Headlight Magazine : community
General => Discussion Forum => ข้อความที่เริ่มโดย: akewizard ที่ เมษายน 15, 2016, 22:21:48
-
ผมเองพึ่งมีรถขับก็ตอนที่หลังเรียนจบเริ่มทำงานได้ 2-3 ปีเพราะเมื่อก่อนเชื่อว่ารถไม่มีความจำเป็น รวมแล้วเท่ากับพึ่งขับรถมาได้ 5-6 ปีเท่านั้น
สมัยเรียนมัธยมผมจะโหนสองแถว 6 ล้อไปเรียนทุกเช้าซึ่งรถจะแน่นมาก บางวันต้องใช้ขาข้างเดียวเหยียบที่บันไดขั้นสุดท้าย มือนึงโหนเสาท้ายรถอีกมือหิ้วกระเป้าจาคอบ มือแทบเป็นตะคริวแต่ก็ปล่อยมือไม่ได้...ไม่งั้นร่วง
ช่วงเรียนมหาลัยฯ ตอนเช้าจะติดรถที่บ้านไปลงหน้า ม. ส่วนขากลับต้องนั่งรอรถเมล์เพื่อไปต่อรถตู้เข้าบ้าน รถเมล์สายที่ผมรอนั้นมีอยู่แค่สายเดียวซึ่งนานนนนๆจะมาสักคันหนึ่ง และแน่นมาตั้งแต่ต้นทาง
ผมมักจะเลือกรอขึ้นรถแอร์ เพราะถ้ายังไงก็ต้องไปเบียดกับคนอื่นๆก็ขอเป็นรถแอร์ดีกว่า
ช่วงทำงานก่อนจะมีรถ ได้ลองนั่งรถตู้กลับบ้านอยู่พักหนึ่ง
บอกตามตรง......ว่าผมเต็มใจขึ้นรถเมล์เบียดๆมากกว่าจะไปทนนั่งอัดในรถตู้ โดยเฉพาะการนั่งเบียดแถวหลังสุด 4 คน นรกชัดๆ..........
และจากการนั่งรถตู้โดยที่มีคนอื่นขับทำให้ผมสงสัยว่า การขับรถให้คนนั่งรู้สึกสบาย ปลอดภัย มันยากมากรึไง ??
-
รถสาธารณะทุกประเภท
หลังจากได้ใบขับขี่
รถส่วนตัวตลอดtrip
-
รถเมล์ รถตู้ รถสองแถวครับ แล้วแต่เส้นทาง หลีกเลี่ยง bts กับแท็กซี่ เพราะค่าใช้จ่ายค่อนข้างเกินงบ ยกเว้นจำเป็นจริงๆ
ทุกวันนี้ก็ยังคงใช้บริการอยู่ครับ ถ้าไม่จำเป็นต้องใช้รถก็ไม่ต้องเอารถออก
-
ตั้งแต่เด็กๆจนเรียนจบ ป.ตรี ผมอยู่ ตจว พาหนะก็เป็นมอไซด์และรถกระบะครับ นานๆทีจะได้เก๋งมาใช้ก็แค่แป๊บๆ เพราะเป็นของพี่ชายที่คุณพ่อผมรับเลี้ยงดู
พอมาต่อ ป.เอก ที่กรุงเทพ 3 ปีแรกก็รถสาธารณะ รวมถึงเรือข้ามฟากและเรือด่วนแม่น้ำเจ้าพระยาด้วย จากนั่นก็ออก vios 2007 เป็นรถยนต์ที่ซื้อเองคันแรกเลย
-
ประวัติผมออกจะเป็นเด็กซ่าๆคนนึง
แต่สมัยก่อนนั่งรถที่บ้านตั้งแต่เด็กยันจบวัยมัธยมครับ เพราะที่บ้านไม่ไว้ใจกลัวโดดเรียน เลยไม่ให้ไปโรงเรียนเอง
พอตอนวัยมหาลัยเปรี้ยวไปหน่อยแอบเอารถที่บ้านออกมาขับตั้งแต่ปี1จนเกิดอุบัติเหตุเข้า รพ. เลยโดนที่บ้านสั่งห้ามให้เอารถที่บ้านไปขับอีก
ก่อนจะถูกส่งไปเรียนต่างประเทศ4ปี ตอนอยู่ต่างประเทศก็มีแอบเอารถเพื่อนไปซิ่งบ้าง จนกลับมาไทยก่อนไปเรียนต่อโทที่Abacก็ไป
