Headlight Magazine : community
General => User's Voice => ข้อความที่เริ่มโดย: eddie ที่ เมษายน 22, 2012, 21:43:18
-
ทริปมาเลเซีย สิงคโปร์ทริปนี้ค่อนข้างกระทันหัน เรื่องต่างๆเริ่มมาจาก เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ผมตัดสินใจซื้อรถ Citroen Xantia มาคันหนึ่งโดยมีวัตถุประสงค์เอามาให้น้องที่อยู่ด้วยกัน ขับใช้ในเมือง ที่เลือก Citroen เพราะตัวผมเองเปลี่ยนรถบ่อย เล่นรถมาหลายยี่ห้อแล้วแต่ยังไม่เคยซื้อรถยี่ห้อนี้มาใช้เลย คราวนี้เลยเริ่มศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับรถนี้มาตั้งแต่เดือน พฤศจิกายนปีที่แล้วจากเว็บ Citroenthai รถ Citroen ที่ผมได้มา สภาพถือว่ากลางๆ ตัวถังไม่มีอุบัติเหตุ แต่รถก็วิ่งมากว่า 2 แสน กม.แล้ว เมื่อได้มาใหม่ๆ พอได้ขึ้นไปขับ ผมรู้สึกว่าชอบฟิลลิ่งช่วงล่างมาก รู้สึกว่าเป็นรถที่มีการตอบสนองคุ้มค่ากับราคาค่าซ่อมและค่าตัวมากที่สุดคันหนึ่ง เวลาวิ่งผ่านถนนวิภาวดีเลนในที่เป็นคลื่น ผมว่ารถมันโคลงน้อยกว่า BMW E46 ที่เคยใช้มาเสียอีก ทำให้เริ่มหลงรถยี่ห้อนี้มากขึ้น ต่อมาผมก็ได้เข้าไปในเว็บบอร์ดของชมรมซึ่งพี่ๆในนั้นเขากำลังชวนกันขับรถไปเขมร ช่วงสงกรานต์ ผมก็สนใจ และเริ่มนำรถไปปรับสภาพครั้งใหญ่เพื่อเตรียมเดินทาง พอถึงปลายเดือนมีนาคมปรากฎว่าพี่ๆเขาเปลี่ยนเส้นทางไปปีนัง ลังกาวีแทน ซึ่งผมไม่สนใจทริปนั้นนักเพราะเคยขับ Opel Astra ไปในเส้นทางนั้นมาแล้ว จึงเกิดไอเดียที่จะขับไปให้ถึงสิงคโปร์ เพราะครั้งที่เคยขับไปไกลที่สุดคือขับ C280 W202 ไปถึง Johor Bahru แต่ไม่ได้เอารถข้ามไปสิงคโปร์ คราวนี้จึงตั้งใจว่าจะขับรถไปบนเกาะสิงคโปร์ให้ได้ ในภาพคือครั้งที่ขับ Opel Astra ไป Cameron Highland เมื่อปี 2552 ครั้งนั้นไปถึงแค่ Kuala Lumphur
-
เหตุการณ์ยิ่งแปลกไปในต้นเดือนนี้ เนื่องจากผมเห็นรถ Citroen Xantia อีกคันประกาศขายอยู่ และรถสภาพดูใช้งานมาน้อยกว่าคันเดิมมาก ผมเลยตัดสินใจซื้อมา รถคันที่ได้มาใหม่นี้วิ่งมาไม่ถึงแสน กม. อย่างไรก็ดีรถอายุขนาดนี้ หากคิดเดินทางไกลมากๆก็ต้องเอาเข้าเช็คใหญ่ก่อน รีบถ่ายของเหลวทั้งหมด เปลี่ยนสายพาน ตรวจระบบน้ำ ตั้งแต่ตาน้ำ ท่อน้ำทุกเส้น ไปถึงเครื่อง เช็คลูกหมาก ลูกยาง และเช็ครั่วไฮโดรลิคทั้งระบบและนำรถไปติดแก๊ส ก่อนออกเดินทางมีสิ่งที่ต้องเตรียมดังต่อไปนี้ 1 เอกสารแปลทะเบียนรถเป็นภาษาอังกฤษ ขอที่ขนส่งโดยแจ้งว่าใช้สำหรับไปมาเลเซีย
-
2 iphone พร้อมแอพที่จำเป็น เหตุที่ผมเลือกใช้ iphone มากกว่า GPS ติดรถเพราะมีบางฟีเจอร์ที่ iphone ใช้ได้สะดวกกว่า โดยมีแอพที่ต้องใช้ดังนี้
- Tom Tom Southeast Asia และ Sygic Southeast Asia สองแอพ GPS นี้มีฟังชั่นนำทางจากรูปถ่ายที่คุณถ่ายหรือเปิดมาจากอีเมลล์หรือเว็บได้ ถ้ารูปนั้นบันทึก geotagged
- Localscope แอพนี้ใช้หาตำแหน่งจากชื่อร้าน ชื่อถนนได้ทุกอย่าง ข้อมูลตำแหน่งอัพเดทที่สุด และมี POI มากกว่าที่เครื่อง GPS ใดๆจะมีเพราะมันดึง Source ข้อมูลมาจากสารพัดแหล่ง เช่น Google Foursquare Facebook Bing Twitter หรือแม้แต่ Youtube สำคัญคือเมื่อมันหาตำแหน่งได้แล้วมันสามารถจะลิ้งไปนำทางในแอพนำทาง 2 ตัวที่บอกไปได้เลย
-
-Navigate from map ลงจาก Cydia จริงๆไม่ได้อยากสนับสนุนให้ jailbreak แต่ tweak นี้สำคัญมาก มันจะทำให้มีปุ่มลิ้งค์ตำแหน่งที่คุณหาเจอใน google map ไปนำทางในแอพ 2 ตัวนั้นได้ เป็นฟังชั่นที่ดีมากเมื่อคุณอยู่ในสิงคโปร์ เพราะ google map ในสิงคโปร์ กดหาบ้านเลขที่ได้แม่นมากและยังโชว์ภาพจริง ผ่าน streetview ได้แทบทุกซอย เมื่อคุณเจอตำแหน่งที่ต้องการแล้วมันจะดีไม่น้อยถ้าคุณจะมีปุมดึงตำแหน่งนั้นไปนำทางในแอพ GPS
-
สำหรับรถ Citroen ส่วนที่ควรเตรียมไปเป็นพิเศษกว่ารถอื่นคือ น้ำมัน ไฮโดรลิคและอะไหล่พวกท่อไฮโดรลิคทั้งหลาย ผมซื้อน้ำมันไฮโดรลิคติดรถไป 4 ขวด เมื่อทุกอย่างพร้อม วันที่ 12 เม.ย. ผมออกเดินทางเวลา 3.30 น. มุ่งหน้าสู่ อ.สะเดา จ.สงขลา เพื่อข้ามแดนให้ได้ก่อนมืด
-
หลังจากเดินทางมาได้ถึงบริเวณรอยต่อจังหวัดชุมพร กับ จังหวัดสุราษฎร์ธานี ผมมีเหตุให้เบรคกระทันหันเพราะมีรถเปลี่ยนเลนไม่เปิดสัญญาณไฟ หลังจากเหตุการผ่านพ้นไป ไฟ STOP ก็โชว์บนหน้าปัทม์ ผมรีบเอารถหลบข้างทางแล้วเปิดฝากระโปรงดู ก็เจอภาพนี้
-
ท่อไฮโดรลิคเส้นที่ออกจากปั้มซึ่งเป็นท่อเหล็ก หัวขาด ผมรีบดับเครื่อง แล้วหาวิธีเอามันใส่กลับเข้าไป อะไหล่คงจะหาแถวนี้ไม่ได้แน่ จำเป็นต้องหาร้านทำแอร์ที่มีเครื่องบานท่อให้กว้างเพื่อทดแทนท่อส่วนปลายที่กว้างแต่ขาดคาปั้มอยู่ หลังจากจัดการไปตามนั้นแล้วเติมน้ำมันไฮโดรลิคไปขวดนึง รถก็กลับมาวิ่งได้ปรกติ พอวิ่งลงมาถึงทุ่งสง โชคดีที่ช่างที่เอารถไปซ่อมประจำที่เพชรเกษม 69 กลับมาบ้านช่วงสงกรานต์พอดี น้องเขาออกมาดูให้แล้วบอกว่าท่อนี้ใช้ได้แล้ว แต่ก็ให้ท่อแบบเดียวกันที่หัวยังไม่ขาด แต่มันมีแค่ครึ่งท่อให้พกไว้ เผื่อในกรณีฉุกเฉินให้เอามาตัดเชื่อมกับท่อเก่าเส้นนี้ ต้องขอบคุณช่างอำนวยกับน้องจริงๆสำหรับท่อเส้นนี้ มันจะมีความหมายมากในอีกไม่กี่วันข้างหน้า จากนั้นผมก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่ชายแดนต่อไป
-
บ่ายแก่ๆ ผมได้เดินทางมาถึงด่านชายแดนสะเดา จังหวัดสงขลา ที่นี่เราต้องกรอกใบออกนอกประเทศและใช้พาสปอร์ตสำหรับคน เหมือนเวลาขึ้นเครื่องบินไปเมืองนอก หลังจากเสร็จพิธีในส่วนของคนแล้ว ก็ต้องมาที่ตู้ของศุลกากร เพื่อเอาสมมุดคู่มือจดทะเบียนรถตัวจริงมาให้ศุลกากรตรรวจพร้อมกับ ออกใบขนส่งสินค้าพิเศษให้รถเรา เป็นอันเสร็จพิธีทั้งคนทั้งรถฝั่งไทย
-
ขับรถออกไปไม่กี่ร้อยเมตรก็เข้าด่านของมาเลเซีย ด่านนี้เราจะเจอตู้เหมือนตู้เก็บเงินทางด่วน เราแค่ขับรถไปจอด เปิดกระจกยื่นพาสปอร์ตของคนในรถให้เจ้าหน้าที่ไปปั้มเข้าประเทศเท่านั้น ไม่ต้องกรอกอะไรให้ยุ่งยากทั้งสิ้น ถัดจากตู้ของ ตม.ก็เป็นตู้เก็บเงินค่าใช้ถนน นิดหน่อยจำตัวเลขไม่ได้แล้ว หลังจากนั้นเป็นอันเสร็จพิธีของคน เราก็ขับรถเลยด่านเข้ามาอีกประมาณ 300 เมตรจะเห็นออฟฟิศ เขียนว่า JPJ อยู่ทางซ้าย
