Headlight Magazine : community
General => Relax & Photoshop Room => ข้อความที่เริ่มโดย: sukhontha ที่ ตุลาคม 17, 2014, 19:11:42
-
ผม(คนขี้งก) ตั้งแต่ต้นปี คาดการณ์ว่าไทยจะเข้าสู่ภาวะเงินฝืดในเร็วนี้ เช่นเดียวกับญี่ปุ่น(ในช่วงยี่สิบปีก่อนหน้า) ...จึงค่อย ๆปรับตัว การซื้อของในค้าปลีก เมื่อก่อน เฉลี่ยสัปดาห์ละสองพัน ลดเหลือสัปดาห์ละห้าร้อย อะไรไม่สำคัญ เช่น น้ำอัดลม เมื่อก่อนสัปดาห์ละห้าขวด(1.25 ลิตร) ปัจจุบัน ไม่ดื่มเลย..ส่วนรายได้ ทรงตัว..
รถยนต์ ภายใน 5 ปีข้างหน้า ยังไม่มีแผนเปลี่ยนรถ ยังคงใช้ สองคันเดิม...
การลงทุนระยะยาว หุ้น ไม่มี
ทอง สะสมไว้จำนวนหนึ่งตั้งแต่สิบปีที่แล้ว.ตั้งแต่ เจ็ดพัน -หมื่นแปดพัน...
เงินฝากประจำระยะสั้น มีจำนวนหนึ่ง
เงินฝากระยะยาว +หุ้นกู้ไม่มี กำลังรอดูความเหมาะสม
บ้าน+ที่ดิน เพิ่มที่เขาใหญ่ 1 หลัง(โฉนด)...รวมกับปัจจุบันเป็น 2 หลัง........
หนี้สิน ไม่มี ไม่สร้าง....
(เหอ ๆ ๆ แต่ทุกอย่าง เป็นชื่อ ผบ.)
....... มีเท่านี้เอง จำเป็นต้องเก็บต่อไป วันหนึ่งฉันจะรวย.....
-
เก็บ+ลงทุนครับ
อ่อ...เรื่องแต่งงาน เลือก ผญ ที่ OK ไม่ใช่ใช้จ่ายเป็นเบี้ยครับ ;D
-
เก็บ+ลงทุนครับ
อ่อ...เรื่องแต่งงาน เลือก ผญ ที่ OK ไม่ใช่ใช้จ่ายเป็นเบี้ยครับ ;D
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ ตอนเก็บ และลงทุนนี่แหละยาก ตลาดหุ้น pe ปาเข้าไป 18 เท่า ให้ช้างมาฉุดผมก็ซื้อไม่ลง มีที่พอดูได้ ก็ ปตท. ที่ pe ต่ำอยู่ แต่ก็กลายเป็นหุ้นการเมืองไปเสียฉิบ....ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ผมลงทุนแค่สร้างบ้านที่เขาใหญ่อย่างเดียวเท่านั้นเอง ตอนนี้รี ๆ รอ ๆ ดูอัตราดอกเบี้ยอยู่ ว่าจะเดินไปทางใด
ทอง ก็รอหมื่นหก จนเหงือกแห้ง ยังไม่เห็นที่ทีจะถึง (1050) เหรียญ....
-
ผมปรับไม่ทันแล้วครับ ;D
ของผมติดลบตั้งแต่ปลายปีที่แล้วที่มีม็อบจนตอนนี้ผมยังไม่ฝื้นเลย
และกำลังจะปิดตัวแล้วครับ แบกภาระหนี้ไม่ไหว ค่อยสร้างใหม่
เงินเก็บก็เอามาแบกรับภาระด้วยความคิดที่ว่า ไม่นานคงฝื้น ไม่นานคงฝื้น
แต่มันดันยาวไป เหตุการณ์ครั้งนี้ลากยาวไป การท่องเที่ยวแบบผมโดนเต็มๆ
ทุกครั้งไม่เกิน6เดือนผมกลับมาได้ แต่ครั้งนี้ ;D ยิ้มทั้งน้ำตา
ขอระบายในกระทู้หน่อยนะครับ ไม่ว่ากันนะ
-
ผมปรับไม่ทันแล้วครับ ;D
ของผมติดลบตั้งแต่ปลายปีที่แล้วที่มีม็อบจนตอนนี้ผมยังไม่ฝื้นเลย
และกำลังจะปิดตัวแล้วครับ แบกภาระหนี้ไม่ไหว ค่อยสร้างใหม่
เงินเก็บก็เอามาแบกรับภาระด้วยความคิดที่ว่า ไม่นานคงฝื้น ไม่นานคงฝื้น
แต่มันดันยาวไป เหตุการณ์ครั้งนี้ลากยาวไป การท่องเที่ยวแบบผมโดนเต็มๆ
ทุกครั้งไม่เกิน6เดือนผมกลับมาได้ แต่ครั้งนี้ ;D ยิ้มทั้งน้ำตา
ขอระบายในกระทู้หน่อยนะครับ ไม่ว่ากันนะ
เข้าใจ และเห็นใจครับ งานบางอย่าง(เช่นของคุณ) อยู่ได้จากความเชื่อมัน และความมั่นใจของตลาดเป็นหลัก บางคนอยากเปลี่ยนสายงาน ก็ไม่รู้จะไปทางไหน? ดีไม่ดี หนีไปเจอไอ้เข้อีก.....
