Headlight Magazine : community
General => Discussion Forum => ข้อความที่เริ่มโดย: grev ที่ สิงหาคม 03, 2012, 11:31:08
-
เกิดมาเพิ่งเคยเจอคนแบบนี้ ขอเล่าไว้เป็นอุทธาหรณ์ แก่เพื่อนๆสมาชิกนะครับจะได้ไม่ทำแบบผม
ผมขับรถมอไซค์ ฟิโน่ จากร้านของผมจะไปส่งลูกที่บ้าน ห่างกันไม่ถึง 100 เมตร
ลูกผมวัยขวบเศษ ก็นั่งเบาะหน้าของเด็ก ออกจากร้านมาไม่ถึง 10 เมตร
มีกระบะ คันนึงมันจอดซ้อนจะลงไปซื้อของร้านค้าแถวนั้น ผมกำลังจะขับมอไซค์ผ่านไป
มันก็เปิดประตูผลัวะออกมา หักหลบแทบไม่ทัน ดีว่าผมขับห่างจากกระบะมานิดนึงเลยไม่เสียหลักล้ม
ผมก็ดูลูกก่อนเลยว่าเป็นไรป่าว แล้วหันไปมองหน้ามัน มันก็ลงมาเป็นผู้ชาย ท้วมๆ หน้ากวนตีนๆ
ในรถมีผู้ ญ วัยกลางคนนั่งมาด้วยแล้วก็มีเด็กมาด้วย
ผมก็พูดว่า "โหพี่เปิดไม่ดูเลย "
มัน "ขอโทษๆ" พลางยกมือ
ผม "ลูกผมนั่งมาด้วยนะเนี่ย" พร้อมทำหน้าซีเรียส และกะลังจะขับออกไป (ถ้ามาคนเดียวผมไม่ซีเรียสหรอกครับ)
มัน "ก็ขอโทษแล้วไงจะเอาไรอีก" (มันพูดเสียงดัง จนลูกผมตกใจร้องไห้แล้วตอนนี้)
ผม "พี่พูดกับผมดีๆไม่ได้หรือไง" (หรือเพราะผมขับมอไซค์มามันเลยคิดว่าไอ้จนไอ้กระจอก ส่วนมันน่ะใส่ทองเต็มคอ )
มัน "เอ้ะไอ้นี่ขอโทษแล้วจะเอาอะไรอีก" (ทำท่าเดินเข้ามาเหมือนจะหาเรื่องแต่มันก็ไม่เข้ามานะครับ)
สักพักผมถอยรถไปดูทะเบียนมันมันก็หันมามอง ทำท่าเงื้อแป้บพลาสติกเหมือนจะฟาด แต่มันอยุ่ห่างไปเกือบ 10 เมตร จะฟาดโดนได้ไงวะนั่น
ไอ้ผมน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับ ห่วงก็แต่ลุก เลยถอยรถกลับไปจอดบ้านฝากลุกไว้กะพ่อแปบนึงแล้วเดินออกมา
เห็นมันกะลังซื้อของอยู่ ร้านนี้ผมเองก็คุ้นเคยกันดี ใจก็ไม่อยากมีเรื่องกะลูกค้าเค้าหรอกแต่ มันเกินไปว่ะ สันดานแบบนี้
เห็นมีเด็กมาด้วยทำกร่่างใหญ่ มันคงคิดว่ายังไงผมก็ไม่หือไม่อือแน่ๆ
ผมเดินออกมามันถามมัน พี่พูดกับผมดีๆไม่ได้หรือไง (ข้องใจมากเลย มึงผิดแล้วยังมาพูดแบบนี้กะกุิีกนี่นะไอ้เลวเอ้ย)
มันก็เดินมาเลยครับทำท่าจะเอาเรื่องเดินมาใกล้ๆ เดินวนไปวนมา ผมน่ะยืนเฉยๆอยู่กะที่นิ่งๆ เดินเอาหน้ามาใกล้ๆ
แล้วก็พูดซ้ำซากว่าก็ผมขอโทษแล้วไง จะเอาไรอีก ผมก็ยกมือไหว้มันแล้วบอกว่า พี่ ผมขอโทษนะผมไมไ่ด้จะเอาไรหรอก
แต่พี่พูดกับผมดีๆไม่ได้หรือไง อาเจ้วัยกลางคนที่นั่งอยู่บนรถก็เดินลงมาห้าม ผัวแก (มั้ง)
