ผมเป็น SMEs ระดับเล็กๆนะครับ
ขอแยกอย่างนี้
คนรายได้น้อย ทำงาน 7วันต่อสัปดาห์ครับ (ไม่เห็นมีใครบอกร่างกายทรุดเลย) ผมเห็นแม่ค้ามาขายของที่ตลาดตั้งแต่ ตี 2(วางของ-จองที่) กลับบ้านบ่าย3 ทุกวันครับ
ร้านค้าแบบเก่าๆ เปิดร้าน 7 วันครับ
ร้านค้ารูป หจก. บริษัท หรือร้านงานเยอะขึ้นมาหน่อย ก็ทำงาน 6 วันครับ (ขอย้ำว่าเป็น ปกติ ของร้านค้าMarginต่ำ ที่ต้องสู้กับบริษัทยักษ์ใหญ่ของกรุงเทพ)
บริษัทในกรุงเทพฯ ส่วนใหญ่ทำงาน 5 วัน
ลองเดินแถว วรจักรสิ ร้านค้า ทำงาน 6 วันนะครับ
ลองเดินผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวสิ ทำงาน 7 วันนะครับ
ลองเข้าห้างดูสิ ร้านค้าทำงาน 7 วัน ห้ามหยุดวันนักขัตฤกษ์นะครับ (มีสัญญานะครับ ว่า ถ้าหยุดต้องโดนปรับด้วย การหยุดต้องส่งเรื่องเป็นสัปดาห์ถึงจะขอหยุดได้นะครับ)
อย่าบอกครับ ว่าอย่างไหน ปกติ หรือไม่ปกติ เพราะคุณ ไม่ได้เจอสังคมอีกแบบหนึ่ง ที่ต้องสู้กับยักษ์ใหญ่ต้นทุนต่ำกว่ามากกกก
คำว่า "ร่างกายพัง" มันเป็น สมมติ ของคนเท่านั้น เพราะถ้าคุณเทียบดู ยังมีคนอีก เกิน 50% ทำงาน 6 วัน และ 7 วัน เขาก็ยังอยู่ได้โดยปกติสุข
ร่างกายผู้ใช้แรงงานบางท่าน ยังคลอดลูกง่ายว่า บรรดาสาวออฟฟิศ ที่ต้อง"ประคบประหงม" กลัวนู่นกลัวนี่ สุดท้าย ทนไม่ได้ ก็ต้องผ่า (เพราะกล้ามเนื้อไม่แข็งแรง เวลาเบ่งลูกจะเจ็บมากกว่า คนที่มีกล้ามเนื้อเชิงกรานที่แข็งแรง)
"ออกกำลัง" ครับ ที่ช่วยได้ ช่วยให้พวกบรรดาท่านๆ "ร่างกายไม่พัง"
แทนที่จะเอาเวลาไปเดินห้าง ทานข้าว ดูหนัง พักผ่อน เปลี่ยนเป็น ออกกำลังกายพักผ่อนสิครับ กำหนดลมหายใจ เวลาวิ่ง เพื่อฝึกสมาธิอีกทาง แล้วท่านจะทราบว่า การพักผ่อนที่แท้จริงคืออะไร
ทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนตัวครับ เพราะ จะต้องมีคนไม่เห็นด้วยอยู่แล้ว
ผมเพียงอยากให้ท่านผู้อ่านเปรียบเทียบกับกลุ่มคนในหลายระดับชั้น ว่า พวกเขาเหล่านั้น ทำงานในอีกรูปแบบหนึ่ง คนละเวลากับท่าน คนละหน้าที่ คนละสภาพแวดล้อม คนละฐานเงินเดือน และอื่นๆอีกมากมายที่ แตกต่างกัน
แต่สิ่งที่ไม่ต่างกันเลยนั้น มีเพียง เกิด แก่ เจ็บ ตาย และ เมื่อตาย ก็ไม่มีใครเอาอะไรไปได้ แม้แต่ความดี ความชั่ว
เมื่อจิตละแล้วซึ่งการปรุงแต่ง แล้วกรรมก็จะสลายไป ตัวตนที่แท้จริง มันมีอยู่แน่หรือ?
?
(ผมไม่ได้บอกนะ ว่า GM ทำถูก เพราะ กฎหมายแรงงาน จะต้องให้สิทธิ์ลูกจ้าง ดีกว่าเดิม ไม่ใช่แย่กว่าเดิม อาทิ เรื่องให้ทานข้าวกลางวันฟรี (ไม่อยู่ในสัญญา) ถ้าตัดทิ้งไป ลูกจ้างสามารถร้องเรียนได้ครับ)