งานอีกอย่างที่ผมเห็นว่าไม่ควรทำ(หากไม่แน่จริง) คือการเช่าบูทในห้าง ขายคอมฯ ...โทรศัพท์....เสื้อผ้า ฯลฯ...ร้อยละแปดสิบ เวลาไปเปิดบูท ทำด้วยความมุ่งมั่น ตั้งความหวัง และหวังว่า....จนหมดทุนหมดทางไป ก็ต้อง"มูฟ"ตาม ๆกัน... อันนี้ก็เข้าใจ และเห็นใจเช่นกันครับ
-
เศรษฐกิจแบบนี้ ผมชะลอการใช้จ่ายที่ไม่สำคัญลง ตอนนี้ยอดการค้าขายหายไปเกือบ 30% ได้แค่ประคองตัวเองไม่ซ่ามาก กับการใช้เงิน ;D
-
กำลังเครียดอยู่เลย ปลายปีอาจได้ปล่อยฟอร์จูนเนอร์ที่ขับอยู่เพื่อลดภาระที่ต้องผ่อนเดือนละเกือบแปดพันเหลือเงินราวๆ 3 แสนมาออกมือสองเงินสดใช้ไปก่อน ของนอกกายอย่างนี้หากชีวิตไม่สิ้นค่อยหาใหม่ข้างหน้าเอา
-
ผมปรับไม่ทันแล้วครับ ;D
ของผมติดลบตั้งแต่ปลายปีที่แล้วที่มีม็อบจนตอนนี้ผมยังไม่ฝื้นเลย
และกำลังจะปิดตัวแล้วครับ แบกภาระหนี้ไม่ไหว ค่อยสร้างใหม่
เงินเก็บก็เอามาแบกรับภาระด้วยความคิดที่ว่า ไม่นานคงฝื้น ไม่นานคงฝื้น
แต่มันดันยาวไป เหตุการณ์ครั้งนี้ลากยาวไป การท่องเที่ยวแบบผมโดนเต็มๆ
ทุกครั้งไม่เกิน6เดือนผมกลับมาได้ แต่ครั้งนี้ ;D ยิ้มทั้งน้ำตา
ขอระบายในกระทู้หน่อยนะครับ ไม่ว่ากันนะ
เข้าใจ และเห็นใจครับ งานบางอย่าง(เช่นของคุณ) อยู่ได้จากความเชื่อมัน และความมั่นใจของตลาดเป็นหลัก บางคนอยากเปลี่ยนสายงาน ก็ไม่รู้จะไปทางไหน? ดีไม่ดี หนีไปเจอไอ้เข้อีก.....
งานอีกอย่างที่ผมเห็นว่าไม่ควรทำ(หากไม่แน่จริง) คือการเช่าบูทในห้าง ขายคอมฯ ...โทรศัพท์....เสื้อผ้า ฯลฯ...ร้อยละแปดสิบ เวลาไปเปิดบูท ทำด้วยความมุ่งมั่น ตั้งความหวัง และหวังว่า....จนหมดทุนหมดทางไป ก็ต้อง"มูฟ"ตาม ๆกัน... อันนี้ก็เข้าใจ และเห็นใจเช่นกันครับ
พี่ผมเปิดร้านขายคอม ที่พันทิพ(ห้างนะครับ) เปิดมาเป็น10ปี พี่แกบอกทุกวันนี้ลูกค้าหน้าร้านน้อยมาก ต้องปรับตัว ขายทางอินเตอร์เน็ต ขายแบบยกล็อต ประมูลงานหน่วยงานราชการ ไม่งั้นอยู่ไม่ได้จริงๆ
-
กือบตายครับ ผมเปิดร้านใกล้มหาลัยอยู่สองร้าน หจก.อีกหนึ่งปี 56 ปัญหาภายในประเทศตอนนั้นประคองสุดๆๆ เมื่อต้นปี 57 มหาลัยปิดเทอมยาวนานมากๆๆ เงินที่เก็บมาต้องมาจ่ายกับพนักงานที่ต้องจ่ายทุกเดือนโดยที่รายรับแแทบไม่มีเข้ามาเลย วิธีแก้ของผมรัดเข็มขัดครับอะไรที่จ่ายไปแล้วไม่ก่อให้เกิดรายได้ไม่ซื้อครับ ซื้อของเข้าบ้านต้องจดทุกอย่างว่าขาดอะไรไปเที่ยวน้อยลงกินข้าวที่บ้านมากขึนรถยนต์ที่จะซื้อใหม่รอไปก่อน ตอนนี้เริ่มดีขึ้นมานิดหนึงแล้วหวังว่าปีหน้าคงดีขึ้น
-
ผมเป็นลูกจ้างเค้า เงินเดือนยังคงรับปกติ แต่โอทีโดนตัดหมดแล้ว ยอดขายน้อยลงจากเศรษฐกิจแบบนี้ สงสารก็แต่เด็กรายวัน
ตอนนี้ก็ได้แต่ทำงานเก็บเงิน ส่วนตัวเน้นออมเงินเป็นหลัก แฟนเล่นหุ้นบ้าง ก็กำไรมั่ง ติดยอดดอยมั่ง ไปตามเรื่องตามราว
การใช้จ่าย ยังคงใช้เรื่อยๆ เพียงแต่ว่าชะลอการใช้จ่ายเงินจำนวนมากออกไปก่อน (เช่น ซื้อรถใหม่)
เป็นกำลังใจให้คนที่เป็นเจ้าของกิจการครับ ช่วงนี้หนักหน่อย ค่อยๆประคับประคองกันไป
ผมเชื่อว่าคนเรามันไม่ล้มตลอดไปหรอกครับ สักวันมันก็ต้องลุกได้ ขอให้เราล้มแล้วรู้จักลุกเท่านั้นเองครับ