-
JPJ คือกรมการขนส่งทางบกของมาเลเซีย ข้างๆสำนักงานนั้นจะมีร้านขายประกันของมาเลเซีย และร้านตัดสติ๊กเกอร์ทะเบียนรถเราที่แปลเป็นภาษาอังกฤษติดไว้ที่หน้าและท้ายรถ เราเอาเอกสารจากฝั่งไทยทั้งทะเบียนที่แปลและใบที่ศุลกากรออกให้ยื่นให้ร้านพวกนี้ทำสติ๊กเกอร์และขายประกันให้เรา ราคาประกันภัยขึ้นกับซีซีรถและระยะเวลา รถผมเครื่อง 2000 ซีซี ทำประกันไปเดือนนึง (ขั้นต่ำ) พร้อมตัดสติ๊กเกอร์ เสียเงินไป 930 บาท หลังจากนั้นให้เอาเอกสารทั้งหมดที่ว่ามานั้นรวมกับเอกสารประกันภัยที่เพิ่งซื้อมานี้เข้าไปที่ออฟฟิศ JPJ เพื่อให้เขาออกป้ายวงกลมให้เรา เท่านี้เป็นอันเสร็จพิธี ในภาพคือประกันภัยมาเลย์ครับ
-
หลังจากจุดนี ผมก็ขับมุ่งหน้าลงใต้ ด้วยความที่เสียเวลาซ่อมรถไปพอควรทำให้เดินทางมาถึงช้ากว่าที่คิด เลยตัดสินใจว่าคืนนี้คงไปแค่ Alor Star ซึ่งห่างชายแดนไปประมาณ 50 กม. ในช่วงแรกจากด่านไปถึงเมืองแรกที่เจอคือเมือง Jitra ระยะทางประมาณ 20 กม. ถนนมีลักษณะเป็น Freeway เหมือนเมืองไทย
-
จากทางแยกเข้าเมือง Jitra ถนนเปลี่ยนสภาพเป็น Lebuhraya หรือมอเตอร์เวย์ ซึ่งจะมีด่านเก็บเงินเป็นระยะๆ เพื่อความสะดวกในการจ่ายเงิน ควรซื้อบัตรในภาพเพื่อใช้แตะในช่องที่เขียนว่า Touch 'n' go บัตรสามารถซื้อและเติมเงินได้ที่ ออฟฟิศริมด่านเก็บค่าผ่านทางเหมือนทางด่วนบ้านเรา
-
ประมาณ สามทุ่ม เดินทางถึงเมือง Alor Star หาที่พักและเก็บภาพบรรยากาศยามค่ำคืนเล็กน้อย
-
เมือง Alor Star เป็นเมืองเอกของรัฐ Kedah หรือที่ชาวไทยรู้จักกันดีหากจำประวัติศาสตร์ได้ว่าที่นี่ก็คือรัฐ "ไทรบุรี" หนึ่งในดินแดนที่ไทยได้เสียให้แก่อังกฤษไปนั่นเอง
-
ปัจจุบันสุลต่านของรัฐ Kedah นี้กำลังดำรงตำแหน่งสมเด็จพระราชาธิบดีของมาเลเซีย มาตั้งแต่ 13 ธันวาคม ปีที่แล้ว Landmark ปัจจุบันของเมืองนี้คือหอคอย คล้ายๆกับหอคอยเมืองสุพรรณบุรี
-
ภาพเมืองในมุมอื่นๆ
-
ภาพมัสยิดประจำเมือง
-
วันที่ 13 เม.ย. หลังจากชมเมืองตอนเช้าซักพักแล้วก็ออกเดินทางด้วย Lebuhraya ลงใต้ สภาพถนนเรียบดีมากเหมือนมาตรฐานถนนในประเทศพัฒนาแล้วในยุโรป กฎหมายที่นี่ให้ขับได้ไม่เกิน 110 km/h แต่เท่าที่เห็นในทางปฎิบัติ ส่วนใหญ่จะขับกัน 120-140 km/h แต่ตำรวจจะจับหรือไม่ก็ไม่อาจจะทราบได้ รถนิสสันรุ่นในภาพได้รับความนิยมพอควร เห็นเยอะพอกับเห็น Mazda 2 ในไทย
-
ขออนุญาตแทรกครับ พี่ครับ เอกสารแปลทะเบียนรถ มีข้อมูลส่วนบุคคลอยู่นะครับ ปิดบังหน่อยดีกว่านะครับเป็นห่วง
กำลังติดตามอ่านอย่างเพลินเลยครับ ;D
-
บน Lebuhraya นี้การขับขี่รู้สึกผ่อนคลาย ง่าย กว่าขับบนถนนธรรมดาหรือในไทยมาก เพราะถนนมีราวตลอดทางพร้อมแถบสะท้อนแสงจำนวนมากยามค่ำคืน ไม่ต้องพะวงกับจุดกลับรถ สัตว์สารพัดชนิดหรือคนที่จะมาวิ่งตัดหน้า ป้ายบอกทางชัดเจนเหมือนในยุโรปที่สำคัญคือ มารยาทการขับขี่ที่ "โดยส่วนใหญ่" จะดีกว่าที่พบเจอบนถนนบ้านเรา ประเภทขับช้าชิงถ้วยขับประหยัดยอดเยี่ยมอยู่เลนขวา ใครจะขับมาจนจะชนท้ายเปิดไฟไล่ก็ยังไม่สนโลก หรือประเภทเปลี่ยนเลนไม่เปิดไฟเลี้ยว แทบไม่มี
-
ช่วงบ่ายเดินทางมาถึง เมืองปุตราจายา เมืองหลวงใหม่ของมาเลเซีย
-
เมืองแห่งนี้สร้างขึ้นเพื่อเป็นศูนย์กลางการบริหารปกครอง ศูนย์รวมทุกหน่วยงานราชการ
-
เมืองนี้สร้างแล้วเสร็จทุกเฟสในปี 2553
-
หลังจากเดินเที่ยวตามจุดชมวิวจนครบแล้ว ก็ออกเดินทางต่อไปยังเมือง Sepang
-
เมื่อเดินทางมาถึง สนามแข่ง F1 เซปัง วันนี้เข้าชมสนามไม่ได้
-
ได้ยินเสียงรถซุปเปอร์คาร์แผดลั่นดังมาจากในแทรค คงมีคนมาเช่าซ้อมอยู่เราเลยเข้าไปไม่ได้ ไม่เป็นไร ไหนๆมาถึงแล้วก็เข้าไปชมพิพิธภัณฑ์รถที่ตั้งอยู่ในบริเวณสนามแห่งนี้แทน
-
พิพิธภัณฑ์นี้คือ National Automobile Museum ใช้จัดแสดงรถยนต์และมอเตอร์ไซด์ที่ผลิตในประเทศและรถนำเข้าที่เคยใช้ในประเทศ รวมถึงการจัดแสดงพัฒนาการอุตสาหกรรมรถยนต์ในประเทศมาเลเซีย
-
ชั้นบนจัดแสดงรถของมาเลเซีย
-
รถอะไรใครรู้บ้าง
-
มุมโปรตอน
-
มุม Perodua
-
ภาพรวมๆ
-
บ่ายแก่ๆ ได้เวลาออกเดินทางสู่เมืองมะละกา ถึงมะละกาเย็น
-
มะละกา เป็นรัฐทางตอนใต้ของมาเลเซีย ตั้งอยู่บริเวณช่องแคบมะละกาตรงข้ามกับเกาะสุมาตรา
-
โปรตุเกสได้เข้ายึดครองเมื่อปี พ.ศ.2054 ในภาพเป็นแบบจำลองเมืองยุคโปรตุเกส
-
พอมาถึงปี พ.ศ.2184 เนเธอร์แลนด์ก็เข้ายึดครองโดยขับไล่โปรตุเกสออกไป ในภาพเป็นแบบจำลองเมืองยุคของดัทช์
-
เมื่อมาถึงปี พ.ศ.2367 เมืองนี้ก็ถูกเปลี่ยนมือไปเป็นของอังกฤษ ตามสนธิสัญญาแองโกล-ดัทช์ เมืองนี้จึงมีสิ่งก่อสร้างหลายยุคสมัย และมีประชากรหลายเชื้อชาติ
-
ผมใช้เวลาช่วงเย็นจนมืดในการเดินชมเมืองแห่งนี้
-
พิพิธภัณฑ์การเดินเรือ
-
อาคารยุคของดัทช์
-
ภาพอาคารยุคดัทช์ พิพิธภัณฑ์การเดินเรือและการจัดแสดงภายใน
-
ป้อมปืนริมแม่น้ำมะละกา
-
ตอนเช้าของวันที่ 15 เม.ย. ถ่ายรูปชมเมืองต่อ เมืองนี้มีตึกสวยๆหลายแบบทั้งฝรั่งและชิโนโปรตุกีส และตึกทั้งหลายไม่ถูกทำลายไปตามกาลเวลา เพราะเวลาที่ขยายเมืองเขาใช้วิธีไปสร้างโซนใหม่รอบนอก จึงไม่น่าแปลกที่เมืองแห่งนี้ได้รับฐานะเป็นเมืองมรดกโลกเมืองหนึ่ง
-
อาคารสไตล์ ชิโนโปรตุกีส คล้ายๆที่ภูเก็ต
-
ภาพช่องแคบมะละกา และร้านข้าวมันไก่ชื่อดังในเมือง
-
หลังจากชมวิวถ่ายรูปไปได้ใกล้ๆเที่ยงก็เริ่มหิว จึงตัดสินใจลองทานข้าวมันไก่ที่ร้านชื่อดังของที่นี่ชื่อร้าน Hoe Kee ข้าวมันไก่ที่นิยมสั่งคือข้าวมันที่ปั้นเป็นก้อนเวลารับประทานจะรู้สึกเหนียวกว่าข้าวธรรมดาแต่ยังไม่เท่าข้าวเหนียว ทานกับไก่นึ่งในน้ำซีอิ้ว เป็นข้าวมันไก่สไตล์สิงคโปร์ ราคาไม่แพงพอๆกับร้านทั่วไปในเมืองไทย
-
อาคารอื่นๆในย่านเมืองเก่า
-
ป้อม A Fomosa ของโปรตุเกส
-
ป้อมนี้ถูกทำลายไปมากยุคที่ดัทช์บุกมาขับไล่โปรตุเกสออกไป
-
หลังข้าวมันไก่มื้อโต ผมได้ออกเดินทางต่อไปยังชายแดนทางตอนใต้ที่เมือง Johor Bahru ห่างออกไปอีกประมาณ 200 กม.
