น้องมะลิคือใคร และ 2,294 คือเลขอะไร หาคำตอบได้จากรีวิวนี้เลยครับ
สมัยผมยังเด็ก ตอนอายุราวๆ 10 ขวบ ผมมีโอกาสได้เดินทางมายังเมืองสามหมอกครั้งแรก โดยมากับขบวนรถบัสที่มาส่งข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง จำได้ว่าพอเริ่มขึ้นเขา ก็ได้ยินเสียงพูดกันว่า ใครเมารถก็กินยาแก้เมานะ
ครอบครัวผมน่ะเหรอ 3 คนพ่อแม่ลูกต่างส่ายหน้าพร้อมกัน พวกเราไม่เมารถนี่ ไม่ต้องกินหรอก ที่ไหนได้ ผ่านไปสักพัก เริ่มได้ยินเสียงคนอ้วก คุณแม่ผมมาก่อนเลยหยิบถุงอ้วกคนแรก ตามมาติดๆด้วยผม ส่วนคุณพ่อผมไม่อ้วก จำได้ว่าท่านชิลด์ๆมากๆ นั่งดูผมกับคุณแม่อ้วก พร้อมกับบอกว่า "ผมบอกแล้ว ว่าให้คุณกับลูกกินยาแก้เมารถ ก็ไม่เชื่อ" ส่วนเรื่องที่ท่องเที่ยวต่างๆ จำไม่ได้แล้ว จำได้แต่ว่าอากาศมันหนาวมากๆ
ผ่านมาอีกร่วม 20 ปี ผมถึงได้มีโอกาสไปเมืองสามหมอกอีกครั้ง โดยครั้งนั้นผมขับรถไปเอง(Jazz GD) ท่ามกลางความเป็นห่วงของคุณแม่รวมถึงคนรอบข้าง ว่าจะไปไหวเหรอ ตัวผมเองก็คิดว่า เฮ้ย ผมขับรถมา 10 ปีแล้วนะ กะแค่แม่ฮ่องสอนไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัวเลย ดอยอินทนนท์ยังขึ้นมาแล้ว ไม่มีอะไรหรอก
ที่ไหนได้ พอได้ขับไปจริงๆ เส้น 1095 ก็ทำผมเหงื่อชุ่มมือแล้ว ด้วยความที่ไม่เคยเจอโค้งเยอะแถมบางโค้งยังชันอีก ต้องเร่งสลับกับเบรคเป็นระยะ อ่านคำแนะนำก็บอกให้ขับในเลนของตัวเอง ไม่ให้ตัดโค้ง ก็หมุนพวงมาลัยวกไปวนมา จำได้ว่าถึงปายนี่ผมบอกแฟนเลยว่า ต้องขอนอนพักก่อนนะ เพราะไม่ไหวแล้วเหนื่อยมาก
วันรุ่งขึ้นมุ่งหน้าไปปางอุ๋ง คราวนี้ยิ่งกว่า 1095 อีก เพราะทางแคบ แถมยังชันอีกต่างหาก จำได้ว่าพอเห็นทางขึ้นพระตำหนักปางตองนี่ ผมถึงกับอุทานออกมาว่า ทำไมมันชันจัง(วะ) รถตรูจะขึ้นไหวเหรอเนี่ย สุดท้ายก็เหมือนปาย กางเต๊นท์เสร็จทุ่มกว่าๆก็หลับเป็นตาย
ต้นเดือนพ.ย. ที่ผ่านมา หลังจากคุยกับแฟนแล้ว ได้รับคำสั่งเอ๊ย คำเปรยว่า ดอกบัวตองจะบานแล้วนะ อยากไปลอยโคมยี่เป็งที่เชียงใหม่ ช่วงวันลอยกระทงด้วยจัง ด้วยความที่ผมเป็นพ่อบ้านที่ดี เลยเกิดทริปนี้ขึ้นมา คราวนี้หมายมั่นปั้นมือว่า ถนนเส้นเดิมที่ครั้งที่แล้ว ที่เล่นเอาตรูเสียความมั่นใจ คราวนี้จะขอแก้มืออีกสักรอบละกัน ประสบการณ์ที่ขับรถเพิ่มมาอีก 4 ปี ผ่านทริปขึ้นเขา ลงใต้ไปอีกร่วม 20 ทริป จะทำให้ Skill ในการขับรถของผมเพิ่มมากขึ้นไหม แต่คราวนี้สิ่งหนึ่งที่จะแตกต่างไปจากเดิมคือ พาหนะที่ใช้เดินทางไป ครั้งก่อนไปด้วย Honda Jazz GD แต่รอบนี้จะไปด้วย Honda City with LPG และนี่แหละคือ"น้องมะลิ"
ทำไมถึงชื่อมะลิ ก็เพราะว่าเจ้านี่มีสีขาว แถมวันออกรถเซลส์ยังเอาพวงมาลัยดอกมะลิมาให้ไหว้แม่ย่านางรถอีก แฟนผมเลยตั้งชื่อว่า "น้องมะลิ" ส่วนเจ้า Jazz น่ะเหรอ ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ ยังประจำการอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่ด้วยระยะทาง 277,xxx ก.ม. แล้ว ผมก็เลยเอาไว้ใช้เฉพาะวิ่งไปทำงานเท่านั้น(วันละ 100 ก.ม.)
