ให้กำลังใจพี่ๆครับ มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคำว่า "ชีวิต" ครับ ปัญหาและอุปสรรคต่างๆมันจะทำให้เราเก่งและแกร่งขึ้น พ่อผมสอนแบบนี้และทุกครั้งที่มันผ่านไปเราจะขอบคุณมันตลอดเพราะมันทำให้เราดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน และผมก็เป็นแบบนี้มาตลอด
สำหรับน้องแทนน้องไม่ได้ทำอะไรผิดมหันต์เลยครับแต่น้องควรจะรู้เอาไว้ว่า การพิมพ์สื่อสารเป็นตัวอักษรแล้วรับรู้ด้วยตามันยากที่จะหยั่งรู้ความรู้สึกของคนครับ ไม่เหมือนการคุยกันได้ยินน้ำเสียงได้เห็นสายตา ยกตัวอย่างเช่นพี่เคยพูดว่า"เออ"ตอนคุย MSN กับเพื่อนรุ่นน้องคนนึง เขางอลพี่เลย เขาบอกว่าพี่พูดฟังดูไม่ใส่ใจเขา ทั้งๆที่จริงแล้วมันไม่มีอะไรเลย ฉะนั้น การพิมพ์คุยกันแบบนี้น้องควรจะเลือกภาษาที่มันสุภาพ ภาษาที่ไม่สามารถทำให้รู้สึกได้สองทางเรียกง่ายๆว่านอบน้อมเข้าไว้เป็นดีที่สุด
ยกตัวอย่างการพิมพ์ของน้องเช่น "อยากทราบว่าไปถึงไหนแล้วครับ พี่จิมมี่
" ฟังดูมันเร่งรัดครับอาจจะสร้างความกดดันให้ผู้อ่านได้ว่า ไปถึงไหนแล้วๆๆๆ อีกทั้งตัว Immotion ที่ร้องไห้นี้แสดงถึงความไม่ได้ดั่งใจเรามันสำคัญมากนะครับ immotionเนี่ย สมมุติน้องว่าสาวคนนึงว่า กุ้งแห้ง สาวคนนั้นอาจจะโกรธ แต่ถ้า กุ้งแห้ง
มันเปลี่ยนความรู้สึกนะ ตัว Immoนี่สำคัญครับ
"พี่ครับ ที่ผ่านมาผมไม่เคยว่าไม่เคยด่าพี่เลยนะคับ เวลาผมถามพี่ก้อหาว่าผมจู้จี้ตามรังควาญ มันเป็นความน้อยใจและเข้าใจผิดของพี่ และผมก้อไม่เคยมีอคติ" ฟังดูรู้สึกว่าเราไปโทษว่าพี่เขาคิดฝ่ายเดียวหรือเปล่าครับ มันเหมือนกับการปัดความผิดครับ ถึงแม้มันจะจริงหรือไม่เราก็ไม่ควรพูดแบบนี้เพราะมันแสดงออกถึงความเห็นแก่ตัว อีกตัวอย่างนึง
"ผมรู้สันดานตัวเองดีครับ ว่าอันไหนควรพูดหรือควรถาม และผมก้อไม่ได้ให้พี่รายงานทุกวัน" เราควรนอบน้อมมากกว่านี้ครับ ผู้ใหญ่อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่า ทำไมเด็กคนนี้กร้าวร้าวจังเลย หรือพูดง่ายๆว่า แก่แดด พี่ไม่ได้ว่าน้องนะครับเพียงแต่พูดให้เห็นภาพ ผู้ใหญ่เขาอาจคิดว่า ถามมาแล้ว 2-3 ครั้งแล้วนะ ก็ตอบไปแล้ว คนถามน่าจะรู้ว่าออกเมื่อไรก็เมื่อนั้นแหละ การถามอีกครั้งอาจจะเป็นการทำให้คนโดนถามหงุดหงิดได้ และในฐานะที่น้องเป็นผู้น้อยไม่ใช่เป็นเจ้านายหรือนายจ้าง พี่เขาก็มีสิทธิที่จะหงุดหงิดครับ
"พี่จิมมี่คับถ้ารำคาญก้อมีสองทางครับ ข้อแรก คือเอาผมออก ข้อสอง ว่าผมมาเลยครับไม่ต้องกลัวว่าผมจะโกรธหรอกผมจะได้รู้ไงว่าผมควรปรับยังไงบ้าง" ฟังดูแล้วมันเป็นการท้าทายนะครับ จากที่จะอารมณ์เบาลงยิ่งโมโหไปใหญ่
อย่างที่บอกละครับจากตัวอย่างที่ยกมาน้องต้องปรับปรุงเรื่องการสื่อสารกับผู้ใหญ่ให้อ่อนน้อมถ่อมตนมากกว่านี้ การอ่อนน้อมถ่อมตนนั้นเราไปอยู่ในสังคมไหนๆก็ไม่มีปัญหาครับ ลองนึกดูนะว่าถ้าน้องตั้งกระทู้ถามว่า "พี่จิมมี่ครับรบกวนถามว่ารีวิวเทียน่าเสร็จอีกนานมั้ยครับเพราะแม่ผมกำลังจะซื้อเร็วๆนี้ ถ้าไม่เสร็จไม่เป็นไรครับถ้างั้นผมรบกวนพี่จิมมี่add mail ผมมาที่....ครับ ผมอยากจะสอบถามถึงรายละเอียดต่างๆหน่อยครับเพราะแม่ผมรีบซื้อครับ ขอบคุณมากครับ
" อ่านแล้วดีขึ้นมั้ยละครับ หรือถ้าสมมุติมีปัญหาพี่เขาหงุดหงิด ในฐานะเราเป็นผู้น้อยก็ควรพูดว่า"ถ้าผมได้พูดอะไรไปทำให้พี่ไม่พอใจผมต้องขอโทษพี่มา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ผมไม่ได้มีเจตนาจริงๆครับ" ถ้าน้องพูดแบบนี้ กระทู้ก็คงไม่ยาวขนาดนี้ครับ ถึงแม้ว่าเราจะคิดว่าตัวเองผิดหรือไม่ เราต้องรู้ว่าฐานะเราอายุน้อยกว่า เราขอโทษไว้ก่อนผู้ใหญ่เขาจะเอ็นดูเราครับ และบางครั้งการที่พูดอะไรสั้นๆแต่นอบน้อมก็เป็นทางออกสำหรับปัญหาได้ดีกว่าการอธิบายอะไรยืดยาวครับ น้องแทน
