เข้าใจความรู้สึกทุกท่านเหมือนกัน
แต่ผมก็กัดฟันนะ
อยากให้มองกันแบบนี้ครับ จริงอยู่ว่าเรารถนั้น มันเป็นทั้งเพื่อน พี่ ครู ฯลฯ ต่อสู้ด้วยกันมานาน ไปเที่ยวด้วยกันมาก็หลายที่
แต่สุดท้ายรถก็คือรถ มันคือสิ่งของครับ อย่าไปยึดติดกับมันครับ ทุกข์ป่าวๆ
ซื้อรถที่ใหม่ ปลอดภัย เพื่อตัวเองและคนที่เรารักดีกว่าครับ
ส่วนคันเก่า ก็ปล่อยเค้าไป เดี๋ยวก็มีเจ้าของใหม่เอาไปดูแล เอาไปสร้างประโยชน์อื่นๆได้ ดีกว่าจอดเป็นเศษเหล็กอยู่กับเราครับ
เห็นด้วยครับ ตอนเด็กๆผมก็เสียดาย ไปๆมาคิดซะว่าไม่มีอะไๆรอยู่กับเราตลอดไป ถึงจุดคุ้มทุนก็๋ปล่อยซะ คนที่เจ็บตัวคือเรา ราคามันลงลงเรื่อยๆ แต่ถ้าถึุงจุดที่ไม่ต่ำไปกว่านี้ละ ระดับ แสนนึงไรงี้ ไม่เดือดร้อนเงิน ก็เก็บไว้ถูๆไถๆขับแถวบ้านครับ แต่ถ้ามีคนที่ซื้อไปใช้งานจริงๆ แทนที่เราจะจอดเฉยๆ ผมขายให้คนอื่นถูกๆไปใช้ดีกว่าครับ ไม่มีอะไรเป็นของเราตลอดไป...
เวลาจะซื้อรถขายรถ ผมจะกะๆเอาก่อน ว่า ราคาจะลงปีละเท่าไหรร่ ใช้ไปกี่โลแล้ว ควรขายเมื่อไหร่ ตอนไหนจะเริ่มซ่อม ครับ...
เช่น รถคุณย่าผม โครโนส มาสด้า ซื้อมาป้ายแดง ตั้งกะผมเด็กๆมากๆ 4-5 ขวบ ใช้จน ผมอายุ 22 รถอยู่ด้วยกันมาตลอด ใช้ไป 2แสนโล พอขาย ได้ 9หมื่นครับ ขายเพราะ อะไหล่น้อยลง เก็บไว้ก็ต้องดูแลเยอะ คุณย่าขับไม่้ไหว เลยขายดีกว่า ให้คนที่อยากได้มารับไป ดูแล