-
เส้นทางสู่สิงคโปร์นี้มีความสะดวกสบายมาก มีทางด่วนตัดตรงไปลดระดับลงสู่อาคารตรวจคนเข้าเมืองเลยโดยไม่ต้องขับผ่านตัวเมือง Johor Bahru
-
พิธีผ่านแดนฝั่งมาเลเซียง่ายเหมือนเดิม คือไม่ต้องลงจากรถ แค่เปิดกระจกยื่นพาสปอร์ตสมาชิกทุกคนในรถให้เจ้าหน้าที่ประทับตราเท่านั้น จากนั้นขับข้ามสะพานข้ามช่องแคบยะโฮร์ ไปยังฝั่งสิงคโปร์ ด่านทางบกของสิงคโปร์จุดนี้ชื่อว่าด่าน Woodlands ที่นี่เราตต้องกรอกแบบฟอร์มเข้าเมืองแบบเดียวกับเวลานั่งเครื่องมาแล้วยื่ยพร้อมพาสปอร์ตให้ ตม. เมื่อเสร็จพิธีของคนที่จุดนี้แล้วให้ขับรถไปจอดแล้วนำเอกสารของรถทุกอย่างที่มี ทั้งจากไทยและมาเลย์เอาไปให้เจ้าหน้าที่ของสิงคโปร์ตรวจ ซื้อบัตร Autopass และซื้อประกัน
-
รอติดตามชมเป็นระยะๆ เพลินมากครับพี่
นับถือ และชื่นชมจริงๆเลย ชอบมากกระทู้แบบนี้
เรื่องราวน่าสนใจ มีรายละเอียดข้อมูลยอดเยี่ยมเลย ที่สำคัญมีภาพประกอบ ได้อารมณ์มากเลยครับ
พี่ประยุกต์ใช้ดีมากเลยอ่ะ ใช้เทคโลยีของไอโฟนก่ะแอพลิเคชั่นได้ดีจัง
ยังไงรอติดตามชมต่อยู่นะครับ เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆครับ
-
บัตร Autopass จะมีลักษณะคล้ายบัตรทางด่วนบ้านเราคือ เป็นบัตรที่เราต้องเติมเงินไว้ เติมได้ที่ 7-11 เวลาขับไปตามถนนที่มีป้ายเขียนว่า ERP (Electronic Road Pricing) มันจะหักเงินค่าใช้ถนนไป เวลาจอดรถตามที่จอดทั้งหลาย ตรงทางเข้าทุกที่จะไม่มียาม ไม่มีแจกบัตร มีแต่ไม้กั้นกับ ที่เอาบัตรไปแตะ เราก็เอาบัตรนี้แตะ ไม้กั้นก็เปิดให้เข้าไปจอด ขาออก ก็แตะอีกมันก็จะหักเงินค่าจอดในบัตรเราไป เงินไม่พอมันก็ไม่เปิด เสาร์ อาทิตย์ ที่นี่จะไม่เก็บ ERP และไม่มี Bus lane ผมจึงเลือกเอารถเข้ามาในช่วงวันหยุดแบบนี้ หลังจากผ่านแดนมาได้ สิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นอีก ขณะขับรถเข้าเมืองอยู่ๆไฟ STOP ติดขึ้น พวงมาลัยพาวเวอร์เริ่มหนัก ผมรีบนำรถเข้าไปจอดที่ปั้มน้ำมันที่ใกล้ที่สุดทันที อาการแบบนี้รู้เลยว่า น้ำมันไฮโดรลิคกำลังรั่วออกไป!!! เปิดฝากระโปรงขึ้น ก็พบว่าท่อไฮโดรลิคที่หัวขาดเมื่อวันก่อนแล้วใส่เข้าไปโดยใช้วิธีบานหัวท่อเหล็กนั้น หัวที่บานไว้มันทนแรงดันไม่ได้ มันหลุดออกมาซะแล้ว
-
วันนี้เป็นวันเสารืตอนบ่าย ห้างร้านที่นี่ปิดครึ่งวันเสาร์และวันอาทิตย์เป็นส่วนใหญ่ การหาซื้ออะไหล่เป็นไปไม่ได้เลยในวันนี้ โชคยังดีหน่อยที่ปั้มที่นำรถเข้าไปจอดฉุกเฉินมีแผนกเซอร์วิส ซ่อมรถอยู่หลังปั้มและยังไม่ปิด ผมเข้าไปขอให้ช่างช่วยใส่โดยตัดท่อออกนิดหน่อยแล้วบานหัวมันออกอีกรอบ ช่างบอกว่าไม่มีเครื่องมือ ผมจึงใช้แผนต่อมาคือ เอาท่อที่ช่างอำนวยให้มาครึ่งท่อจากทุ่งสง ซึ่งหัวยังดีแต่มีครึ่งท่อ มาตัดแล้วเชื่อมกับท่อเส้นเดิมที่หัวด้านบนพัง ปรากฎว่าช่างที่นี่ไม่มีเครื่องเชื่อม แต่ก็ได้แนะนำย่านที่มีร้านทำเหล็กเขียนที่อยู่ย่านมาให้แต่บอกว่าไม่แน่ใจว่าวันอาทิตย์จะมีใครเปิดหรือเปล่า รถ Citroen ที่เก่ากว่า C5 ทั้งหลายที่มีระบบ Hydropneumatic ถ้าระบบมีการรั่ว เสียแรงดัน หรือน้ำมันออกจากระบบไปมากๆ รถจะไม่มีทางวิ่งได้เพราะ ระบบช่วงล่าง พวงมาลัยพาวเวอร์และเบรคใช้น้ำมันในระบบนี้ทั้งหมด ผมตัดสินใจขอฝากรถไว้ที่ปั้ม ถอดท่อไฮโดรลิคเส้นที่มีปัญหาออกมาจากรถ เก็บสัมภาระและนำท่อไฮโดรลิคเส้นที่ได้จากทุ่งสงติดมือไปด้วย แล้วพาสมาชิกในรถเรียกแท็กซี่ไปหาโรงแรมย่าน Balestier ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากปั้มน้ำมันนั้นมากนัก แท็กซี่นำผมมาที่ Hotel 81 พอได้ห้องพักเรียบร้อย เป็นเวลามืดแล้ว ผมเลยพักเรื่องซ่อมรถไว้ก่อน แล้วขึ้นรถเมล์ออกไปชมเมืองยามค่ำคืน
-
วิวอ่าาวสิงคโปร์ยามราตรี
-
เพลินครับ สุดยอดมาก
-
มุมสวยๆอีกมุม
-
หลังจากเดินชมบริเวณอ่าวจนเมื่อยแล้ว ก็นั่งรถกลับมาแวะที่ร้านข้าวมันไก่ชื่อดัง Boon Tong Kee ซึ่งบังเอิญมีสาขาเปิดอยู่ใกล้ๆโรงแรมที่พัก ข้าวมันไก่ร้านนี้ยอมรับเลยว่ายังไม่เคยเจอไก่ร้านไหนในเมืองไทยทำได้เท่า ใกล้เคียงที่สุดน่าจะโรงแรมมณเฑียรในอดีต หรือข้าวมันไก่นายโฮแถวพระราม2 ก็คล้ายแต่ไก่ไม่นุ่มเท่า(เป็นร้านไม่หรูแต่ราคาใกล้เคียงสิงคโปร์ >.< )
-
รอชมต่อนะครับ ไม่แน่ผมก็จะไปสิงคโปร์เหมือนกันอาจจะอาทิตย์หน้าครับ
ยังไงผมขอเก็บที่เที่ยว ที่กินตามพี่เลยนะครับ รีวิวดีมากกกกกกกกครับ
ปล.ยังไงในอนาคตผมต้องขับรถไปในต่างประเทศให้ได้555
-
มารอชมต่อครับ
กลางปีนี้มีแผนจะเลียนแบบครับ
-
ขอบคุณที่เข้ามาแสดงความเห็นครับ ที่จริงผมก็ชอบหาเรื่องขับรถไปไกลๆประมาณปีละหนครับ ถ้ามีคนชอบรีวิวลักษณะนี้ ถ้ามีโอกาสไปอีก จะนำมาลงไว้ให้ครับ มาต่อกันเลยนะครับ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้วก็เดินกลับโรงแรม พักผ่อน เพราะวันรุ่งขึ้นต้องตื่นแต่เช้า ก่อนนอนผมเอาที่อยู่ที่ช่างที่ปั้มเขียนให้มากดลงไปใน google map แล้วเปิด Streetview ดูภาพสถานที่จริงรอบๆแล้ว เห็นว่าย่านที่เขาให้มานั้นดูเป็นย่านที่เหมือนอุตสาหกรรมขนาดย่อม ดูเหมือนจะมีรถเซอร์วิสพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า หรือเห็นบางคูหาก็มีเหมือนท่อนเหล็ก อืมดูน่าจะมีลุ้น มาติดตรงวันอาทิตย์จะมีใครมาเปิดให้หรือเปล่า ว่าแล้วก็ถามที่ล็อบบี้ว่าย่านนี้มีรถเมล์อะไรผ่านบ้าง เขาก็บอกให้ ภาพที่ลงข้างล่างคือภาพจาก googlestreetview ที่เปิดดูก่อนตัดสินใจไปครับ
-
เช้าวันที่ 15 เม.ย. ผมกับน้องก็ถือท่อแป็บ ท่อนที่ออกมาจากรถกับที่เป็นอะไหล่ไปขึ้นรถเมล์ตามที่ reception โรงแรมบอกสายให้ ต่อรถเมล์1 ต่อ แล้วมาถึงจุดที่ใกล้ที่สุดเป็นถนนอะไรซักสายตัดกับไฮเวย์ พอลงรถเมลืมาก็กด googlestreetview ดูแล้วกด Navigate here with tomtom ซะเลย เจ้าแอพนี้ก็ช่วยเราเดินไปจนเจอย่านนี้ ก่อยบล็อคที่เห็นในสตรีทวิว ผมเห็นร้านซ่อมตู้เย็นในภาพเปิด แล้วมีรถเซอร์วิสเขียนว่ารับซ่อม 24 ชม.