แล้วบอกผมว่าแกเป็นคนเสียงดัง แบบนี้แหละไม่มีไรหรอก (ไม่มีกะผีสิครับเจ้ ผัวเจ้เดินวนไปมาเหมือนหมาบ้าเลย แบบทำเหมือนจะต่อยผมน่ะ)
สักพักพ่อผมเดินมาห้ามทัพ ผมก็เดินกลับ ไม่ได้กลัวนะครับ แต่ห่วงลูก
พอกลับมาบ้านพ่อผมก็ด่า ไปมีเรื่องทำไม มันผิดก็ช่างมันมีลุกมีเต้าแล้ว บลาๆๆๆ
ผมก็คิด อืม จริง ผมนี่มันโง่จริงๆ แต่ก็นะผมปกติก็ใจร้อนอยุ่แล้ว แต่ไม่เคยหาเรื่องใครก่อน
ใครเจอคนกวนประสาทบนถนนก็หลบๆเถอะครับ อย่าอารมร้อนแบบผมเลย ถ้ามันมีปืนแล้วยิงผม
ลูกผมจะเป็นยังไงหรือถ้ามีเรื่องกันแล้วผมฆ่ามันตาย ผมจะติดคุกมั้ย บางครั้งการยอมคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดเสมอไป
-
เอาเถอะครับ เข้าใจว่าตอนนั้นก็ร้อนสุดๆแต่พอนึกถึงลูกเดี๋ยวก็เย็นลงเองหน่ะครับ ยังดีที่ไม่ได้บานปลายไปมากกว่านี้ บางเรื่องต่อให้ไม่ถูกใจเราก็ผ่านๆไปบ้างก็ได้ เป้าหมายในชีวิตเรามีค่ามากกว่าความรู้สึกชนะแค่เล็กๆน้อยๆ
-
รู้รักษาตัวรอด เป็นยอดดี ครับ
-
อย่าเอาไปแลกเลยครับ เสียเวลา ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว
ให้มันไปมีเรื่องกับคนอื่น ไปเจอ คนมีปืน คงจะสำนึกเอง
-
ต่อยกัน ก็เจ็บตัว
ด่ากัน ก็เจ็บใจ
-
นอกเรื่องนิดนึงครับ
สมัยตอนเป็นเด็กนักเรียนผมหุ่นผอมสูง อยู่โรงเรียนชายล้วน ผมเลยโดนรังแกบ่อย
โดนเด็กโรงเรียนระดับรากหญ้าแถวบ้าน ไถนาฬิกา ไถเงิน ไถกระเป๋าจาค็อบ
จนวันนึง ผมทนไม่ไหว (น่าจะเหมือนเด็กเก็บกด) ผมพกฟุตเหล็ก และเมื่อเจอไถปุ๊ป ผมก็ใส่ไม่ยั้ง
หลังจากนั้นมาผมก็เลยคิดว่าคนเราต้องสู้เมื่อสู้ไม่ได้ต้องใช้อาวุธ มีด ดาบ ไม้ เหล็ก ไม่ว่าจะมากี่คนเจอดาบเข้าไปเป็นหนีหมด
และก็ไม่กลัวที่จะมีเรื่องเรื่อยมา จนมีเรื่องหนัก (บ่อยมาก) ที่บ้านเป็นลูกชายสามคน มีผมคนเดียวที่เกเรที่สุด พี่น้องคนอื่นไม่มีใครเกเรเลย
ผมทำตัวเป็นนักเลงไปทั่ว (อาจจะเหมือนกับพี่คนที่เปิดประตูมาแล้วด่าคุณ เจ้าของกระทู้) ต้องขอบอกว่าพ่อแม่ผม
มีการศึกษาดี อบรมสั่งสอนมาดี แต่สังคมที่ผมเลือกคบเลือกเจอมันเหมือนจะพาผมให้เป็นนักเลงหัวไม้
จนวันนึงผมมีเรื่องกับคนไกล้บ้าน ไม่พ้นเรื่อง การจราจร การจอดรถ นี่แหละครับตอนนั้นผมอายุประมาณ 16-18 ก็ตีกันไป
ทีนี้พวกนั้นไม่ยอม ไปตามพวกมา กว่า 30 คน มาหน้าบ้านผม แล้วพี่ชายผมซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่ โดนคนสามสิบคนจะวิ่งมากระทืบ