สเปคคร่าวๆของน้องมะลิ เป็น Honda City 2012(MC) รุ่น S ก่อนเดินทางไปแม่ฮ่องสอน เลขไมล์อยู่ที่ 33,420 ก.ม. ผ่านการศัลยกรรมโดยแพทย์เฉพาะทาง(แก๊ส) ไปเมื่อเดือน ต.ค. ปี 2012 ตอนที่วิ่งไปได้ระยะ 8,7xx ก.ม. เรียกง่ายๆว่า วิ่งด้วย LPG มาแล้วเกือบ 25,000 ก.ม. ตัวรถนั้นเดิมๆเลยครับ เช่นเดียวกับยางติดรถ มีแต่ใช้น้ำมันเครื่องเป็น Eneos 0W40 เท่านั้น นอกนั้นเหมือนเดิมเป๊ะ
ผมออกเดินทางกลางคืนวันพฤหัส ที่ 14 พ.ย. เวลาทุ่มกว่าๆ จากศรีราชา โดยเส้นทางที่ใช้คือสายเอเชีย อยุธยา นครสวรรค์ ตาก กำแพงเพชร นั่นเอง ตามคำแนะนำของพี่ๆน้องๆชาว HLM สภาพเส้นทางช่วงแรกระหว่างศรีราชาไปถึงนครสวรรค์ ถือว่าใช้ได้ ทำความเร็วได้สบายๆ ผมขับ 110 -120 ก.ม./ช.ม. พอผ่านตัวเมืองนครสวรรค์ไป ถนนเริ่มเสียเป็นบางช่วง ความเร็วเริ่มลดลงเหลือ 80 - 100 ก.ม./ช.ม. พอเข้าเขตกำแพงเพชร ผมก็เริ่มง่วงนอนเลยหาปั๊มจอดนอนราวๆเที่ยงคืนครึ่ง กะว่าจะตื่น
มาขับตอนราวๆตี 5 ที่ไหนได้นอนได้ถึงตีสองกว่าๆ ดันเจอรถบัสนำเที่ยวมาจอดให้คนเข้าห้องน้ำ ความสงบในปั๊มนี้เลยหมดไปทันที พวกเล่นทั้งตะโกนโหวกเหวก และเดินมาสูบบุหรี่ใกล้ๆรถผม ไม่ได้เกรงใจคนที่จอดรถนอนกันอยู่เลย (3 คัน จอดใกล้ๆกัน) ผมเลยตัดสินใจตื่นมาขับรถต่อตอน 2.30 น.
ก็เจอถนนเสียเป็นช่วงๆเหมือนเดิม แต่สามารถทำความเร็วได้ดีขึ้น พอเข้าเขตจังหวัดตาก แฟนผมก็คันไม้คันมือ ขอขับบ้าง บอกให้ผมพักหน่อย ก็เลยให้แฟนเปลี่ยนมาขับ อย่างน้อยจะได้เก็บประสบการณ์ขับทางไกล ผมก็หลับๆตื่นๆ คอยช่วยดูรถ
แนะนำเทคนิคให้บ้าง พอเข้าเขตจังหวัดลำปาง เจอหมอกเพียบเลย ผมรู้สึกได้ว่าแฟนผมเกร็งๆ เลยตัดสินใจเปลี่ยนมืออีกรอบ ให้แฟนผมพักบ้าง ก็ขับยาวจนเชียงใหม่เลยครับ ถึงเชียงใหม่ตอน 7.30 น. แน่นอนครับ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ดังนั้นเป้าหมายแรกของผมคือ อาหารโปรดที่ผมต้องมาทานเกือบทุกครั้งที่มาเชียงใหม่ นั่นก็คือ"ข้าวซอยครับ" ก็แแวะไปที่นี่เลย ข้าวซอยเสมอใจ ข้างวัดฟ้าฮ่าม หลังจากจัดการข้าวซอยไป 2 ชาม + หมูสะเต๊ะอีกชุด อิ่มอร่อยสมใจอยาก ก็ออกเดินทางต่อไปจุดหมายต่อไป ที่อ.ปาย
ผมเลือกไปเส้นแม่ริม ตัดเข้า 1095 เหมือนเดิม คราวนี้แหละ ได้วัดกันอีกรอบ คราวนี้พบว่า ถนนเสียเยอะกว่าครั้งที่แล้ว แต่อาการตื่นโค้งไม่มีแล้ว ขับสบายๆ เลี้ยงรอบแถวๆ 3000 รอบเอา แต่ผมดันกินยาแก้เมารถเข้าไป พอขับไปสักพักเริ่มง่วงนอนมากขึ้นเรื่อยๆ แวะพักจุดแรกที่หน่วยควบคุมไฟป่าห้วยน้ำดัง เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตานิดหน่อย สดชื่นขึ้นมานิดนึง
