ส่วนตัวผมชอบแบบที่เค้าไม่ค่อยมายุ่งนะ ประมาณว่าตามเราติดตลอดหยั่งกับมาคุมเราเลย แต่แบบเรียกแล้วไม่สนใจแบบของพี่ก็ไม่ไหวนะครับ
เรื่องเซลล์ที่ผมเคยเจอมาก็มี...
- มีบูธรถยี่ห้อหนึ่งมาโชว์ ผมก็ลองเข้าไปนั่งในรถรุ่นหนึ่ง(ชื่อภูเขาที่สูงที่สุดในโลก)ของเขา จู่ๆก็มีเซลล์มาไล่ผมลงจากรถ ตอนแรกก็คิดว่ามีลูกค้าของเขามาดูรถก็เลยลงมา พอลงมาปรากฎว่าไม่เห็นจะมีใครเลย แล้วเซลล์คนนนั้นก็เดินกลับไป ผมนึกในใจ อ่าว...ไม่ให้นั่งแล้วจะเปิดรถไว้หาพระแสงอะไร ห่ะ
- ยี่ห้อเจ้าตลาดในประเทศไทยมาออกบูธ ผมเห็นมีชั้นวางโบชัวร์ตั้งอยู่ด้านหน้าก็เลยเข้าไปหยิบ พอกำลังจะหยิบก็มีเซลล์ทำหน้าเหมือนผมไปฆ่าบุพการีเขามาเดินเข้ามาบังชั้นวางโบชัวร์พร้อมกับจ้องหน้าผม เหมือนพยายามจะไม่ให้ผมหยิบโบชัวร์ให้ได้
- อีกยี่ห้อนึง มีโบชัวร์ตั้งอยู่เหมือนกัน ผมก็เข้าไปหยิบ พอหยิบเสร็จกำลังจัะเดินออกไปก็มีเซลล์มีแย่งโบชัวร์ไปจากมือผม แล้วบอกว่าอันนี้ไม่ได้มีไว้แจก เพราะมันมีน้อย ผมก็ถามว่าแล้วมีอันไหนเอาได้บ้าง เซลล์ก็บอกไม่มีเลย ผมเห็นมีใบราคาอยู่ก็ขอใบราคา เซลล์ก็ไม่ให้แล้วบอกเหตุผลเดียวกัน พอผมเดินออกไปผ่านไปหลังบูธ มีทั้งโบชัวร์กับใบราคาเป็นกองชนิดที่ว่าเอาไปแปะฝาบ้านได้เลย (แล้วไหนบอกว่ามีนิดเดียวไง
) แล้วพอเดินผ่านมาอีกที เห็นแจกคนอื่นแบบไม่ต้องขอก็ให้ สงสัยเห็นเขาเห็นผมเป็นเด็กและดูไม่มีเงินล่ะมั้ง
ปล. เซลล์ที่ผมเกลียดมากที่สุดในสามโลกคือ
"เซลล์ที่งกโบชัวร์" เกลียดขนาดที่เอาไปตั้งเลยว่า รถที่บ้านคันต่อไปจะไม่เอายี่ห้อที่เซลล์งกโบชัวร์!!!
ปล.2 มุกที่ว่าพ่อให้มาขอนั้นผมใช้ไม่ได้ เพราะเซลล์จะตอบกลับมาว่า --> พี่ไม่ได้โง่นะน้อง อย่าเอามุกนี้มาหลอกพี่เลย