-
ผมเห็นว่าเป็นร้านซ่อมตู้เย็น น้องผมว่าน่าจะเข้าไปลองถามดูเพราะสิ่งที่ต้องการขณะนั้นคือร้านอะไรก็ได้ที่มีเครื่องเชื่อมทองเหลืองมาตัดและเชื่อมท่อตามที่ต้องการ ร้านซ่อมแอร์หรือตู้เย็นน่าจะมีเครื่องที่ว่านี้ไว้เชื่อมท่อที่ออกมาจากคอมเพรสเซอร์ โชคดี ไม่ผิดหวัง ร้านนี้มีเครื่องและตัดเชื่อมให้ตามที่ต้องการในราคา 10 SGD เมื่อเชื่อมสำเร็จและเช็คแล้วว่าไม่รั่ว ผมกับน้องก็โบกแท็กซี่กลับไปที่ปั้มน้ำมันที่จอดรถเอาไว้ พอไปถึงแล้วก็รีบใส่ท่อกลับไป เติมน้ำมันไฮโดรลิคที่เตรียมมา ใส่ไปจนเหลือสำรองท้ายรถขวดเดียว พอสตาร์ท รถก็กลับมาใช้ได้ปรกติ :)
-
หลังจากจบปัญหาเรื่องรถ ผมกับน้องขับรถออกจากปั้มกลับไปที่โรงแรม โดยใช้แอพนำทางตามรูป (ถ่ายรูปโรงแรมเอาไว้ตอนเช็คอิน) พอไปถึงก็รีบเช็คเอาท์แล้วพาสมาชิกที่เหลือกลับขึ้นรถไป City Tour ต่อ ในภาพคือจอดข้างโรงแรม Hotel 81 กำลังรอเช็คเอาท์ โรงแรมนี้มีที่จอดแค่ 2 ที่ ที่เห็นอยู่เท่านั้น เขาบอกว่าถ้ามันเต็มก็ไปหาตึกใกล้จอดกันเอาเอง และถึงจอดที่จอดนี้ได้ก็ต้องจ่ายค่าจอดให้โรงแรมต่างหาก
-
หลังจากทุกคนกลับขึ้นรถแล้ว ผมเอารูปที่ถ่ายที่จุดชมวิวบางรูปที่ถ่ายด้วย iphone มากดนำทางไป ตามทางก็ผ่านตึกเก่าสไตล์ ชิโนโปรตุกีสบางหลังไป
-
ย่านเมืองใหม่ริมอ่าวใกล้เข้ามา
-
ขับรถไปใกล้อ่าวขึ้นเรื่อยๆ
-
พอถึงใกล้ๆกับ Esplanade ผมจอดแวะถ่ายรูปนี้แล้วรีบเลี้ยวเข้าที่จอดใต้ตึก
-
รู้สึกจะขับรถออกนอกประเทศบ่อยจังนะครับ
คราวที่แล้วเห็นขับ Crown ไปลาวนี่ครับ
ขอบคุณสำหรับรูปครับ
-
หลังจอดรถเรียบร้อยก็เดินเก็บภาพบริเวณริมอ่าวที่ได้ถ่ายรอบกลางคืนไปแล้ว 1 รอบ
-
คุณ Yim จำได้ด้วย ใช่ครับ ปลายปีนี้ไม่แน่ หากพี่ๆที่ชมรม Citroen ไม่เปลี่ยนแผนและผมไม่มีอะไรติดขัด ผมอาจจะไป เวียดนามเหนือกับพี่ๆเขาครับ เห็นทางนั้นเขาวางแผนไปฮานอย ซาปากัน รอบสิงคโปร์นี้ไม่ได้เอา Crown ไปเพราะคันนั้นผมขายไปแล้วครับ เปลี่ยนเป็น JZS175 แต่ฟิล์มมันหนาไป ไม่อยากลอก เสียดาย แล้วอยากลอง Citroen คันนี้ด้วยครับ มาต่อกันเลยนะครับ ในภาพคือรูปปั้นของ Sir Thomas Stamford Raffles เป็นบิดาของประเทศสิงคโปร์ เป็นผู้พัฒนาเกาะแห่งนี้ในฐานะ อาณานิคมระดับ Crown Colony ของอังกฤษ จุดที่ตั้งอนุสาวรีย์ คือจุดที่มีชื่อว่า Raffles Ladnding Site หรือเรียกว่า จุดกำเนิดสิงคโปร์ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำสิงคโปร์ ซึ่งเป็นจุดที่ท่านเซอร์ได้มาเหยียบที่สิงคโปร์เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 มิถุนายน ค.ศ. 1819
-
อาคารฟูลเลอร์ตันอันเก่าแก่ เป็นมาหลายอย่างตั้งแต่ที่ทำการไปรษณีย์ สิงคโปร์คลับ โรงพยาบาลช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง กลับมาเป็นที่ทำการไปรษณีย์ และโรงแรม 5 ดาวในปัจจุบัน
-
สิงโตทะเล (Merlion) ถูกออกแบบขึ้นในปี 1964 โดยนายฟราเซอร์ บรูนเนอร์ (Mr Fraser Brunner) สมาชิกคณะกรรมการฝ่ายของที่ระลึกและผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำแวนคลีฟ (Van Kleef Aquarium) หัวเป็นสิงโตหมายถึงสิงโตที่เจ้าชายซางนิลา อุตามะพบตอนที่ท่านเจอเกาะสิงคโปร์ใน ค.ศ. 11 ตามที่บันทึกไว้ใน "บันทึกของชาวมาเลย์" (Malay Annals) หางปลาเป็นสัญลักษณ์ของเมืองโบราณชื่อ "เทมาเซ็ค" (Temasek) (เป็นภาษาญี่ปุ่นที่มีความหมายว่า "ทะเล") ซึ่งสิงคโปร์เป็นที่รู้จักกันก่อนที่เจ้าชายนิลาจะตั้งชื่อให้ว่า "สิงคปุระ" ที่เป็นภาษาสันสกฤตมีความหมายว่าเมือง (ปุระ) แห่งสิงโต (สิงค์) และยังหมายถึงจุดเริ่มต้นอันต่ำต้อยของสิงคโปร์ที่ในอดีตเคยเป็นเพียงหมู่บ้านชาวประมง รูปปั้นสิงโตทะเลสูง 8.6 เมตร หนัก 70 ตัน สร้างขึ้นจากซีเมนต์ฟอนดูโดยช่างฝีมือผู้ล่วงลับไปแล้วที่ชื่อ ลิมนางเซ็ง (Mr Lim Nang Seng)
-
ภาพถ่ายเห็นวิวเมืองจากหน้าอาคาร Esplanade ที่จอดรถไว้ครับ
-
โรงละครเอสพลานาด(Esplanade) คือโรงละครบนชายหาดและศูนย์แสดงศิลปะที่ได้รับความนิยมที่สุดในโลกแห่งหนึ่งของสิงคโปร์ ออกแบบเพื่อให้เป็นสัญลักษณ์แห่งการเชื่อมต่ออันทรงคุณค่าระหว่างอดีตและปัจจุบัน เปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อ 12 ตุลาคม 2002 จุดประสงค์ของเอสพลานาดคือการเป็นศูนย์แสดงศิลปะสำหรับทุกคน ภายในเอสพลานาดนั้นประกอบไปด้วยห้องแสดงขนาดใหญ่สองห้อง และมีสตูดิโอขนาดเล็กอีกสองห้องทั้งในและนอกอาคาร รายการแสดงต่างๆนั้นมีความหลากหลายเพื่อให้เหมาะสมกับผู้ชมทุกประเภท โดยเน้นไปที่ดนตรี การเต้นรำ ละคร และทัศนศิลป์ทุกประเภท ผมจอดรถไว้ใต้อาคารนี้ครับ
-
หลังจากเดินชมเมืองบริเวณจุดชมวิวและ City Hall แล้ว (City Hall ไม่ได้ถ่ายภาพมาเพราะปิดซ่อมอยู่) ก็ได้เวลาขับรถย้ายไปจอดใกล้แหล่งช็อบปิ้ง แวะถ่ายรูปบริเวณ War Memorial
-
ย้ายรถมาจอดในอาคารแห่งหนึ่งใกล้ Sim Lim Square จอดที่นี่เพราะหมายจะไปดู The new ipad และพวกเครื่องไฟฟ้าที่ Sim Lim Square น่าเสียดายที่เมื่อไปดู ipad แล้ว เขาบอกว่าถ้ามาทางบก ไม่สามารถ Refund GST ได้ทำได้ที่สนามบินเท่านั้น เครื่องนี้มันได้เงินคืนตั้ง 54 SGD เมื่อมันคืนไม่ได้ก็ยังไม่ซื้อดีกว่า รอมันมาบ้านเรา ราคามันก็เท่ากัน เลยผ่านเรื่องนี้ไป แล้วไปเดินเล่นย่าน Bugis ต่อ
-
ราคาข้าวของก็ไม่ได้ต่างจากบ้านเราเท่าไหร่ เลยไม่ได้ซื้ออะไรกลับมาเป็นชิ้นเป็นอัน พอกลับมาที่รถหลังจากจอดไป 3 ชม.เศษๆ ที่นี่เจอค่าจอดไป 14 SGD T.T เริ่มเย็นแล้ว วันรุ่งขึ้นเป็นวันจันทร์ ผมมีโปรแกรมจะไปเที่ยว Universal Studio ผมตัดสินใจที่จะขับรถกลับไปค้างฝั่งมาเลเซีย เพราะไม่ประสงค์จะจ่ายค่าใช้ถนนหรือค่าจอดรถที่แพงมากๆแบบนี้ดดยไม่จำเป็น สู้ยอมเดินทางหน่อยแต่เซฟทั้งค่าจอด ค่าใช้ถนน ค่าโรงแรมที่ต่างกันประมาณ 6 เท่า ค่าอาหารมื้อเย็นนี้ แถมยังได้เที่ยวอีกเมืองในมาเลเซียดูจะเข้าท่ากว่า ว่าแล้วผมก็ขับรถข้ามด่านกลับไป เขาออกไม่มีอะไรยุ่งยาก แค่เอาพาสปอร์ตยื่นที่ด่านสิงคโปร์แล้วขอใบสำหรับกรอกเข้าเมืองมาไว้เลยพรุ่งนี้จะได้ไม่เสียเวลา เรื่องรถไม่ต้องแล้ว พอถึงด่านมาเลเซียก็ยื่นพาสปอร์ตเหมือนตอนออกมาเท่านั้นและเสียค่าธรรมเนียมใช้ถนนมาเลเซียด้วยบัตร Touch and go นิดหน่อยเป็นอันจบพิธี
