เดี๋ยวนี้น้ำใจมันเหือดหายไปเยอะ ผมว่าเพราะรถมันติดมาก จนทุกคนรู้สึกว่าชั้นก็รีบ แกยอมสิ
เหมือนตอนช่วง ชม เร่งด่วน แทรกกันจนเป็นกิจวัตร ผมเป็นคนนึงที่พยายาม ขอใช้คำว่า พยายาม ต่อตามคิว ตามเลน อาจจะมีเบียดบ้างแต่ไกลๆ ไม่ใช่เบียดตีนสะพาน แบบนี้คือไม่ไหวจริง จนบางที่ก็รู้สึก ยังงี้เราไม่เห็นต้องต่อคิว ก็ไปเบียดบ้าง มันเร็วดี ก็ได้ลองทำ แล้วก็รู้สึกเลว แล้วก็เลิก ขับตามๆ กันไป
แต่สิ่งที่เจอคือ เลนที่4 ปกติมีแค่ 3 ก็กลายเป็นเลนปกติไปละ โดยเฉพาะรถตู้ ขับตามเลนไม่เป็นต้องเบียด ต้องแทรก จนทำให้ผมคนนึง น้ำใจหดหาย เพราะคนมันถ่อยขึ้นทุกวันครับ เราจะใจดีกับพวกคนเห็นแก่ตัวได้ยังไง
เหอะๆ ไม่เกี่ยวกะคลิบ แต่อยากระบาย เกี่ยวกับน้ำใจคน เบื่อขับรถมากๆ ทุกวันนี้
ใช่ครับผมว่ามีส่วนมากๆ รู้จักหลายคนที่อยู่ต่างจังหวัดมาตั้งแต่เกิด พอย้ายเข้ากรุงเทพหลายๆปีนิสัยเปลี่ยน รถติดเป็นอะไรที่เครียดครับ ทำให้ทุกคนเครียด เครียดเป็นบ่เกิดของทุกๆอย่างเลย โรคภัยด้วย สภาพอารมณ์ ความอดทนลดน้อยลง
เมื่อวานขับลงมาจากทางด่วนมาลงเส้นเกษตร-นวมินทร์
เป็นช่วงรถติด ใครลงแถวนั้นจะรู้ว่า ติดสาหัสแค่ไหน
จังหวะจะเข้าถนนเลียบด่วนรามอินทรา ก็ต้องขอทางก่อน
ผมขอทางตามปกติ ไม่ได้ไปเบียดเบียนอะไรใครที่ไหน
เข้ามาได้เต็มคันละ ข้างหน้าผมก็มีรถลงมาจากทางด่วนจะเข้ามา
ผมก็ให้เค้าเข้ามา คันข้างหลังป้ายแดง บีบแตรประมาณว่า เฮ้ยให้เข้าทำไมอะ
คือ ผมไม่เข้าใจว่า เดี๋ยวนี้ ความดีบนท้องถนนมันหายไปไหนหมด
มันไม่เหมือนตอนผมขับรถเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วเลย
เปิดไฟเลี้ยวขอทาง เหมือนกับไปบอกคันข้างๆให้รีบเร่งขึ้นมาปิดช่องไฟ
รถมันก็ติดก็เข้าใจ แต่ให้รถเข้ามาในเลนเราอีกคัน มันก็ไม่ทำให้เราถึงที่หมายช้าซํกเท่าไรหรอก