ผมเองพึ่งมีรถขับก็ตอนที่หลังเรียนจบเริ่มทำงานได้ 2-3 ปีเพราะเมื่อก่อนเชื่อว่ารถไม่มีความจำเป็น รวมแล้วเท่ากับพึ่งขับรถมาได้ 5-6 ปีเท่านั้น
สมัยเรียนมัธยมผมจะโหนสองแถว 6 ล้อไปเรียนทุกเช้าซึ่งรถจะแน่นมาก บางวันต้องใช้ขาข้างเดียวเหยียบที่บันไดขั้นสุดท้าย มือนึงโหนเสาท้ายรถอีกมือหิ้วกระเป้าจาคอบ มือแทบเป็นตะคริวแต่ก็ปล่อยมือไม่ได้...ไม่งั้นร่วง
ช่วงเรียนมหาลัยฯ ตอนเช้าจะติดรถที่บ้านไปลงหน้า ม. ส่วนขากลับต้องนั่งรอรถเมล์เพื่อไปต่อรถตู้เข้าบ้าน รถเมล์สายที่ผมรอนั้นมีอยู่แค่สายเดียวซึ่งนานนนนๆจะมาสักคันหนึ่ง และแน่นมาตั้งแต่ต้นทาง
ผมมักจะเลือกรอขึ้นรถแอร์ เพราะถ้ายังไงก็ต้องไปเบียดกับคนอื่นๆก็ขอเป็นรถแอร์ดีกว่า
ช่วงทำงานก่อนจะมีรถ ได้ลองนั่งรถตู้กลับบ้านอยู่พักหนึ่ง
บอกตามตรง......ว่าผมเต็มใจขึ้นรถเมล์เบียดๆมากกว่าจะไปทนนั่งอัดในรถตู้ โดยเฉพาะการนั่งเบียดแถวหลังสุด 4 คน นรกชัดๆ..........
และจากการนั่งรถตู้โดยที่มีคนอื่นขับทำให้ผมสงสัยว่า การขับรถให้คนนั่งรู้สึกสบาย ปลอดภัย มันยากมากรึไง ??