หลังจากนี้ไม่ขอเล่าต่อนะครับ เมื่อจบเหตการนี้ ผมก็บอกกับตัวเองว่า จะไม่ชักศึกเข้าบ้าน (เหมือนที่คุณพ่อเคยเตือนและต่อว่าเสมอ)
และเลือกที่จะไม่มีเรื่องอีกเลยไม่ว่าจากการจราจร หรืออะไรก็แล้วแต่ (มีบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ถึงขั้นลงไม้ลงมือ)
ปัจจุบันผมอายุ 29 ปี สมัยอายุ 14-24 ก่อนจะเรียนจบ
ผมเคยคิดเสมอว่าเวลาเราโกรธ การเจรจามันเสียเวลา ให้ใส่ก่อนเลยมีอาวุธอะไรใส่ไปก่อน
ปัจจุบัน ผมจะใช้วิธีหายใจลึกๆ และบอกกับตัวเองว่าเรากำลังโกรธ
และพยายามทิ้งอาวุธทั้งหมดที่มีออกไปเพื่อไม่ให้มีความมั่นใจในตัวเองมาก
ที่สำคัญ "พยายามนึกถึงคนที่เรารักให้มากๆครับ" มันจะทำให้เราเย็นได้เยอะครับ
สรุปขอให้ทุกคนใจเย็นๆนะครับ เพราะถ้าคุณเจอคนแบบผม เมื่อตอนสมัยเรียนขึ้นมา
คุณลองคิดดูเอาเองครับว่าความเสียหายมันจะเป็นอย่างไร ยิ่งถ้าหนักๆ เจอปืนอีกละครับ
"คนที่คุณรักจะรู้สึกอย่างไร"
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านครับ
-
เจอบ่อยครับพวกจอดรถซ้อนคันแล้วเปิดประตูแบบไม่สนรถหลังแต่ผมหลบทันตลอด บางครั้งก็เปิดกระจกแสดงสัญลักษณ์ออกไปเพราะมันเหลือทน ;D
-
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรครับ
เกิดอะไรร้ายแรงขึ้นมา มันไม่คุ้มหรอกครับ
-
เรื่องของคุณ shoojai น่ากลัวมากครับ คิดแล้วเสียวเลย
-
ชนะอะไรก็ไม่เท่าชนะใจตนเองครับ ::)
..คุณทำถูกแล้วครับ ให้เค้าไปเจอะกับคนเก่งคนอื่นเถอะครับ เราอยู่กับลูกเราดีกว่า..
-
สิ่งที่เราควบคุมได้คือใจเราครับ ส่วนนิสัยแย่ๆของคนอื่นเราไม่สามารถควบคุมได้ ปล่อยวางดีกว่า เวลามี24ชั่วโมง.อย่าเสียเวลาไปกับเรื่องเส็งเคร็งเหล่านี๊เรยยครับ คุณมีลูกเมียที่น่ารัก คุรพ่อที่สั่งสอนแต่เรื่องดีๆ แฮปปี้เถอะครับ อย่าไปต่อยกะมันเรยยย ;D ;D ;D
-
ทำใจครับคนในสังคมเราคุณภาพต่ำมาก ยกตัวอย่างก่ะอีเเค่เปิดไฟเลี้ยวยังทำกันไม่ได้เลย
วัดคนด้วยวัตถุ ลองสังเกตุดูว่าถ้าเราขี่มอไซต์คันใหญ่ๆเเพงๆจะไม่มีรถกล้ามาปาดหน้าเราถ้าขี่เเค่ wave หรอเหอๆคิดเอา
มอไซต์ต้องทำใจเพิ่มอีกหน่อยด้วยนะครับเพราะคนออกกฎหมายไม่เคยขี่มอไซต์เลยไม่เคยรับรู้ปัญหาของมอไซต์
จะสังเกตุได้ว่ารถทุกอย่างคิดไม่ออกกฎหมายเอาไปกองไว้เลนซ้ายหมด