-
เมือง Johor Bahru ตั้งอยู่ปลายช่องแคบยะโฮร์ ตรงข้ามกับเกาะสิงคโปร์ มีฐานะเป็นเมืองเอกของรัฐยะโฮร์ รัฐใต้สุดของมาเลเซียภาคพื้นทวีป เป็น Hub สำคัญทางการค้า อุตสาหกรรมและการท่องเที่ยวของมาเลเซีย เนื่องจากเป็นประตูสำคัญสู่สิงคโปร์ หลังจากผมข้ามมาฝั่งมาเลเซียแล้ว ผมก็หาโรงแรม เช็คอินเรียบร้อยก็ลงมาเดินชมเมือง วันนี้มีเหมือนตลาดนัดจตุจักรอยู่บริเวณกลางเมือง ของก็ประมาณเหมือนจตุจักรผสมสีลมตอนกลางคืน
-
มุมขายของอีกมุม
-
อาคาร Sultan Ibrahim แลนด์มาร์คหนึ่งของเมืองนี้ อาคารนี้เคยเป็นอาคารที่สูงที่สุดในมาเลเซียในยุคก่อนได้รับเอกราช
-
เช้าวันที่ 16 เม.ย. ตื่นเช้าเช็คเอาท์ เอาของไปเก็บในรถแล้วเดินไปยัง อาคาร Sultan Iskandar Customs,Immigration and Quarantine Complex ซึ่งก็คือด่านขนาดยักษ์ของมาเลเซีย ที่ตอนเราขับรถขึ้นทางด่วนขามาแล้วทางด่วนลดระดับลงสู่ส่วน ตม.ของรถยนต์ซึ่งอยู่ชั้นใต้ดินของอาคารนี้ เครดิตรูปภาพจาก wikipedia ครับ
-
ภายในอาคารนี้จะมีป้ายบอกทางให้เราเดินไปที่ ตม.ชัดเจน หลังจากทำพิธ๊ปะทับพาสปอร์ตออกจากมาเลเซียแล้วก็ลงบันไดเลื่อนมาชั้นล่าง ขึ้นรถดดยสารหมายเลข 170 นี้ไปลงสภานี MRT Kranji โดยแวะให้เราผ่านด่าน ตม.สิงคโปร์ที่ Woodlands
-
หลังจากลงรถเมลืที่สถานี MRT Kranji แล้ว ก็ต่อ MRT ไปลงสถานี Habour Front จากนั้นเดินไปต่อรถ Monorail ข้ามไปเกาะเซ็นโตซ่า รถโมโนเรลจอดใกล้ที่นี่เลย
-
ที่นี่ก็ไม่ได้กว้างมากนักหลังจากไล่เล่นของเล่นไปทั่วๆแล้วผมชอบ Transformer มากที่สุดเพราะเป็นหนัง 4D ฉากไล่ล่าแล้วเราก้นั่งดูอยู่ในรถที่มันวิ่งไปวิ่งมาจริงๆ ทำให้มีแรง G มากระทำเพิ่มความสมจริงจากภาพและเสียง กับอีกอันคือโชว์สเปเชี่ยลเอฟเฟคในโซน New York ในภาพคือโซน Jurassic Park
-
ไดโนเสาร์
-
โซนมัมมี่และปราสาทเชร็ค
-
Stunt Show เรื่อง Waterworld และโซน New York
-
โซนนิวยอร์คทำเหมือนเมือนิวยอร์ยุค 50s
-
ชอบอุปกรณ์ประกอบฉากชิ้นนี้มาก
-
เดินจนมืด ได้เวลากลับฝั่งมาเลเซียแล้ว ตอนกลับกลับแบบเดียวกับตอนมาครับ
-
หลังจากกลับมาถึงรถที่ฝั่งมาเลเซียแล้ว ผมก็ขับรถไปค้างบริเวณชานกรุงกัวลาลัมเปอร์ มากัวลาลัมเปอร์คราวนี้ไม่เน้นเที่ยวแต่เน้นมาดูแหล่งขายอะไหล่ ประดับยนต์รถครับ เช้าวันที่17 เม.ย. ผมขับรถออกมาเจอศูนย์เซอร์วิสรถ ผมก็ถามเขาว่าใน KL มีแหล่งขายอะไหล่มือสองที่ไหนบ้าง เขากดที่อยู่ใน แอพGPS ให้เรียบร้อย ลองไปตามนั้นเลยครับ
-
เพลินและมีความสุขที่ได้อ่านครับ (คนขับกี่คนเนี่ยครับ ขับเก่งมากๆ)
-
เพลิดเพลินมากครับ
-
GPS นำทางผมมาที่ Jalan Chan Sow Lin ถนนนี้และซอยกิ่ง เต็มไปด้วยอู่ซ่อมรถ โชว์รูม ศูนย์บริการ และร้านขายอะไหล่มือสองอย่างที่เห็นในภาพใครเป็นแฟนวอลโว่น่าจะชอบ คนขับช่วงที่อยู่นอกประเทศผมขับคนเดียวครับ ช่วงในประเทศน้องช่วยขับครับคุณottojud
-
อีกร้านนึง ผมถ่ายมาไม่มากครับ เพราะมัวแต่พยายามหาอะไหล่ให้ Citroen คันนี้กับ Crown JZS175 ปรากฎว่าหาไม่ได้ทั้งคู่ อะไหล่ที่นี่รถยุโรปมีมากหลากหลายกว่าในไทยถ้าไม่ใช่ Skoda Seat Citroen T.T สำหรับญี่ปุ่นมีมากที่สุดคือ Mitsubishi กับ Daihatsu ยี่ห้ออื่นก็เยอะแต่ไม่มีคราวน์....
-
เดินดูอะไหล่จนเหนื่อย เห็นความหลากหลายของอะไหล่ดีทุกอย่างแต่ไม่เจอของรถตัวเอง เหนื่อยแล้วเห้นมีร้านขายข้าวมันไก่เล็กๆอยู่แถวนั้นเลยลองสั่งมาทาน อืมรสชาติถือว่าดีมากเลยสำหรับเงินประมาณ 50 บาท ไก่นุ่มและดีกว่าร้านข้างทางทั่วไปที่เจอในเมือไทย แต่ข้าวกับน้ำจิ้มธรรมดา ว่าไปมาถึงเมืองมาเลเซียแล้วผมอยากทานสะเต๊ะ เลยถามคนขายข้าวมันไก่ว่าคนท้องถิ่นที่นี่ถ้าเขาอยากทานสะเต๊ะเขาไปทานกันที่ไหน คนขายตอบว่า คนกัวลาลัมเปอร์นี่ถ้าอยากทานสะเต๊ะเอาแบบจริงๆจังๆเขาไปทานกันที่เมือง Kajang อยู่ห่างไปไม่มาก เมืองนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองสะเต๊ะ อืมฟังข้อมูลมาน่าสน เก็บข้อมูลไว้ก่อน
-
หลังการทานข้าวมันไก่ ผมก็ขับรถวนเข้าไปในเมืองเพื่อถ่ายรูปเล็กน้อย แล้วว่าจะเลยไปแถบ Sunway เพราะเคยเห็นเขาพูดกันในเว็บบอร์ดหลายแห่งว่ามีอะไหล่ ประดับยนต์เยอะ แวะเติมน้ำมันก่อนครับ แล้วเห็น แท็กซี่เมืองนี้เข้าแถวเติม NGV
-
แวะถ่ายรูปรถคู่กับตึกแฝดและหอคอยแห่งกัวลาลัมเปอร์ครับ
-
ลานเอกราชหรือ Merdeka Square เป็นสถานที่จัดพิธีคืนความเป็นเอกราชให้กับเจ้าของประเทศ หลังจากตกเป็นเมืองขึ้นของชาติตะวันตกนานถึง 446 ปี (พ.ศ 20542500 ) เริ่มจากประเทศโปรตุเกส ที่บุกมาทางเรือและเข้ายึด เมืองมะละกา อันเป็นเมืองท่า จากนั้นก็อยู่ภายใต้การปกครองของชาวดัทช์ และอังกฤษในเวลาต่อมา จนมาถึงวันที่ 31 สิงหาคม 2500 (31 August 1957) มาเลเซียก็ได้อธิปไตยกลับคืนมาจากประเทศอังกฤษ พร้อมกับมีการชักธงชาติของมาเลเซียขึ้นสู่ยอดเสาเป็นครั้งแรก ณ บริเวณจตุรัสแห่งนี้ และ ในวันที่ 31 สิงหาคม ของทุกปี จะมีพิธีสวนสนามและเฉลิมฉลองอันยิ่งใหญ่
-
ลานเอกราชอีกมุมครับ
-
หลังจากถ่ายรูปบริเวณนี้แล้วผมก็มุ่งหน้าไปย่าน Sunway แวะไปเดินใน Sunway Pyramid ซึ่งเป็นห้างไม่มีอะไรมาก แต่รู้สึกโดนัท Krispy Kreame ถ้าซื้อเป็นโหล จะถูกกว่าบ้านเรา >.< จากนั้นได้ขับรถไปสำรวจย่านของแต่งรถ ย่านนี้มีอู่โมรถตั้งแต่ธรรมดาไปถึง Lamborghini Bentley จะทำเครื่อง เปลี่ยนล้อ ทำสี หล่อสปอยเลอร์ หรือของแต่งมียี่ห้อ ติดเครื่องเสียง มีหมด แต่ถ่ายรูปมาแค่นี้เพราะฝนตก รถติด .....
