วันนี้ขณะอยู่เวรห้องฉุกเฉิน เวรเดือดมาก ผิดปกติสุดๆ
ตั้งแต่เท้าแตะโรงพยาบาล ไม่ได้โงหัวเลยว่างั้นเหอะ
ขณะที่กำลังตรวจคนไข้อย่างเมามัน ตอนนั้นจำได้ว่า กำลังตรวจผู้หญิงคนหนึ่งที่โดนชนเป็นรอยช้ำ
พี่เจ้าหน้าที่แผนกยานพาหนะ วิ่งตาตื่นมาบอกว่า
หมอครับ รถหมอโดนชน
ไอ้ผมก็ถามกลับ รถจอดเฉยๆ เข้าที่จอดนะไม่ได้จอดข้างถนน จะโดนได้ไง
ก็นั่นแหละครับ มีคนถอยมาชนรถหมอ
ห๊าาาาาาาาาาาาาา ร้องซะลั่น ER ไม่ได้พูดเล่นนะ
สุดท้ายต้องทำสมาธิ รีบตรวจ โชคดีรายนี้ง่ายไม่ต้องคิดอะไรมาก
เดินไปดูรถ รถคู่กรณีเป็น รถใหม่ แต่งมา บอกผมว่า ไม่เป็นไร รถผมมีประกันชั้นหนึ่ง
เอ่อ นึกในใจ ขอโทษ ตูซักคำก่อนจะดีกว่าไหมอ่ะ
รถผมเก่า accord G4 year 94 ใช้มาตั้งแต่ผมอยู่ ป 4 จนผมจบหมอมา สี่ปี อยู่กับบ้านมาสิบหกปี
คุณเล่นรถแต่ง คุณก็คงรักรถคุณมาก ผมก็รักรถผมมากเหมือนกัน คันนี้นั่งตั้งก็เด็กจนโต จนขับรับสาวไปเที่ยว จนเรียนจบอ่ะ
บ้านผม มีรถสี่คัน คันนี้เก่าสุด ผมก็ยังเอามาใช้เพราะความผูกพัน
ประกันมา จนกลับ จนเสร็จ ไม่ขอโทษผมซักคำ ไม่เป็นไร
ขอฝาก เล่าสู่กันฟังนะครับ บางคน ถึงหน้าจะยิ้ม จะไม่แสดงอารมณ์ ไม่ได้แปลว่าเขาไม่คิดอะไรนะ
ปล. อาจเป็นกงกำกงเกวียนของผมเอง ประมาณ สี่เดือนที่แล้วผมถอยรถไปชนคันอื่นเบาๆ ดูแล้วไม่บุบ เจ้าของลงมาดู
ผมเลยบอกเขาว่า
รถพี่ไม่เป็นอะไรนะครับ
เท่านั้นแหละ ขอโทษกันก่อนจะดีไหมคะ สวนมาเลยครับ ยกมือไหว้แทบไม่ทัน
พอฉุนเลยนึกถึงเรื่องนี้ออก อโหสิให้ผมละกัน ตอนนี้ซึ้งเลยอ่ะ
ที่เขียนไม่ได้มีอะไรมาก ไม่หวังว่าเขาจะมาขอโทษ ละก็ไม่คิดมากแล้ว รถก็บุบไม่เยอะ
แค่อยากบอกทุกคนว่า เวลาทำผิด อย่าลืมขอโทษกันนะครับ คำว่าไม่เป็นไร มันอาจไม่เพียงพอครับ
ขอบคุณที่อ่านนะครับ
ไปอยู่เวรต่อละครับ