สิบล้อ ก็ ซ้าย
รถเมล์ ก็ ซ้าย
รถช้า ก็ ซ้าย
รถเร็ว ก็ ซ้าย (เฉพาะคัน)
รถตู้เเท็กซี่ ก็ ซ้าย
รถขยะ ก็ ซ้าย
รถจอด ก็ ซ้าย
รถเข้าออก ก็ ซ้าย
เเล้วก็เอามอไซต์ไว้ซ้าย ลองคิดดูถ้าชนกันมีมอไซต์ประเภทเดียวที่ตาย
แล้วผู้ที่มีหน้าที่ก็ไม่เคยคิดจะปรับปรุงทั้งกฎหมายทั้งการเเบ่งการจราจรให้มันดีขึ้นเลย นี่แหล่ะ thailand only
-
ถ้าพ่อคุณไม่ออกมาห้ามผมคิดว่ามันไม่จบแบบนี้แน่ ใจเย็นๆนะครับมีสติไว้(ผมก็เป็นคนประเภทเดียวกันกับคุณนี่แหละครับ)
-
ถ้าพ่อคุณไม่ออกมาห้ามผมคิดว่ามันไม่จบแบบนี้แน่ ใจเย็นๆนะครับมีสติไว้(ผมก็เป็นคนประเภทเดียวกันกับคุณนี่แหละครับ)
ขอบคุณครับ ผมพยายามแล้วครับ ปกติขี่มอไซค์ก็ระวังมากกว่ารถยนต์อยุ่แล้ว
ถ้าลูกผมไม่นั่งไปด้วยผมคงไม่ฟิวขาดน่ะครับ เพราะตอนนั้นแค่คิดว่า"ถ้าล้มไปลูกกูเป็นอะไรกูเอามึงแน่"
-
:o :o ไม่สมควรจะเดินกลับไปหามันเเต่เเรกเเล้วครับ เกิดมันบ้าๆ ต่อยหรือตีหรือเเทงคุณขึ้นมา ลูกจะอยุ่กับใคร ดีที่มันเเค่เดินวน กวนตีน
อีกเเง่นึง เกิดมันทำเเต่คุณต่อสู้ผลั้งมือตีมันเเทงมันตาย คุณก็มีตราบาปอีก ลูกจะคิดยังไง
กรณีนี้สู้คดีอาจไม่ชนะนะครับ เพราะถือว่าคุณเดินพ้นออกมา จากเหตุการร้ายเเรงเเล้ว เเต่กลับเลือกเดินกลับเข้าไปมีเรื่อง ถือว่าสมัครใจทะเลาะวิวาท ครับไม่ใช่ป้องกันตัว
สำหรับผมเหตุเดียวที่จะยอมใช้กำลังคือป้องกันตัวโดยสุดวิสัยครับ คือเลี่ยงเเล้วเดินหนีเเล้ว ยังโดนตามทำร้าย อันนั้นถึงน่าสู้
คนบ้าๆ เเบบนั้นปล่อยมันไปเถอะครับ ไม่ยุ่งเกี่ยวดีสุด
-
ผมเข้าใจอารมณ์ครับ คนทุกคนมีอารมณ์หมดเหมือนกัน อยู่ที่ว่าเราจะคุมมันอย่างไร ผมเองก็เป็นบางเวลาครับ แต่นึกย้อนก็ไม่อยากจะทำกลัวเสียอนาคต
-
นอกเรื่องนิดนึงครับ
สมัยตอนเป็นเด็กนักเรียนผมหุ่นผอมสูง อยู่โรงเรียนชายล้วน ผมเลยโดนรังแกบ่อย
โดนเด็กโรงเรียนระดับรากหญ้าแถวบ้าน ไถนาฬิกา ไถเงิน ไถกระเป๋าจาค็อบ
จนวันนึง ผมทนไม่ไหว (น่าจะเหมือนเด็กเก็บกด) ผมพกฟุตเหล็ก และเมื่อเจอไถปุ๊ป ผมก็ใส่ไม่ยั้ง
หลังจากนั้นมาผมก็เลยคิดว่าคนเราต้องสู้เมื่อสู้ไม่ได้ต้องใช้อาวุธ มีด ดาบ ไม้ เหล็ก ไม่ว่าจะมากี่คนเจอดาบเข้าไปเป็นหนีหมด
และก็ไม่กลัวที่จะมีเรื่องเรื่อยมา จนมีเรื่องหนัก (บ่อยมาก) ที่บ้านเป็นลูกชายสามคน มีผมคนเดียวที่เกเรที่สุด พี่น้องคนอื่นไม่มีใครเกเรเลย
