Headlight Magazine : community
General => Relax & Photoshop Room => ข้อความที่เริ่มโดย: ภูมิใจไหม? ที่ กันยายน 08, 2016, 08:20:18
-
เราทุกคนคงมีประสบการณ์เจอกับช่างห่วย ๆ กันมาบ้างแล้วนะครับ
ไม่ว่าเราจะเป็นเจ้าของกิจการ หรือลูกค้า
ซึ่งจุดเริ่มต้นผมขอโทษสถาบันการศึกษาก่อนเลย เพราะปัญหาเริ่มจากจุดนี้
ผมไม่ได้จบพวกเทคนิค เพาะช่าง แต่น้องชายผมจบ
เอาน้องผมเป็นตัวอย่างกรณีนี้ครับ
- รักสถาบันการศึกษามากกว่าพ่อแม่ วิธีแสดงความรักต่อสถาบันคือ ใครพูดถึง รร เป็นไม่ได้ จะต้องด่ากลับทันที
แต่พ่อแม่นี่ตะโกน ตะคอกใส่ เพื่อขอเงิน
- ทำงานหยุดแทบทุกอาทิตย์ อันนี้ไม่ใช่แค่น้องผม แต่เป็นกันทุกคน ไม่ลาป่วยก็ต้องมีลากิจ ตอนสมัครงานก็บอกว่าร่างกายแข็งแรงดี
- เด็กฝึกงานอย่าหวังว่าจะทำอะไรเป็น มาสาย ขาดฝึกงาน เหมือนกับตอนขาดเรียนนั่นแหละ
- เก่งอยู่เรื่องเดียวคือกินเหล้า และปากเก่ง ด่าเก่ง สบถคำหยาบเก่งจัง
- อาจารย์ผู้สอนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน รุ่นพี่ที่จบไปนั่นแหละ ขี้เมาและขี้เกียจ
ผมเฝ้าดูเด็กพวกนี้ตั้งแต่ผมยังเป็นวัยเรียน จนผมโตป่านนี้แล้ว
สังเกตว่าพวกที่เรียนสายนี้ส่วนใหญ่เอาซัก 80% เลย ไม่ได้เรื่องครับ
แล้วคนพวกนี้แหละครับ ที่ซ่อมรถให้เรา ๆ ท่าน ๆ
เป็นแรงงานเป็นกำลังให้บริษัทของเรา
เป็นความหวังของชาติ ซึ่งน่าเป็นห่วงว่าประเทศเพื่อนบ้านเรา เค้าจะพัฒนาจนแซงเราได้ในอีกไม่นานนี้แล้วครับ
-
เคยเจอเหมือนกันครับ คนที่ลาหยุดบ่อยมากๆ เอาเป็นว่าทำงาน 5 วัน ไม่เคยมาครบทั้ง 5 วันเลย แรกๆก็มีข้ออ้างที่จะหยุด หลังๆไม่มีแล้ว คงหมดมุข เลยหยุดไปดื้อๆเลย ไม่เข้าใจว่าบริษัทเก็บคนแบบนี้ไว้ทำไม
-
ไม่รู้จะพูดยังไง :P
-
ส่วนนึงขึ้นอยู่กับค่านิยมด้วยครับ ถ้าเรียนดีๆความประพฤติดีๆนี่ไปทางสายสามัญกันหมดพวกเรียนไม่ค่อยดีหรือไม่ตั้งใจเรียนก็เทไปทางสายอาชีพกันเยอะก็เลยเป็นอย่างที่เห็นกัน ค่านิยมนี้มีมานานนมแล้วเริ่มต้นจากข้าราชการนี่แหละแล้วก็ลามมายังสังคมทั่วไปคือเรียนสูงๆทำงานสบายกินเงินเดือน
ตอนนี้ผมทำงานโรงงานอยู่ ผมเพิ่งจบมาทำงานเดือนแรกก็ได้เงินเดือนมากกว่าคนทำงานจบทางสายอาชีพ 5 ปีแล้วผ่านไป 10 ปีจากห่างเล็กน้อยก็ว่ากันหลายเท่า
-
ผมเคยคิดจะเรียนช่างนะครับ