-
ระหว่างรถติดแหงกอยู่แถว Sunway นั้น ผมก็เกิดไอเดียเกี่ยวกับอาหารเย็นว่าไหนๆขับรถมาถึงนี่แล้ว ไปหาสะเต๊ะเมือง Kajang ที่คนขายข้าวมันไก่ว่าลองชิมดีกว่า ว่าแล้วก็คว้า iphone มาเช็คข้อมูลรีวิวทั้งหลายในเว็บ รวมทั้ง foursquare ดู แล้วกดนำทางไปโผล่ที่นี่
-
ร้านนี้มีอยู่เว็บนึงที่จัดอันดับความอร่อย ให้ไว้ที่อันดับ2 ร้านที่ได้อันดับ1 ปิดเลยได้ลองร้านนี้แทน ร้านนี้ขายสะเต๊ะเป็นหลักเลย ดูจากเมนูมีสะเต๊ะหลากหลาย ลองสั่งสะเต๊ะเนื้อ ไก่ เครื่องใน และกระต่ายมา (เกิดมาไม่เคยกินกระต่ายมาก่อน จริงๆอยากสั่งปลาแต่มันหมด)
-
ลองชิมแล้วไม่ผิดหวังจริงๆ การหมักการย่างหอมอร่อยมาก น้ำจิ้มหอมและใส่ถั่วมาก แยกพริกมาให้เรียบร้อย คนไม่ชอบเผ็ดก็จิ้มน้ำจิ้มได้สบาย
-
หลังอาหาร แวะเติมน้ำมันอีกรอบข้างรถยอดนิยม Perodua Myvi น้ำมันที่นี่ 95 1.9RM ประมาณ 19 บาท 97 2.9RM หรือ 29 บาท ไม่มีน้ำมันโซฮอลขาย จากนั้นขับรถขึ้นเหนือ แวะพักโรงแรมริม Lebuhraya
-
วันที่ 18 เม.ย. ออกจากโรงแรม ขับรถขึ้นเหนือสู่รัฐเประ รัฐนี้มีภูเขามาก มีถ้ำขนาดใหญ่และมีอาณาเขตติดต่อกับแหล่งปลูกชา พืชพรรณไม้เมืองหนาว และแหล่งตากอากาศมีชื่อ Cameron Highland ที่อยู่ระหว่างรอยต่อรัฐเประกับปะหัง ทริปนี้ผมตัดสินใจไม่ขับขึ้นไปคาเมรอน เพราะเคยไปมาแล้วสมัยขับโอเปิลมา เลยอยากไปในที่ๆไม่เคยไปมาก่อนมากกว่า จุดหมายปลายทางครั้งนี้จึงอยู่ที่ถ้ำขนาดใหญ่ Gua Tempurung
-
มาถึงถ้ำเทมปุรง ถ้ำนี้มีความยาว 1.9 กม. มีลำธารน้ำไหลผ่าน ตั๋วเข้าชมมี 3 Level ตามลำดับความลึกและความยาก ตั้งแต่เดินง่ายๆตามทางเดินมีไฟ ใช้เวลา 45 นาที ไปจนถึงไปลึกๆ ปีนป่ายแถมด้วยลุยลำธารน้ำไปดูแม่น้ำใต้ดิน ใช้เวลา 3ชั่วโมงครึ่ง ผมเลือกอันง่ายสุดเพราะมีเด็กไปด้วยและเลือกที่จะให้เด็กรอที่รถแม้พนักงานขายตั๋วจะเชื้อเชิญให้เข้าไปให้หมด บอกว่าเด็กเข้าฟรีก็ตาม
-
หลังจากผ่านปากถ้ำมาเล็กน้อยแล้วมองตรงไปก็รู้สึกทันทีว่าคิดถูกที่ไม่พาเด็กเข้ามาด้วย ลองดูจากภาพจะเห็นว่าทางเดินทอดยาวเป็นบันไดขึ้นไปที่เห็นไฟอยู่ลิบๆนั่น
-
ผมเดินขึ้นๆลงๆบันไดไปจนถึงจุดที่เห็นแสงอยู่ลิบๆในรูปตะกี้ แล้วมองทางข้างหน้าจากจุดนั้น เห็นภาพนี้ ทางเดินลงเนินหายเข้าไปในความมืด ผมคิดว่ามาลึกพอแล้ว เดี๋ยวเดินออกไปไม่ไหว เพราะไม่ได้เตรียมตัวมาแบบนี้
-
อีกมุมนึงตอนขากลับ มองเห็นลำธารน้ำอยู่ด้านล่าง
-
หลังออกมาจากถ้ำ รู้สึกได้เลยว่าถึงทางเดินในถ้ำจะเทปูนเรียบ เวลาขึ้นลงทางต่างระดับเป็นบันไดทั้งหมดก็ตาม แต่ด้วยความสูงชันและไกลขนาดนี้ มันก็รู้สึกเมื่อยอยู่ดี นี่ถ้าเอาเด็กเข้ามาด้วยมีหวังได้อุ้มตลอดทางแน่ๆ จากนั้นขับรถไปยัง Kiellie's Castle คฤหาสน์เก่าสไตล์สก็อตแลนด์
-
คฤหาสน์แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยชาวสก็อตแลนด์ที่ชื่อ William Kellie Smith สร้างคฤหาสน์หลังนี้แด่ภรรยาของเขา โดยวัสดุที่ใช้สร้างคฤหาสน์หลังนี้ทั้งอิฐและหินอ่อนล้วนนำเข้าจากประเทศอินเดียทั้งหมด ใช้คนงานและช่างกว่า 70 คน แต่ระหว่างการก่อสร้าง ก็เกิดเรื่องประหลาดกับคนงานก่อสร้างมากมายครับ ทั้งล้มป่วยและบาดเจ็บ Smith จึงย้ายคนงานของเขาให้ไปช่วยสร้างวัดฮินดูแห่งหนึ่ง เพื่อเป็นการแก้เคล็ด จนกระทั่งการสร้างวัดแห่งนั้นเสร็จสิ้น เขาจึงกลับมาสร้างคฤหาสน์ต่อ แต่ท้ายที่สุดเค้าก็ไม่อาจสร้างคฤหาสน์หลังนี้เสร็จได้ครับ เนื่องจากเค้าได้เสียชีวิตลงเสียก่อนด้วยโรคปอดบวม ในปี 1926 ด้วยวัยเพียง 56 ปี ขณะที่เขากำลังเดินทางกลับจากประเทศอังกฤษ คฤหาสน์หลังงามที่สร้างยังไม่เสร็จแห่งนี้ จึงถูกทิ้งร้าง ภรรยาของเขาจึงขายที่ดิน และปราสาททิ้ง เรื่องราวของคฤหาสน์หลังนี้จึงปิดฉากลง
-
เชื่อกันว่าภายในปราสาท Kellie แห่งนี้ ยังมีห้องพักและอุโมงค์ลับซ่อนอยู่
-
ลากันกับสถานที่ลึกลับแห่งนี้ด้วยภาพนี้ครับ
-
จากนั้น ผมออกเดินทางขึ้นเหนือผ่านชานเมือง Ipoh เมืองหลวงของรัฐเประ ไปยังเมือง Kuala Kangsar เมืองที่ประทับของสุลต่านแห่งรัฐเประ ภาพแรกเป็นภาพตึกแถวเก่าๆแบบที่พบเห็นได้ทั่วไปในเมือง Ipoh ภาพที่สองคือถนนภายในเมือง Kuala Kangsar
-
ภาพมัสยิดในเมือง Kuala Kangsar ที่ได้ชื่อว่าเป็นมัสยิดที่สวยที่สุดในมาเลเซีย
-
ในภาพนี้เป็นวังที่สุลต่านของรัฐเประใช้เป็นแกลเลอรี่ส่วนตัวจัดแสดงทรัพย์สมบัติ ของสะสมต่างๆของพระองค์
-
น่าเสียดายที่ในส่วนจัดแสดงสมบัติของสุลต่านเขาห้ามถ่ายรูป เพราะในโรงรถของสุลต่านมี Rolls Royce Camargue จอดโชว์อยู่ด้วย หลังจากชมแกลเลอรี่เสร็จก็ได้เวลาเดินทางไปยังเมือง Taiping เมืองนี้เคยเป็นเมืองหลวงของรัฐในช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนย้ายไป Ipoh จุดเด่นของเมืองนี้อยู่ที่ Lake Garden ต้นไม่ใหญ่กิ่งยาวโค้งไปเกือบจรดน้ำในทะเลสาบ
-
บรรยากาศร่มรื่นคล้ายๆในอังกฤษ
-
เริ่มเย็นแล้ว จุดหมายปลายทางวันนี้คือเกาะปีนัง การข้ามไปเกาะปีนัง เราสามารถขับรถข้ามไปได้เลยด้วยสะพานความยาว 13.5 กม. หลังจากฝ่าการจราจรที่ติดขัดบนเกาะมาได้ก็มาถึงหาด Batu Ferringi ก่อนพระอาทิตย์ตกดินได้พอดี
-
รัฐปีนัง เป็นรัฐที่เป็นเกาะ เป็นอดีตเคยเป็นของไทย ชื่อว่าเกาะหมาก อยู่ในเขตหัวเมืองไทรบุรี ประเทศราชของไทย ต่อมาอังกฤษเริ่มมาค้าขายบริเวณนี้ ประมาณสมัยรัชกาลที่1 สุลต่านแห่งไทรบุรีมีความคิดจะให้อังกฤษมาช่วยปลดแอกไทรบุรีจากไทย จึงไปยื่นข้อเสนอยกเกาะหมากให้อังกฤษเช่า อังกฤษก็เช่าเพื่อตั้งสถานีการค้า สร้างเมือง Georgetown แต่ไม่ปรากฏว่าอังกฤษจะสนใจมาแทรกแซงอำนาจของไทยในไทรบุรี มาจนถึงสมัย ร.5 บนเกาะปีนังนี้มีคนจีนฮกเกี้ยนอยู่มาก อาหารจีนหลากหลายและอร่อย
-
วันที่ 19 เม.ย. ลองรับประทานอาหารท้องถิ่นเหล่านี้ แล้วเดินทางไปยัง Penang Hill
-
เมื่อมาถึง สภานีรถ Cable car ขึ้นเขาปีนัง พบว่าตั้งแต่เขาสร้างรถกระเช้าใหม่นี้เขาขึ้นค่าตั๋วไปมาก ด้วยความที่ผมเคยขึ้นไปแล้ว และก็ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรมากมายบนนั้น ควรค่าต่อการเสียค่าตั๋วคนละ 300 บาท ก็เลยเปลี่ยนใจไปวัดเต่าแทน ในภาพคือสถานีรถกระเช้าขึ้นเขาปีนัง กับภาพรถเมล์บนเกาะนี้ ดูดีเหมือนที่สิงคโปร์
-