ผมทำตัวเป็นนักเลงไปทั่ว (อาจจะเหมือนกับพี่คนที่เปิดประตูมาแล้วด่าคุณ เจ้าของกระทู้) ต้องขอบอกว่าพ่อแม่ผม
มีการศึกษาดี อบรมสั่งสอนมาดี แต่สังคมที่ผมเลือกคบเลือกเจอมันเหมือนจะพาผมให้เป็นนักเลงหัวไม้
จนวันนึงผมมีเรื่องกับคนไกล้บ้าน ไม่พ้นเรื่อง การจราจร การจอดรถ นี่แหละครับตอนนั้นผมอายุประมาณ 16-18 ก็ตีกันไป
ทีนี้พวกนั้นไม่ยอม ไปตามพวกมา กว่า 30 คน มาหน้าบ้านผม แล้วพี่ชายผมซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่ โดนคนสามสิบคนจะวิ่งมากระทืบ
หลังจากนี้ไม่ขอเล่าต่อนะครับ เมื่อจบเหตการนี้ ผมก็บอกกับตัวเองว่า จะไม่ชักศึกเข้าบ้าน (เหมือนที่คุณพ่อเคยเตือนและต่อว่าเสมอ)
และเลือกที่จะไม่มีเรื่องอีกเลยไม่ว่าจากการจราจร หรืออะไรก็แล้วแต่ (มีบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ถึงขั้นลงไม้ลงมือ)
ปัจจุบันผมอายุ 29 ปี สมัยอายุ 14-24 ก่อนจะเรียนจบ
ผมเคยคิดเสมอว่าเวลาเราโกรธ การเจรจามันเสียเวลา ให้ใส่ก่อนเลยมีอาวุธอะไรใส่ไปก่อน
ปัจจุบัน ผมจะใช้วิธีหายใจลึกๆ และบอกกับตัวเองว่าเรากำลังโกรธ
และพยายามทิ้งอาวุธทั้งหมดที่มีออกไปเพื่อไม่ให้มีความมั่นใจในตัวเองมาก
ที่สำคัญ "พยายามนึกถึงคนที่เรารักให้มากๆครับ" มันจะทำให้เราเย็นได้เยอะครับ
สรุปขอให้ทุกคนใจเย็นๆนะครับ เพราะถ้าคุณเจอคนแบบผม เมื่อตอนสมัยเรียนขึ้นมา
คุณลองคิดดูเอาเองครับว่าความเสียหายมันจะเป็นอย่างไร ยิ่งถ้าหนักๆ เจอปืนอีกละครับ
"คนที่คุณรักจะรู้สึกอย่างไร"
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านครับ
เหมือนผมกำลังอ่านเรื่องของตัวเองเปี๊ยบเลยครับ ของผมหนักข้อกว่าหน่อยตรงที่คนที่ผมชอบไปมีเรื่อง ชอบเป็นตำรวจซะส่วนใหญ่ ขั้นชี้หน้าด่ากันเลยทีเดียวเชียว เดี๋ยวนี้นะ เวลาโกรธก็เปิดเพลงมันดังหน่อย แค่นี้มันจะกวนความคิดคุณ ณ ตรงนั้น แล้วซักพักคุณก็จะลืมเอง ถ้าได้เพลงโปรดยิ่งดีครับ เราจะร้องตาม
ออกจากภวังค์ตรงนั้นได้ ลองใช้ดูสิได้ผลจริงๆ
-
มีเรื่องไม่ว่าขออย่าเดียวอย่าเจอปืน! เป็นสิ่งที่ผมกลัวที่สุด (แต่ในรถผมก็มีติดไว้) ;D
-
เอาเถอะครับ เข้าใจว่าตอนนั้นก็ร้อนสุดๆแต่พอนึกถึงลูกเดี๋ยวก็เย็นลงเองหน่ะครับ ยังดีที่ไม่ได้บานปลายไปมากกว่านี้ บางเรื่องต่อให้ไม่ถูกใจเราก็ผ่านๆไปบ้างก็ได้ เป้าหมายในชีวิตเรามีค่ามากกว่าความรู้สึกชนะแค่เล็กๆน้อยๆ