สอบใบขับขี่จนผ่านแต่ก็ยังไม่กล้าขอเงินที่บ้านซื้อรถ เลยนั่งแท็กซี่ไปกลับ บางแค-บางนาทุกวัน จนมาเจอแฟนคนปัจจุบันที่มหาลัย
ตอนปี4ช่วยกันทำงานทุกอย่าง จนเก็บเงินดาวน์Benz w211จนจบออกมาทำงานก็ผ่อนจนหมดและก็ยังใช้มาถึงทุกวันนี้
-
สมัยเรียนมหาลัยและตอนจบใหม่ๆ ถ้าไปใก้ลๆหรือรีบๆก็มอไซด์ ไปไกลไม่ไหวเมื่อยตูด
ถ้าชอบสบายๆก็รถตู้ หลับได้ด้วย แต่ตอนแย่งกันขึ้นลำบากมาก หลับเลยป้ายก็มีบางครั้ง
รถเมลไม่จำเป็นจะไม่นั่ง กินเวลามาก นอนก็ไม่ค่อยหลับ บางทีก็ไม่ได้นั่ง ถูกกว่ารถตู้แต่ไม่คุ้ม
ตอนนี้ขับเองมาเกือบ8ปีแล้วก็ไม่สบายเท่าไหร่อยู่ดี เพราะขับแล้วง่วงก็นอนไม่ได้ แค่ปลอดภัยกว่ามอไซด์ ไม่เปียกฝน ดีว่าแฟนนั่งด้วย
ถ้าไม่ติดว่าแฟนชอบเที่ยว รถนี่แทบไม่คุ้ม แม้จะมีเรื่องภาพลักษณ์มาเกี่ยว และขับไปหาลูก หรือเรื่องธุระอื่นๆ
สรุป แล้วงงๆ คงต้องใช้รถส่วนตัวอยู่พอสมควรอยู่ดี
-
ช่วงเด็กผมอยู่โรงเรียนประจำ กลับบ้าน 2 อาทิตย์ครั้ง ผู้ปกครองจำเป็นต้องไปรับ
พอขึ้นมา ม.4 บางทีไม่มีใครว่างมารับ ต้องกลับบ้านเอง ก็เป็นแท๊กซี่ เพราะโรงเรียนมีกฎว่า "วันกลับบ้านต้องใส่เครื่องแบบเต็ม ห้ามขึ้นรถเมล์"
พอม.6 ต้องออกไปเรียนพิเศษเองบ่อยๆได้ค่าขนมอาทิตย์ละ 800 ถ้าใกล้ๆไม่เกิน 1-2 โล ก็เดินเอา แต่ถ้าไกลก็ขึ้นรถเมล์
จบม.6 สอบใบขับขี่ผ่าน แรกๆก็ขึ้นรถเมล์อยู่บ้าง ยังไม่ค่อยขับรถ
ปี 1 - 4 ไปเรียนต่างจังหวัด ใช้รถตู้ขนส่ง กับจักรยาน มีช่วงปี 3 ขึ้นมาที่ใช้รถยนต์กับเพื่อนบ้าง แต่ถ้ากลับบ้าน ใช้รถส่วนตัวเป็นหลัก เพราะเวลาไปไหนส่วนใหญ่ จะมีคนใช้หรือไปด้วยซึ่งหวังให้ขับรถไปอยู่แล้ว
ช่วงฝึกงานที่สนามบิน - ปัจจุบัน ต้องขับรถเอง เพราะต้อง Standby ไว้ เพื่อที่เลิกงานหรือว่างแล้วจะต้องไปรับ - ส่ง คนที่บ้าน หรือถูกใช้ไปไหน ต้องพร้อมเสมอและมักจะปฏิเสธไม่ได้
อนาคต จะเริ่มทำงานเดือนหน้าไปต้องขับรถ เพราะออฟฟิตห่างจากบ้าน 200 เมตร
-
แต่ก่อนจะไปใหน มาใหน ก็ คุณพ่อ คุณแม่ นี่แหละครับ พ่อพาไปนู่นหน่อยเดะ แม่พาไปนี่หน่อยเสะ
และสารภาพเลยว่า ขับรถเป็นตั้งแต่ อายุ15ปี ประมาน ม.4 พอขับเป็น เสด็จพ่อถอยให้เลย ขับไปเรียนด้วย
ถอยชนต้นไม้โรงเรียนล้มอีก 5555
-
ช่วง ปวช หลักๆก็รถโดยสารประจำทาง ที่ ตจว ครับ
ป ตรี ดีขึ้นมานิด มีมอไซค์ นูโว คันนึง 5555
-
ผมเด้กบ้านนอก มอไซด์ กะสองแถว รถประจำทาง
มหาลัย กทม ก็ รถเมล์ แทกซี่ ไฟฟ้า
ทำง่านใหม่ๆ ก็ รถเมล์ สองแถว พี่วิน ครบ
เลยรู้เลยบ้านเรา จำเป้นต้องมีรถ