ผมสายวิทย์ผมคะแนนไม่ถึง และผมไม่ชอบภาษาเท่าไหร่
แต่ใจไม่กล้าพอเพราะกลัวสังคมละครับ
พระนครเหนือเกรดก็สูง ผมก็สอบเข้าไม่ได้ สุดท้ายเลยมาเรียนศิลป์แทน
ถามว่าถ้าตัดเรื่องสังคม และค่านิยม (ที่มีอิทธิพลไป)
ผมเชื่อว่าหลายๆ คนก็ไม่อยากเรียนสายสามัญหรอกครับ
อยากทำงานเร็ว แต่ก็นี่แหละ ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ บ้านเราถึงมีแรงงานที่ไม่มีคุณภาพ และขาดแคลนครับ
-
ถ้าไปในโซเชี่ยวผมว่าเดือดแน่ๆ
-
อย่าโทษแต่สถาบันเลยครับ สันดานคนล้วนๆ แต่ในมุมของคนนอกก็ช่วยไม่ได้ที่จะมองแบบนั้น
เด็กเทคนิคมีคนดีครึ่งหนึ่ง แย่ครึ่งหนึ่งครับ เด็กที่เข้าไปสามารถเลือกที่จะรักดีได้ ไม่ได้เข้าไปเลวทุกคน
แต่อย่างแรกเลย พ่อแม่คุณเลี้ยงดูสั่งสอนยังไงถึงยอมให้ลูกมายืนด่า ไถ่เงินไปวันๆได้
แล้วคุณเป็นพี่ชายยังไงถึงปล่อยให้น้องทำแบบนั้นได้
ผมว่าดูต้นเหตุก่อนไหมครับ ไม่ใช่โทษว่าเพราะเข้าเรียนเทคนิคครับ
ปล.ผมจบจากเทคนิคสมุทรปราการ เพื่อนๆผมในกลุ่มก็มีทั้งประสบความสำเร็จ ไม่ก็เป็นแค่พนักงานรายวันตามโรงงานทั่วไปครับ
ทุกอย่างอยู่ที่เราเลือกจะทำครับ
-
เด็กไม่ดีมีครับ แต่ไม่ไ่ด้เยอะขนาด 80% ที่ว่าเพราะงานช่างเป็นวิชาชีพที่บ้านเราขาดแคลนมาก ทุกบริัษัททุกแห่งต้องใช้ ซึ่งส่วนน้อยที่จะไม่ดี
-
อย่าโทษแต่สถาบันเลยครับ สันดานคนล้วนๆ แต่ในมุมของคนนอกก็ช่วยไม่ได้ที่จะมองแบบนั้น
เด็กเทคนิคมีคนดีครึ่งหนึ่ง แย่ครึ่งหนึ่งครับ เด็กที่เข้าไปสามารถเลือกที่จะรักดีได้ ไม่ได้เข้าไปเลวทุกคน
แต่อย่างแรกเลย พ่อแม่คุณเลี้ยงดูสั่งสอนยังไงถึงยอมให้ลูกมายืนด่า ไถ่เงินไปวันๆได้
แล้วคุณเป็นพี่ชายยังไงถึงปล่อยให้น้องทำแบบนั้นได้
ผมว่าดูต้นเหตุก่อนไหมครับ ไม่ใช่โทษว่าเพราะเข้าเรียนเทคนิคครับ
ปล.ผมจบจากเทคนิคสมุทรปราการ เพื่อนๆผมในกลุ่มก็มีทั้งประสบความสำเร็จ ไม่ก็เป็นแค่พนักงานรายวันตามโรงงานทั่วไปครับ
ทุกอย่างอยู่ที่เราเลือกจะทำครับ
ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาตอบครับ
ผมอยากให้เด็กช่างตัวจริง เข้ามาตอบมาก ๆ ครับ
แถมเป็นสถาบันที่ผมรู้จักด้วยครับ บ้านผมอยู่สำโรง
เรื่องน้องผมมันติดเพื่อนมาก ไม่กลับบ้านเลย แทบทั้งเทอม
เป็นเด็กหัวอ่อนที่ไปเจอสังคมรุ่นพี่รุ่นน้องแล้วอินมาก คล้อยตามแบบสุดโต่ง
ผมเชื่อว่า...