ชอบมากครับ แต่เอาเข้าจริงๆก็ทำยากเหมือนกันครับ แต่ก็ต้องขอบคุณพวกข่าว ด่ากันแล้วชักปืนยิง เลยรู้สึกหลังๆจะสงบใจได้มากขึ้นครับ ^^"
-
ขออนุญาตเห็นต่าง
เพราะอ่านที่เล่ามา ฝ่ายนั้นก็ขอโทษแล้วจริงๆ
ถ้าตอนนั้นจขกท.ไม่ต่อก็คงจบไปนานแล้ว
-
ถ้าเราขาดสติ = เวรย่อมระงับด้วยการกระทืบไอ้เวรนั่น > เจ็บตัว โดนจับ เสียค่าปรับ เสียประวัติ ถูกคนมองไม่ดี เจอกันในอนาคตอีกก็อันตรายมันอาจจะกลับมาทำร้ายเราได้ :-[
ถ้าเรามีสติ = เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร > กลับบ้าน มีความสุขกับครอบครัว ไม่เจ็บตัว ไม่ต้องระแวง :)
ท่องไว้ให้ขึ้นใจเลยครับว่าเพื่อลูก ตอนนี้ลูกเรายังเล็ก เราอารมณ์ร้อน โดนพ่อว่า อีกไม่กี่ปีข้างหน้า ลูกเราก็อาจจะเกเรไปบ้างในช่วงวัยรุ่น และเราก็เป็นเหมือนพ่อเราในตอนนี้ก็ได้ครับ :)
-
ทำอะไรให้นึกถึง ลูก เมีย พ่อ แม่ ไว้นะครับเพราะพวกเค้าคือคนข้างหลังครับ
-
ขออนุญาตเห็นต่าง
เพราะอ่านที่เล่ามา ฝ่ายนั้นก็ขอโทษแล้วจริงๆ
ถ้าตอนนั้นจขกท.ไม่ต่อก็คงจบไปนานแล้ว
ครับ อันนี้รู้ตัวดีครับว่าผิด ผมถึงไปยกมือขอโทษแกทีหลังไงครับ
ตอนนั้นกำลังช็อคสุดๆเพราะมีลูกเล็กๆนั่งไปด้วย
แต่ถ้าคิดว่าขอโทษแล้ว แล้วพาลได้ ผมว่ามันเกินไปนะครับ
จริงๆคนที่โวยใส่ต้องเป็นผมด้วยซ้ำ เพราะผมเป็นฝ่ายถูกกระทำ
แต่ผมไม่ทำ แต่เค้าเลือกที่จะโวยวาย เพื่อ??
เมื่อเกิดอุบัติเหตุ ฝ่ายผิดก็ต้องถูกต่อว่า เป็นธรรมดาครับ แต่ไม่ใช่พูดจาใส่กันแบบนักเลง
คุณเคยเห็นคนขับรถชนกันแล้วคู่กรณีไปนั่งจิบกาแฟด้วยกันรึเปล่า
ไม่มีหรอกครับมีแต่ต่อล้อต่อเถียงกัน
นิสัยผมถ้าทำผิดผมไหว้ขอโทษได้ทุกคนครับ ผมไม่ใช่คนก้าวร้าว
แต่ผมไม่พาลไม่ใส่อารมณ์ มีอะไรคุยกันด้วยเหตุผลครับ
เกิดเป็นคนคุยกันภาษาคนดีๆได้ครับไม่ต้องมาทำอันธพาลใส่กันหรอก
-
เคยเจอมาแล้วครับ
ปืน 11 มม นี่แหล่ะ ยังดีครับรอดมาได้
ถ้าผมพกมาด้วยสงสัยซวยทั้งคู่ คือคนนึงต้องตายอีกคนติดคุกและตกนรก
ดีครับที่พ่อไม่ให้ปืนผม ก็เลยไม่มีใครต้องซวย
-
ความเห็นผม ไม่ควรมีเรื่องใกล้บ้านครับ
เค้าจำบ้านเราได้ เสียเปรียบนะ
;D
-
ชอบกระทู้นอกเรื่องแบบนี้ครับ
หลายๆคนมุมมองดี มีคุณภาพครับ
ชอบ "เป้าหมายในชีวิตเรามีค่ามากกว่าความรู้สึกชนะแค่เล็กๆน้อยๆ"
กับของคุณ r0u0g0e0k นับถือครับ :D