วัด Kek Lok Si หรือวัดเต่า เป็นวัดจีนที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เริ่มสร้างตั้งแต่ปี 1890
-
ภายในวิหารหลังแรก
-
เสาหินแกะสลัก
-
วัดกว้างมาก
-
อีกมุมหนึ่ง
-
ภายในวัด มีลิฟท์คล้ายๆที่ขึ้นวัดพระธาตุดอยสุเทพ ขึ้นไปนมัสการเจ้าแม่กวนอิมบนภูเขา
-
วิวเมือง Georgetown ถ่ายจากบนลานเจ้าแม่กวนอิมครับ
-
หลังจากลงมาจากวัด ผมก็ขับรถมาจอดบริเวณ Fort Cornwallis กะว่าจะเดินชมเมืองในส่วนที่เก่าที่สุดเสียหน่อย ป้อมแห่งนี้สร้างอย่างถาวรแบบที่เห็นเสร็จในปี 1810
-
ภาพด้านหลังคือ Penang City Hall
-
ริมทะเลใกล้ City Hall และ Fort Cornwallis
-
หลังจากจอดรถอย่างที่เห็นในรูปและกำลังเดินไปเพื่อชมอาคารสวยๆย่านเมืองเก่าเพียงไม่กี่ก้าว ฝนตกกระหน่ำลงมาอย่างแรง แผนการเดินเที่ยวเป็นอันล่มไป ผมก็ขับรถข้ามสะพานกลับมาฝั่งแผ่นดินใหญ่แล้วแวะดูรถ Proton Preve ที่โชว์รูม จากนั้นมุ่งหน้าขึ้นเหนือสู่เมือง Alor Star แต่คราวนี้ผมไม่ได้ใช้ทางด่วน เลือกที่จะขับบนถนนธรรมดา เพราะได้ยินว่าริม 2 ข้างทางมี Junk รถเยอะ ซึ่งมันก็มีเยอะจริงๆ สารพัดแบบ ทั้งรถเก่ามากที่คนมาเลย์ทิ้ง เช่นพวกรถญี่ปุ่นยุค 70 ทั้งหลาย ไฟ คิ้ว กระจังหน้าสวยๆ เวอร์ชั่นที่ดีกว่ารุ่นในไทยมีเยอะ เช่น 120Y ไฟหน้า4ดวง ไฟท้าย Mazda 808 อีกแบบคือรถในมาเลย์ที่เกิดอุบัติเหตุ ทุกยี่ห้อ แบบนี้รถไม่ใช่รุ่นเก่ามาก อีกแบบคือหัวตัดจากสิงคโปร์และญี่ปุ่นคล้ายๆบ้านเรา แต่มีรุ่นหลากหลายกว่า แต่ที่น่าเศร้าคือ ไม่เจออะไหล่สำหรับรถตัวเองเลย..... ในภาพคืออาคารเก่าในปีนัง กับ ร้านขายหัวตัดร้านหนึ่งในเส้นทางนี่ครับ
-
หลังจากขับรถแวะจอดสารพัด Junk รายทาง มาถึงชายแดนมืดพอดี ก่อนออกด่านมาเลย์ ต้องเอาป้ายวงกลมที่ JPJ ออกให้ตอนเข้ามาไปคืนเขาที่ออฟฟิศ แล้วเดินทางมาที่ตู้ ตม. ประทับตราออก จากนั้นข้ามมาถึงฝั่งไทย จอดรถ เอาพาสปอร์ตไปให้ ตม. ประทับตรากลับเข้าประเทศและเอา ใบส่งสินค้าพิเศษของรถไปคืนสุลกากร เป็นอันเสร็จพิธี
-
คืนนี้ขับไปค้างสงขลาก่อน แล้ววันรุ่งขึ้นก็ขับกลับ กทม.
-
ทริปนี้เหมือนเป็นการทดสอบรถระยะยาว รถวิ่งไปทั้งหมดประมาณ 5000 กม. ถ้าไม่นับปัญหาท่อเหล็กของไฮโดรลิคขาด ปัญหาอื่นๆไม่มีอะไร อัตราสิ้นเปลืองตอนอยู่ฝั่งไทย กิน LPG เฉลี่ย 8 กม./ลิตร ฝั่งมาเลเซียใช้น้ำมัน 95 10.6 กม./ลิตร ใช้ความเร็วระดับ 120-140 km/h การเกาะถนน ความนุ่มนวลน่าพอใจ ที่ชอบมากคือการเดินทางครั้งนี้มีผู้ใหญ่ 3 คน เด็กอีก 2 คน รถบรรทุกถังLPG โดนัทมี LPG เหลือในถังตอนอยู่ในมาเลเซีย แล้วเติมน้ำมันอีกเต็มถัง ในห้องเก็บสัมภาระท้ายรถเต็มด้วยกระเป๋าเดินทาง ของฝากและยางอะไหล่ ท้ายไม่มีห้อย เบรคก็ระยะไม่เปลี่ยนจนรู้สึกได้ ความนุ่มนวลและการทรงตัวก็ไม่รู้สึกว่าเปลี่ยน สิ่งที่เปลี่ยนมีอย่างเดียวคืออัตราเร่งตกลงอย่างเห็นได้ ในภาพคือความเร็วสูงสุดเท่าที่ลองสั้นๆ ในขณะบรรทุกเต็มที่ โดยรวมแล้วเป็นรถทีโอเค ถ้าเจ้าของยอมรับในการดูแลที่มีบางส่วนต้องการการดูแลเอาใจใส่มากกว่ารถทั่วไปได้ แต่ไม่แนะนำหากเป็นคนที่เพิ่งจะใช้รถคันแรก หากมีโอกาสเดินทางไปต่างประเทศอีกไม่ว่าด้วยรถคันใดก็ตาม จะกลับมาเขียนที่นี่อีกครับ ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
สุดยอดครับพี่ ขอชื่นชมจากใจเลยครับ
-
สุดยอดครับไปคันเดียวด้วย อยากไปบ้างแต่ทางบ้านเริ่มไม่ค่อยไปไหนกันแล้วภาระเยอะ :P :P :P
-
อ่านจนจบแล้วนับถือเลยครับ
สุดยอดมากกกกกกกกก
-
อ่านจบแล้วขอคารวะเลยครับ
เคยคิดว่าอยากขับรถไปแบบนี้แหละ
จากไทย -> สิงคโปร์ แต่กลัวในอีกหลายๆประเด็น
-
อ่านยังไม่จบครับ แต่รีวิวแบบนี้ล่ะครับที่ถูกใจผมมากมาย ชอบมากครับ
เพลินดี จะกลับไปนอนอ่านที่บ้านคืนนี้ครับ
-
คงบอกได้สั้นๆว่า
"ชอบจังเลยครับ"
ถ้าปีหน้าไปไหนแบบนี้อีก เขียนอีกนะครับ
ผมอยากขับรถไปสิงค์โปร์มานานแล้ว แต่หลายๆอย่างมันไม่เอื้ออำนวยสักทีครับ
-
ขอบคุณสำหรับบทความครับ เขียนดีมากๆๆๆๆๆ ผมเองก็ไปสิงคโปร์บ่อยมาก ได้แต่เคยฝันอยากขับรถไป แต่ภรรยายังไม่เห็นด้วย สักวันครับ ขอทำตามความฝันจะขับรถไปให้ถึงสิงคโปร์ให้ได้ครับ...........อยากขอบคุณอีกครั้งครับ
-
สุดยอดมาก นับถือจริงๆเห็นการเดินทางแล้วหมดแรง
ถึงผมมีเวลา มีรถ ผมก็ยังไม่รู้จะกล้าขับไปแบบนี้ได้ไหม
;D พี่ขับไปเยอะแบบนี้ เปลี่ยนยางรถก่อนไปเปล่าครับ
ค่าใช้จ่าย ค่ากินค่าพักหมดไปเท่าไรพอบอกให้ทราบได้ไหมฮะ ;)
-
สุดยอดมากเลยครับ >< ส่วนตัวเคยไปแต่สิงคโปร์ โดยนั่งเครื่องบินไป ถ้าขับรถไปคงไม่กล้า (English ไม่แข็งแรง ><")
ผมใช้ Citroen อยู่เหมือนกัน แต่เป็นรุ่นลูกของ Xantia ละ -*-
-
ขอบคุณทุกๆความเห็นครับ ยางรถยนต์ผมเปลี่ยนเรียบร้อยก่อนไปครับ ค่าใช้จ่าย 9 วันประมาณ 60,000 บาทครับ ผู้ใหญ่3 เด็ก2 ครับ อาหารทานตั้งแต่ KFC. ไปถึงอาหารท้องถิ่นที่ลงไว้ ที่พักเน้นที่แอร์กับน้ำอุ่นครับ ค่าใช้จ่ายประมาณครึ่งหนึ่งหมดไปที่สิงคโปร์ เฉพาะค่าตั๋วเข้า Universal Studio ที่เดียวสำหรับ5คนนี้. 307 SGD แล้ว
-
Universal Studio สิงคโปร์ ผมว่า มันเงียบเกินไปอะครับไม่ค่อยมีเปิดเพลง สร้างบรรยากาศเท่าไหร่ ทำให้ดูไม่ค่อยคุ้มค่าเข้า ^^" เก็บแพงไป T^T
-
สุดยอดมากครับ เชื่อว่า 5,000 km ใน Citroen คงจะเหนื่อยน้อยกว่ายี่ห้ออื่นๆ
ถ้ามีโอกาสจะลองเอา C5 ที่บ้านตามไปบ้าง ;D
-
ชอบมากครับ ไว้พร้อมเมื่อไรจะพยายามไปบ้าง
-
ชอบมากๆ เลยครับ
ขอบคุณสำหรับรีวิว ครับ ;D
-
ขอบคุณครับ สำหรับ ทริปดีๆแบบนี้ อ่านแล้วอินเหมือนไปด้วยเลย หวังว่าจะได้อ่านทริปต่อไปอีกนะครับ
-
ขอบคุณมากครับสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์ดีๆ
ผมเชื่อว่า เรื่องราวที่มีคุณค่าของพี่ จะจุดประกายความฝันให้ใครหลายๆคนที่ชอบเดินทางไปกับรถคู่ใจ รวมทั้งผมและเพื่อนๆที่ผมได้เปิดให้เค้าดูด้วย
กดLikeเลยครับ ;D
-
ขอพูดเลยว่า เอาไป 10+ 10+ 10+
-
สุดยอดมากเลยฮะ ทั้งรถทั้งคน
ผมยังไม่กล้าจะคิดเลย ขับรถมือสองที่เพิ่งซื้อไม่กี่วันไปต่างประเทศ
ถ้าไปอีกอย่าลืมกลับมาทำรีวิวแบบนี้อีกนะครับ :)
ถ้าเป็นลา่ว พ่อผมอาจจะสนใจ
-
ขออนุญาติถามค่าใช้จ่ายโดยประมาณในทริปนี้หน่อยนะครับ เผื่อใครหลายๆคนจะเก็บตังลองไปมั่ง ^^ ....