สิ่งที่หล่อหลอมว่าจะให้เราเป็นคนอย่างไรมาจากปัจจัย 3 อย่างครับ
ครอบครัว เพื่อนฝูง และประสบการณ์ชีวิต
ถ้าในสัดส่วนนี้ ดี 2 ส่วน แย่ 1 ส่วน เขาก็ยังเป็นคนดีครับ
แต่ถ้าดี 1 ส่วน แย่ 2 ส่วน เขาก็จะเป็นคนมีปัญหาครับ
ผมจัดว่าน้องผมเข้าเกณท์ข้อ 2 ครับ
ตอนนี้เราช่วยเขาทุกอย่างครับเพราะมีปัญหายาเสพติดด้วย
ทางครอบครัวเราพยายามกันอยู่ครับ
สัดส่วนเด็กช่างดีครึ่งเลวครึ่ง ผมว่าถ้ามองในแง่ดีหน่อยก็คงขึ้นอยู่กับว่าเป็นโรงเรียนไหน
แต่บางโรงเรียนอาจจะดีซัก 1 ใน 3 แหละครับ
-
ผมว่าค่านิยมไม่เท่าสันดานตัวเองครับ ผมนี่สายอาชีวะโดยตรง ปวช. ปวส. ตอนนี้ผมอายุ 26
ทำงานเป็นช่าง ไฟฟ้าอาคารห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ผมเริ่มทำงานตอนจบ ปวส. อายุ 21
ทันทีที่ผมเรียนจบพ่อผมไม่ให้เงินใช้รายเดือน ผมดิ้นรนหางานทำ มองไปรอบตัวรอบตัวมีทั้งคนล้มเหลวและประสบความสำเร็จในชีวิต
ผมจึงตั้งในทำงาน 3 ปี ผมได้ตำแหน่งช่างเทคนิคอาวุโส ทุกวันนี้ ผมซื้อบ้านและรถด้วยเงินของตัวเอง
ครอบครัวผมไม่ดีแม่กับพ่อผมแยกทางกันผม ป.6 เพื่อนฝูงมีทั้งดีและไม่ดีครับ และประสบการณ์ชีวิตเจอคนหลากหลายในการทำงานที่แรก
เอาเป็นว่าอย่าโทษโน้นโทษนี่เลยครับ สถาบันเอย ครอบครัวเอย โน้นเอย นี่เอย คนจะเอามันอยู่ที่ตัวครับ ไม่มีใครมาบังคับ เอาเป็นว่าผมแนะนำให้คิดใหม่นะครับ
-
สมัยเกือบ20ปีที่แล้วผมก็ไม่ได้เป็นเด็กดีอะไรหรอกนะครับ แต่ผมเชื่อตลอดว่า คนเราจะดีจะเลวอยู่ที่ตัวเราเองจริงๆ
ตอนนั้นผมก็มีตีกับชำนิบ้าง เทพช่างบ้างตามๆกลุ่มไปครับ เพราะกลับเดียวๆตายโหง บ้านอยู่ใกล้ๆลาดกระบังแต่ดันบ้าไปเรียนถึงบางปู
ลองคิดดูครับ พ่อแม่ผมยากจนแต่ดิ้นรนฝืนส่งให้ผมเรียนอัสสัม จนถึงม.3 ผมลาออกเองไม่บอกที่บ้าน แล้วนั่งรถเมล์ไปสมัครเทคนิคเอง
เปิดเทอมมาเห็นผมใส่ชุดเทคนิคจะไปเรียน บ้านแทบแตก ญาติๆมีแต่คนด่าว่าผมนอกคอก ไม่รักดี มันก็ใช่ในมุมคนนอกแหละครับ
ส่วนเรื่องยาเสพติดทำใจครับ ผมเห็นมาเยอะ เพื่อนๆให้แผนกเป็นสิบคนติดยา
แนะนำให้หักดิบล็อคตัวพาเข้าสถานบำบัดเลย อย่าโลกสวยว่าจะฟังพ่อแม่พี่น้องแล้วสำนึกเลิกได้
