« ตอบกลับ #35 เมื่อ: เมษายน 26, 2011, 14:31:30 »
เอ นึกระยะทางความห่างไม่ออกครับว่าสองนจังหวัดนี้มันห่างกันเท่าไหน
ถ้าหากว่ามันไม่ไกลมากก็อลองทำความรู้จักเริ่มจากการขออีเมล์ยังนุ่มนวลสุภาพกว่าขอเบอร์โทรศัพท์น่ะครับ การเข้าไปขอถือว่าสำคัญมากแลพเข้าใจว่าเป็นหนทางเดียวแล้วที่จะได้สานต่อเนื่องจากอยู่กันไกล แต่ต้องรักษากฏเดิมไว้นะครับว่าอย่าใจร้อน อาจจะใช้คำพูดในทำนองทีี่ว่า"อยากทำความรุ้จักน่ะครับ ถ้าไม่รังเกียจอยากจะขออีเมลไว้ติดต่อได้ไหม" อะไรทำนองนี้แล้วยื่นปากกาและหระดาษให้เค้าน่ะครับ ที่เหลือก็แล้วแต่ดวง
เรื่องของความสัมพันธ์ที่ห่างไกลกันไม่มีสูตรสำเร้จครับ แม้แต่นักพยากรณ์เองก็ทำนายไม่ได้ว่าจะรุ่งหรือร่วง มันแล้วแต่ความสัมพันธ์ส่วนตัวจริงๆ บางคนแค่ห่างกันไม่เกินสองกิโลก็เลิกกันได้ง่ายๆ แต่บางคนอยู่ภาคใต้กับภาคเหนือแต่รักษาความสัมพันธ์รอดจนแต่งงานได้ก็ยีงมีนะเออ
ผู้หญิงที่เราหมายปองทั้งหลายที่ผ่านมาอาจไม่ได้ลงเอยเป็นคู่ชีวิตกับเราในท้ายที่สุดครับ แม้ว่าจะสามารถสานสัมพันธ์จนได้ติดต่อกันเป็นแฟนกันแต่ไม่ได้หมายความว่าจะได้อยุ่กันไปตลอดชีวิต ฝ่ายหญิงอาจนิสัยไม่ดีหรือทัศนคติการใช้ชีวิตที่ไม่ตรงกันก็ได้ จงเตรียมใจไว้เผื่อความล้มเหลวด้วย แต่แม้ว่าจะล้มเหลวในครั้งนี้ก็อย่าได้เสียอกเสียใจไปเลย ยุคนี้ผู้หญิงมีน้อยครับ
สัดส่วนประชากรของหญิงต่อชายนั้นชายน้อยกว่าหญิงในสัดส่วนที่มากมาย ไหนจะหักลบกลบหนี้จากพวกที่แต่งงานแล้ว มีแฟนแล้ว ไม่สนผู้หญิง เป็นเกย์(สมัยนี้เยอะโคตรรร) เป็นกระเทย(นี่ก็เยอะมากกกกอีกเช่นกัน) เข้าไปอีก ผู้ชายแท้ในยุคนี้มีทางเลือกเยอะแยะมากกกกกกกกก คุณพลาดจากคนนี้ไปหนทางข้างหน้ามีสาวๆสวยๆให้เลือกอีกเยอะแยะครับ รับประกันได้เลย
ไม่ต้องรีบร้อนหาแฟน พึงระลึกไว้ว่าผู้ชายยิ่งแก่ยิ่งหอมหวลประหนึ่งไวน์หมัก อายุที่มากไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรในการหาแฟน ผุ้หญิงเสียอีกชอบมีแฟรที่อายุมากกว่ามันดูน่าพึ่งพาดี พยายามตั้งใจเรียนวางแผนอนาคตให้มั่นคงร่ำรวยซะ ต่อไปถ้ามีหน้าที่การงานมีหน้ามีตาในสังคมผมกล้าพูดเลยว่ามีแต่ผู้หญิงเข้ามาหาครับ ถึงตอนนั้นเลือกเอาคนดีจริงๆมาเป็นแฟนก็แล้วกัน