-
ขอพูดเป็นภาษาใต้ว่า "หรอยอย่างแรงเลยครับ" อ่านแล้วเหมือนไปเที่ยวด้วยตัวเองเลยครับ ข้อมูลครบถ้วน ทั้งที่กิน ที่เที่ยว ที่พัก ขอบคุณมากๆครับ จะติดตามผลงานต่อไปครับ ;)
-
อ่านกระทู้นี้แล้วไม่เม้น ผมคงรู้สึกแย่เลยทีเดียว
สุดยอดเลยครับ จขกท
-
อ่านจบแล้วมาลงชื่อครับ
สุดยอดเลย
ขอบคุณครับ
-
ขอบคุณสำหรับบทความพาเที่ยวครับ ได้รู้อะไรหลายอย่างเลย ชื่นชมครับ
-
นับถือ เลยครับ ขอบคุณมากๆครับ
-
อ่านเพลินไปเลยครับ ชอบจริงๆ ผมเองอยู่ไกล้ๆยังไม่มีโอกาศขับเข้าไปเลย ^^''
-
ขอบคุณมากเลยครับ กับการเสียสละเวลามาทำบทความที่ทั้งยาวและมีคุณภาพอย่างนี้ครับ
ว่าแล้วลองไปอ้อนพ่อให้มาขับอย่างนี้บ้างดีกว่า 55 ;D
-
ขอบคุณครับ ;D
-
ฟีลลิ่งต่างกับตอนที่ผมไปสิงค์โปรเลยแฮะ
ไปกับเพื่อนแม่40คน อยู่ในสิงคโปรสามวัน
แต่เห็นอะไรน้อยกว่าพี่เยอะเลยอะ
อยากถามพี่ จขกท ว่าถ้าบินไปสิงค์โปรแล้วเช่ารถที่นั่นขับจะคุ้มไหมครับ
มันจะแพงเกินเหตุรึเปล่า
-
อ่านจนจบ สงสัยเรื่องมือถือครับว่า ทริปนี้ใช้ซิมมือถืออะไร(ที่ใช้กับไอโฟน) คืองงเรื่องที่จะไปใช้ Smart Phone นอกประเทศ
-
ถ้าบินไปสิงคโปร์แล้วเที่ยวในสิงคโปร์ ผมว่าซื้อตั๋ว one day pass ของMRT คุ้มกว่าครับ ขึ้นรถใต้ดินและรถเมล์กี่เที่ยวก็ได้ ระบบขนส่งมวลชนค่อนข้างครอบคลุมครับ ที่ผมขับรถไปเพราะอยากเที่ยวในส่วนของมาเลเซียและอยากเอารถข้ามไปสิงคโปร์สักครั้งเพื่อไปดูJunkรถ สิงคโปร์ครับ ก่อนรถพังวนไปดูJunk แถวWoodlands มา 2-3ที่แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมาครับ ถ้าคิดจะเที่ยวปรกติยืนยันครับว่าขับรถในสิงคโปร์ไม่คุ้มค่าใช้จ่ายครับ เรื่องซิมมือถือในสิงคโปร์มี Micro Sim prepaid ของ Starhub ครับ คลื่น3G ไม่ได้เรื่องนักแค่พอถูไถ ในมาเลเซียใช้ซิม Prepaid ของDigi ครับ เป็นซิมธรรมดาแต่ร้านตัดซิมให้โปรดี 3G unlimited วันละ 3RM
-
สุดยอดรีวิวจริงๆครับ อ่านเพลินเลย^^ คันต่อไปเป็นคันไหนเอามารีวิวให้อ่านกันอีกนะครับ ขอบคุณครับ
-
ชอบที่กินมากเลยคับ
อยากเดินทางแบบนี้บ้าง แต่ไม่กล้าไปคนเดียว T_T
-
ความฝันผมเลยนะ
ขับรถเที่ยวประเทศเพื่อนบ้าน
สุดยอดครับ จขกท
-
ผมนอนอ่านที่บ้านไปสองรอบแล้วครับ มันเป็นอะไรที่ผมชอบมาก เพลินดี
คิดว่าถ้าผมออกทริปยาว ๆ เมื่อไหร่ อาจจะลองเขียนโพสดูบ้างครับ
-
ถูกใจมากครับ อยากขับไปเที่ยวเหมือนกัน แต่ดูทางเเล้วคงหลงแน่ๆ= =" เห็นราคาน้ำมันมาเล เเล้วแบบ เออ พูดไม่ออกกับ ปตท ไม่แปลกใจเลย ทำไม ขนน้ำมันเถื่อน มาเลย์มาเยอะ กำไรดีอย่างนี้นี้เอง
-
ขอบคุณครับ ชอบครับ เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลย :o
-
สุดยอดครับ อยากขับรถไปด้วยเลยครับ ให้ผมไปคงไปไม่ถูกและคงจะกลับบ้านตั้งแต่ท่อไฮโดรลิคแตกแล้วครับ
ทริปนี้น่าไปจริงๆครับ มันทำให้ผมมองว่าไม่ว่ารถอะไรก็แล้วแต่เราสามารถมีความสุขกับมันได้ถ้าเรารู้จักแก้ไขมัน
-
ขอบคุณมากคับ อ่านแล้วเพลินมากเลย ครั้งหน้าอย่าลืมเอามาแบ่งปันแบบนี้กันอีกนะคับ
ปล.รู้สึกว่ามาเลเจริญกว่าเราเยอะเลย >.<
-
ขอบคุณครับ ปลายปีถ้าไม่มีอะไรขัดข้องอาจไปเวียดนามเหนือกับพี่ๆในCitroenthai ครับ แล้วจะมาเขียนอีกครับ
-
เป็นอีกกระทู้ในHLM ที่ผมอ่านแล้วชอบมากที่สุดครับ ผมชอบอ่านกระทู้รีวิว ขับรถไปชิมไป ค่ำไหนพักนั่น แบบนี้แหละครับชีวิตมนุษย์
แต่ตัวผมเองมีหลายๆสิ่งที่ไม่เอื้อที่จะทำแบบพี่eddieได้ ขออนุญาตเรียกพี่นะครับ ขับไปถึงยะโฮว์ บารู นี่ไม่ธรรมดาเลยครับเยี่ยมมากๆของ
ผมได้ขับรถวนรอบเกาะใต้ใน นิวซีแลนด์ครั้งหนึงเมื่อปลายปีก็สนุกดีครับ อากาศเย็นสบายแต่จะเงียบเชียบหน่อย อย่าลืมมาเขียนรีวิวให้อีกนะครับ
-
ผมอยู่สงขลายังไม่มีโอกาศไปแบบขับรถเองเลย
ยังติดงานเป็นทาสเงินอยู่
จขก.เยี่ยมมากคับ
-
สุดยอดมากมายเลยครับ ได้ความรู้ และแรงบันดาลใจในการขับรถเที่ยวคับ ^^" ขอบคุณมากครับ
-
ขอบคุณมากครับ อยากลองขับรถไปเองบ้างจัง แต่ อีกกี่ปีหนอ
-
ขอบคุณครับ เพิ่งมีโอกาสอ่านจนจบ แหะๆ น่าสนใจมากเลยครับ ทริปเดียว 5 พันกิโล โอ้ว
-
รีวิวดีอ่านสนุกครับ ยกนิ้วให้เลย ถ้ามีโอกาสจะขับรถไปเที่ยวแบบพี่บ้างนะครับ สนุกดี