ขอให้เลิกได้ไวๆนะครับ
-
ผมว่าค่านิยมไม่เท่าสันดานตัวเองครับ ผมนี่สายอาชีวะโดยตรง ปวช. ปวส. ตอนนี้ผมอายุ 26
ทำงานเป็นช่าง ไฟฟ้าอาคารห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ผมเริ่มทำงานตอนจบ ปวส. อายุ 21
ทันทีที่ผมเรียนจบพ่อผมไม่ให้เงินใช้รายเดือน ผมดิ้นรนหางานทำ มองไปรอบตัวรอบตัวมีทั้งคนล้มเหลวและประสบความสำเร็จในชีวิต
ผมจึงตั้งในทำงาน 3 ปี ผมได้ตำแหน่งช่างเทคนิคอาวุโส ทุกวันนี้ ผมซื้อบ้านและรถด้วยเงินของตัวเอง
ครอบครัวผมไม่ดีแม่กับพ่อผมแยกทางกันผม ป.6 เพื่อนฝูงมีทั้งดีและไม่ดีครับ และประสบการณ์ชีวิตเจอคนหลากหลายในการทำงานที่แรก
เอาเป็นว่าอย่าโทษโน้นโทษนี่เลยครับ สถาบันเอย ครอบครัวเอย โน้นเอย นี่เอย คนจะเอามันอยู่ที่ตัวครับ ไม่มีใครมาบังคับ เอาเป็นว่าผมแนะนำให้คิดใหม่นะครับ
ขอบคุณที่ตอบครับ
แต่ผมก็ยังคิดแบบเดิมครับ
สันดานเลวมันไม่ได้มีตั้งแต่เกิดครับ
สิ่งที่ทำให้ตัวเราเป็นเรา ไม่ได้มาจากตัวเราเอง แต่มาจากสิ่งรอบข้างของเรา
สิ่งที่เข้าหู สิ่งที่เห็นด้วยตา ซึมซับเข้าไปในสมอง แล้วเอามาประมวลผลครับ
ไม่อย่างนั้นพ่อแม่เป็นครู ลูกไม่ต้องเป็นครูหมดหรือครับ
เด็กโรงเรียนเดียวกัน แต่เป็นคนที่แตกต่างกันไม่ใช่มาจากวันตกฟาก หรือดวงชะตา
ถ้าอยู่กับเพื่อนเลวที่ชักชวนกันไปทำแต่เรื่องเลว ๆ ที่ผู้ใหญ่ไม่เห็น ก็จะเห็นดีเห็นงามไปทางนั้น
เพราะความสนุก ความคะนองของวัยรุ่นครับ
ซึ่งสังคมปิดแบบเด็กช่างกินนอนอยู่ด้วยกัน มันมีปัจจัยเสี่ยงมากกว่ากลุ่มอื่นครับ
ลองนึกถึงบางคนที่มาจากครอบครัวที่สั่งสอนดีแต่สุดท้ายเขาก็ทนกับสิ่งยั่วยุ เช่นเงิน อำนาจบารมี ความสนุก เขาก็จะหลุดไปสู่สิ่งนั้นได้ครับ
ตัวอย่างเช่นข้าราชการหนุ่มมีอุดมการณ์ความดี แต่พอพบเห็นการทุจริตนาน ๆ เข้า สุดท้ายก็เข้าเป็นหนึ่งในนั้นครับ
ผมอยากให้กระทรวงศึกษาฯ เร่งปฏิรูปการศึกษาเสียทีครับ ส่วนเรื่องอื่นครอบครัวจะช่วยแก้อีกทางหนึ่งครับ
ทุกอย่างมันต้องดีไปตาม ๆ กัน ลองมองกลับไปที่สถานศึกษาของเราครับ
เราคิดว่ามันเป็นอย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว หรือเราอยากเห็นการพัฒนาครับ