เพราะ รถประจำทาง สองแถว วิ่งไม่ครบทุกสาย แถมร้อนอีก รอรถนี่ ไม่มีที่พักนะครับ แดดเผา ฝนเปียก
-
ทุกวันนี้ ต่อให้มีรถขับ ...
แต่หลายครั้งเวลาเข้ากทม. ต้องไปหลายที่ ที่หาที่จอดรถยาก ผมก็ไม่ได้เอารถไป ก็รถเมล์ / รถไฟฟ้า / รถใต้ดิน เป็นหลักนี่แหละ ... ชินแล้ว เรื่องวิ่งแย่งขึ้นรถ หรือ เก็งตำแหน่งที่รถจอด เพื่อจะได้อยู่คนแรกรอขึ้นหน้าประตู (อนุสาวรีย์ชัย) อันนี้ของถนัด ครับ
ส่วนรถตู้ ... ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ไม่นั่งครับ เบาะนั่งไม่สบาย ปวดหลัง และ หลายคันขับเร็ว สภาพไม่พร้อมครับ (อาทิตย์ก่อน เข้า กทม. ด้วยรถตู้ ... ขาไป ไม่มีปัญหา เบาะใหม่ ช่วงล่างทำ นั่งสบาย ไม่ดี ... ขากลับ เบาะเดิมๆ หมอนค้ำหัว พิงได้ไม่เต็มหลัง ที่สำคัญคือ เบรคหมด หน้า/หลัง เลยครับ แตะเบรคที ครืดดดดดด ทั้งหน้าและหลัง หุหุ ดีที่คนขับ ขับไม่เร็ว หรือ รู้ตัวก็ไม่รู้สิ แต่ก็สยอง ล่ะครับ)
-
ทุกรูปแบบครับแต่จะพยายามเลี่ยงรถตู้ครับ
-
รถเมล์ และ มอไซค์
-
รถเมล์กับเดินครับ ถ้าระยะทางเดินไม่เกิน 1 ชั่วโมงผมจะเดินตลอด แต่ถ้าไกลกว่านั้นจะนั่งรถเมล์เอา
ยกเว้นว่ามีของหนักจะใช้แท็กซี่ครับซึ่งพยายามหลีกเลื่ยงถ้าไม่จำเป็น
มอเตอร์ไซต์นี้ไม่นั่งมาจะร่วม 20 ปีแล้วครับรู่สึกว่าไม่คุ้ม ถ้าไปหลายคนนั่งแท๊กซี่หารแล้วถูกกว่าอีก
-
รถเมล์ และ มอไซค์
+1
-
Taxi ครับ
เจอมาทุกรูปแบบ
ที่ประทับใจสุด 2 เหตุการณ์คือ
คนขับเป็นลุงแก่ๆ เรียกว่าปู่เลยดีกว่า แกขับรถแทบไม่ไหวแล้ว Reaction ช้ามากๆ
พอลงจากรถ ค่าแท๊กซี่ 80 บาท แต่ผมให้แกไป 200
แวะเซเว่นซื้อน้ำเปล่า ทิชชู่ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน จำได้ว่าวันนั้นหยิบทุกอย่าง หมดไปอีก 200
พอให้แก แกยกมือไหว้ปะงกๆ ผมน้ำตาซึม วันนั้นมีความสุขมากๆ
เจออีกคัน เป็นลุงหน่อย อายุน่าจะมากกว่าพ่อผม
ดูแล้วไม่ไหวเหมือนกัน แกเล่าให้ฟังว่าลูกไม่ทำมาหากิน ลาออกมาหลายที่ อยู่ไปวันๆ
เห็นแล้วคิดว่า ถ้าเราเรียนจบมา ยังไงๆก็จะไม่ทิ้งให้พ่อแม่เราลำบากแบบนี้
หลังจากนั้นมีรถขับ ทำให้รู้ว่าคนเรามันหลากหลาย
เห็นแท็กซี่ก็ใจเย็น คิดถึงสมัยที่เราเคยเจอ คนมันมีหลายประเภทจริงๆ
-
รถเมลล์ครับ
-
เหมือนคนทั่วๆไปละครับ รถตู้ รถเมล์ BTS MRT พี่วินพี่แท็ก
แล้วแต่ระยะทาง ความพอใจ อารมณ์
-
เดิน นั่งรถเมล์ รีบหน่อยแท็กซี่ครับ
-
2530 เริ่มเดินไปเรียน ไป-กลับ 16 กม.
