อยากจะเล่าเรื่องราวชีวิต ตลอดระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมานี้ ให้กับชาว HLM ได้อ่านจังเลยครับ (ไม่รู้จะไปเล่าที่ไหน (จะไม่ไปพันดิฟ))
เผื่อจะเป็นแรงบัลดาลใจ ให้กับใครที่กำลังเจอมรสุมชีวิตตอนนี้ได้บ้าง... บางครั้งมันก็อาจจะมีสิ่งดีดีในเรื่องแย่ๆโดยที่เราอาจจะมองไม่เห็นมัน...
ทั้งเนื้อทั้งตัวผมมีทอง 3 บาท... เป็นทุนก้อนแรกของชีวิต
แฟนและครอบครัวแฟนตกงาน พร้อมภาระหนี้บ้าน 1 หลัง และรถ 1 คัน... เป็นทุนก้อนแรกของชีวิต!
เราทั้งคู่นั่งที่พื้น ผิงผนังกำแพงบ้านที่พึ่งทาสีเสร็จได้ไม่นาน พร้อมจับมือกันเบาๆ น้ำตาไหลซึม เราจะทำอย่างไรกันดี...?
หนึ่งปีผ่านไปไวเหมือนโกหก "ฟ้าหลังฝนมีอยู่จริง" มรสุมที่พัดผ่านไป เหลือทิ้งไว้เพียงป่าไม้เขียวขจี
นี่... คือสิ่งที่เป็นแรงผลักดัน คือสิ่งที่สร้างแรงบันดาลใจ และตอกย้ำเราในทุกๆวันว่า เราทำงานอย่างหนักหน่วงทุกวันไปเพื่ออะไร...? มันคือฝันของเด็กคนคนนึงที่ไม่มีวันเป็นไปได้ ไม่มีวัน และไม่มีวัน...
ไม่เคยอาย ไม่เคยลืมกำพืด ที่พามันไปจ่ายตลาดในทุกๆเช้าที่แมคโคร ไม่เลย ไม่เคยแคร์ ใครจะมองว่ามันคือรถสปอร์ต คือรถหรู แต่ในสายตาฉัน "มันคือรถทำมาหากิน"
จริงๆกำลังพิมพ์เล่าเรื่องราวไปได้ครึ่งทางแล้วครับ Safari เด้ง!!! คือ... เอิ่ม...!!!!
พิมพ์ตั้งแต่ตี 1 จนถึงตี 4... หายวั๊บไปกับตา! (โง่ที่ไม่ Copy ทำสำเนาไปเรื่อยๆเอง)
ทุกวันนี้ ทำแต่งาน งาน และก็งาน จะพยามยามหาเวลาว่าง มาเล่าเรื่องราวให้จบนะครับ ผมสัญญา...
"การทำตามความฝัน" ของตัวเองมันอาจจะเหนื่อย เหนื่อย และเหนื่อยมาก...
แต่ยังไงมันก็ "เหนื่อยน้อยกว่า"
"การรับใช้" ความฝันของคนอื่น...!