ผมติเพราะหวังดีนะครับ
ขอยกตัวอย่างเพิ่ม คนที่มาจากครอบครัวแตกแยก อยู่ในสังคมที่ไม่ดี
แต่เค้าไปพบเห็นเหตุการณ์หรือประสบการณ์เฉียดตายให้เขาฉุกคิดขึ้นได้
เขาก็จะเป็นคนมั่นคง ไม่ว่าชวนอย่างไรเขาก็ไม่คล้อยตามครับ
แต่ไม่ใช่ทุกคนที่โชคดีครับ มันถึงมีคำว่า "รู้สึกตัวก็สายเสียแล้ว" ไงครับ
-
ทุกอย่างอยู่ที่ตัวทำ ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นครับ กลุ่มเพื่อนนั่นแหละตัวดี
และตัวเองที่ไม่เข้มแข็งพอ ต้องคล้อยตามไม่งั้นเพื่อนไม่คบ
ผมไม่ได้จบช่าง แต่ผมว่าคนที่ไม่จบช่าง แล้วไปเรียน สารพัดช่าง ฝีมือดีกว่าคนจบ เทคโนฯ สูง ๆ ก็เยอะ
ส่วนใหญ่ เรียนสารพัดช่าง มากก็เปิดกิจการเล็ก ๆ ของตัวเอง แล้วพัฒนาโตขึ้นเรื่อย ๆ ก็มีเยอะแยะครับ
อย่าว่าแต่ช่างเลยครับ เทียบให้ดู ผมรับน้องฝึกงาน วิศวฯ คอมฯ ปี 3 ปี 4 แต่สั่งให้เขียนโปรแกรมฯ บอกเขียนไม่เป็น
อีกคน จบ ป.ตรี คอมฯ สั่งให้ทำงานฟอร์แมทแผ่น floppy disk (เดียวนี้เลิกใช้แล้ว บางคนอาจไม่รู้จักด้วยซ้ำ) 500 กว่าแผ่น
บอกเสียกว่าครึ่ง ก็เลยให้ลองทำให้ดู ท่านทั้งหลาย ยังใส่แผ่นไม่เป็นเลย อันไหนใส่ได้ก็ format ได้ มันก็ไม่เสีย
อันไหนใส่ไม่เข้า (ก็มันใส่กลับด้าน ตะเบ็งยัดยังไงก็ไม่เข้า) เค้าก็บอกมันเสีย
ดูเอาละกันครับ จบ วิศวะฯ คอมฯ จบ ป.ตรี คอมฯ ยังทำงานแบบนี้ แล้วจะหวังอะไรมากกับคนพวกที่จบใหม่
กลับกัน คนจบน้อย แต่มีประสบการณ์ทำงานมานาน กลับช่วยงานเราได้มากกว่า พวกนี้เยอะเลยครับ
พอพวกที่มีประสบการณ์เยอะ ๆ ฝีมือดีดี ก็มักจะสมองไหล ไปหาที่ที่ให้ผลตอบแทนที่มากกว่า หรือไม่ก็ออกไป
ตั้งร้านเป็นของตัวเอง มีเยอะแยะมาก ดังนั้นจึงมักเห็นคนส่วนใหญ่ มักไปใช้บริการนอกศูนย์ กันมากกว่า (ผมก็คนหนึ่งล่ะ)
มาบอกเล่าสู่กันฟังครับ
-
ทุกอย่างอยู่ที่ตัวทำ ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นครับ กลุ่มเพื่อนนั่นแหละตัวดี
และตัวเองที่ไม่เข้มแข็งพอ ต้องคล้อยตามไม่งั้นเพื่อนไม่คบ
ผมไม่ได้จบช่าง แต่ผมว่าคนที่ไม่จบช่าง แล้วไปเรียน สารพัดช่าง ฝีมือดีกว่าคนจบ เทคโนฯ สูง ๆ ก็เยอะ
