ต่างกรรมต่างวาระ เรื่อง option ต่างๆ ในชีวิตเนี่ย
บางคนทางสายกลาง กินบ้าง ใช้ฟุ่มเฟือยบาง เก็บบ้าง ดูเหมาะสม
บางคนชอบใช้ชีวิตปริ่มๆ คือใช้ดีที่สุด มากที่สุด เท่าที่จะหาได้ เพราะคิดว่าชีวิตต้องเต็มที่เพราะไม่รู้วันไหนต้องจากโลกนี้ไป กลัวใช้ชีวิตไม้คุ้ม
แต่พวกนี้หากเจอเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นมักตั้งรับไม่ไหวระเนระนาดกันไป
บางคนก็เก็บจนชีวิตไม่เป็นสุข อะไรก็ฟุ่มเฟือยไปหมด เช่นแม่ของเราเอง แต่ก็พอเข้าใจชีวิตผู้หญิงที่ต้องเลี้ยงลูก 2 คน เพียงคนเดียว
เพราะสามีเสียชีวิตตั้งแต่ลูกยังเด็ก เราเป็นลูกตอนนี้ก็พยายามทำเต็มที่ให้แม่มีความสูขตามอัตภาพ
เราก็เจอมาทุกแบบแหละ สรุป พ่อแม่อยากให้ลูกเป็นยังไงก็ต้องเป็นแบบอย่างที่ดีก่อนในเบื้องต้น แต่สุดท้างจะได้อย่างที่หวังไหมก็อนาคตไม่มีใครรู้ได้ เป็นพ่อแม่ก็ได้แต่ยอมรับในสิ่งที่ลูกเป็น และเป็นหลักให้ลูกเมื่อเค้าต้องการที่พึ่ง ทำได้แค่นี้จริงๆ ใครได้ลูกดีก็เป็บุญ ได้ลูกไม่ดีก็เป็นกรรม แค่นั้น
แต่ถ้าพ่อแม่เป็นแบบอย่าง หรือสนับสนุนให้ผิดทาง ลูกจะดีก็คงยากหน่อย
แต่ที่แปลกใจที่ลูกมีความคิดพ่อโทษแม่ว่าไม่สร้างมาให้ หรือกู้ให้มาเรียนมหาลัยแพงๆ เป็นสิ่งผิด
ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าพ่อแม่ปรกติเนีย เค้าพยามจนถึงที่สุดแล้วงที่จะทำครอบครัวให้ดีที่สุด ให้ลูกมากที่สุด ให้ลูกมากกว่าตัวเองด้วยซ้ำ เพียงแต่ลูกไม่เคยรู้ หรือไม่เคยแม้แต่จะคิดถึงพ่อแม่บ้าง มองแต่ความต้องการของตัวเองเป็นใหญ่
พ่อแม่กู้มาให้เรียนเพราะคาดหวังว่ามหาลัยแพงจะมีมาตรฐานดี ลูกจะเก็บเกี่ยวความรู้ได้มากเพื่ออนาคตที่ดี ที่ทำเนียเพื่อลูกนั่นแหละ แต่จะรักดี รักชั่วก็แล้วแต่ลูกจะเลือกเอง อย่ามาโทษพ่อแม่อย่างเดียว ได้โปรดหันมามองตัวเองซักหน่อย