กลับมืดๆ มีคนถูกงูเห่ากัดตาย น่ากลัวมาก
-
ผมอยู่บ้านนอก ต้องเดินทางเข้าไปเรียนในตัวจังหวัด 16 กม. ม.1-ม.4 ขึ้นรถสองแถวไป ถ้าวันไหนคนเยอะก็โหนเอา ใช้มือเดียวจับ เพราะคนแน่นมาก วันไหนคนน้อยก็ไม่ค่อยได้นั่งอยู่ดี เพราะให้ผู้หญิงนั่ง บางครั้งขึ้นไปนั่งบนหลังคา เพราะไม่ต้องเบียดกันยืน (ซึ่งตอนนี้คิดย้อนกลับไปว่านั่งได้ยังไง ถ้ารถประสบอุบัติเหตุขึ้นมา โอกาสรอด 0%) ม.5-ม.6 ได้ขับรถมอไซค์ tena ไปเรียน พอขึ้น ป.ตรี (เรียน ตจว.) บ้านห่างจากมหาลัย 65 กม. ปี 1-2 นั่งรถบัสพอถึงจังหวัดตัวเอง ขึ้นรถสองแถวอีกต่อหนึ่งเพื่อกลับบ้าน ปี 3-4 ใช้มอไซค์ในระหว่างเรียนและเดินทางกลับบ้าน พอเรียน ป.โท-ป.เอก (ขอนแก่น) ใช้รถโดยสารประจำทาง (ดีหน่อยที่มีแอร์) พอถึงเทศกาลยืนเบียดเสียดกันมาก ตอนนนี้จบมาได้ 3 ปี ใช้รถส่วนตัวสบายหน่อยไปไหนมาไหนก็สบาย ยิ่งอยู่ ตจว. ถ้าไม่มีรถส่วนตัว ทางใกล้ๆ ก็เหมือนไกล
-
เหมือนหลายๆคนครับ
สมัยเด็ก เช้าติดรถคุณพ่อไปโรงเรียน เย็นกลับบ้านกับคุณแม่ด้วยมอไซด์ครับ
โตขึ้นหน่อย เริ่มกลับบ้านเอง ด้วยรถสองแถว สมัยนั้นต้องยืนถึงจะเท่ คิดย้อนกลับไปแล้ว ก็ยังงงๆ ว่าบางวันรถก็ว่างแล้วตรูยืนทำแมวน้ำอะไร
พอเข้ามหาลัย ก็ทั้งเดินกับซ้อนมอไซด์เพื่อนไปเรียน พอคบกับแฟนก็ขี่มอไซด์(ของแฟน) สลับกับขับรถเก่าๆ (ของผม) ครับ
-
เดิน จักรยาน สามล้อถีบรับจ้าง มอไซค์ สองแถว รถเมล์ รถทัวร์ ติดรถคนอื่น นั่งโป๊ะ นั่งเรือ
เคยมาหมดครับ ยกเว้นนั่งเครื่องบิน