ส่วนใหญ่ เรียนสารพัดช่าง มากก็เปิดกิจการเล็ก ๆ ของตัวเอง แล้วพัฒนาโตขึ้นเรื่อย ๆ ก็มีเยอะแยะครับ
อย่าว่าแต่ช่างเลยครับ เทียบให้ดู ผมรับน้องฝึกงาน วิศวฯ คอมฯ ปี 3 ปี 4 แต่สั่งให้เขียนโปรแกรมฯ บอกเขียนไม่เป็น
อีกคน จบ ป.ตรี คอมฯ สั่งให้ทำงานฟอร์แมทแผ่น floppy disk (เดียวนี้เลิกใช้แล้ว บางคนอาจไม่รู้จักด้วยซ้ำ) 500 กว่าแผ่น
บอกเสียกว่าครึ่ง ก็เลยให้ลองทำให้ดู ท่านทั้งหลาย ยังใส่แผ่นไม่เป็นเลย อันไหนใส่ได้ก็ format ได้ มันก็ไม่เสีย
อันไหนใส่ไม่เข้า (ก็มันใส่กลับด้าน ตะเบ็งยัดยังไงก็ไม่เข้า) เค้าก็บอกมันเสีย
ดูเอาละกันครับ จบ วิศวะฯ คอมฯ จบ ป.ตรี คอมฯ ยังทำงานแบบนี้ แล้วจะหวังอะไรมากกับคนพวกที่จบใหม่
กลับกัน คนจบน้อย แต่มีประสบการณ์ทำงานมานาน กลับช่วยงานเราได้มากกว่า พวกนี้เยอะเลยครับ
พอพวกที่มีประสบการณ์เยอะ ๆ ฝีมือดีดี ก็มักจะสมองไหล ไปหาที่ที่ให้ผลตอบแทนที่มากกว่า หรือไม่ก็ออกไป
ตั้งร้านเป็นของตัวเอง มีเยอะแยะมาก ดังนั้นจึงมักเห็นคนส่วนใหญ่ มักไปใช้บริการนอกศูนย์ กันมากกว่า (ผมก็คนหนึ่งล่ะ)
มาบอกเล่าสู่กันฟังครับ
555 จริงครับ พวกจบสูงจะมีอีโก้สูง คิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่าง ส่วนแผ่น Floppy ที่ตัวเองไม่รู้จักก็ตั้งแง่ใส่เลยครับ
-
ผมขอย้ำนะครับ
ผมเข้าใจดีว่าสังคมเด็กช่างเป็นแค่ส่วนนึง อย่า focus แต่ว่าผมหลับหูหลับตาด่าเด็กช่าง แล้วโมโหผมนะครับ
อย่าลืมว่าเราโตมาจนปูนนี้เราผ่านเรื่องดีร้ายอะไรมาบ้าง นั่นแหละครับสิ่งที่เป็น "ตัวเรา" หรือ "สันดาน" เราไม่ได้เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิด
คำว่า "อยู่ที่ตัวคน" มันกว้างครับ มันหมายถึงชีวิตทั้งชีวิต
ลองนึกถึงกลุ่มวัยรุ่นทะเลาะวิวาทตามประสาวัยซ่า
คนที่เห็นเพื่อนโดนยิงตายต่อหน้า อาจจะเข็ด ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อีก คือคิดได้
ส่วนคนที่โดนยิง ในวินาทีที่กระสุนฝังเข้าไปแล้ว อาจจะเพิ่งคิดได้ว่า "ไม่น่าเลยกู" มันก็คิดได้เมื่อสาย
ส่วนคนที่เห็นเพื่อนโดนแล้วคิดว่าจะต้องล้างแค้นให้ได้ นั่นคือยังหลงผิดอยู่