ผมและแฟนหมดสิทธิ์รถคันแรกไปนานโขแล้ว
ประเด็นเรื่องรถคันแรกว่าคนซื้อรถจำเป็นต้องใช้รถจริงหรือป่าว ?
ผมมองเป็น 2 กรณีนะครับ
1. บางคนจำเป็นต้องใช้รถจริง ๆ และชื่อยังไม่ได้ถือกรรมสิทธิ์ครอบครองรถมาก่อน อันนี้น่าเห็นใจครับ คนไม่ค่อยมีตังแต่อยากได้รถสักคัน มีส่วนลดทางภาษีมาให้ ทำให้การผ่อนน้อยลงด้วย เหมือนได้ซื้อของดีในราคา sale
2. บางคนอยากได้รถในราคาที่ถูกลงและอยากได้เงินคือแบบฟรี ๆ 100,000 บาท เลยแสวงหาบุคคลที่ 3 ที่ยังไม่ได้มีชื่อในการครอบครองรถมาก่อนเพื่อมาใช้สิทธิ์ เช่น พ่อ แม่ เรา มีชื่อแล้ว แต่น้องพึ่งเรียนจบใหม่ มีงานการทำ แต่ยังไม่เคยครอบครองรถ จึงเอาชื่อน้องซื้อ อะไรประมาณนั้น บางคนร้ายกว่านั้น ตายาย อายุ 50-60 ขับรถไม่เป็นแต่ขอใช้ชื่อซื้อรถเพื่อจะเอาเงินคือ 100,000 บาท ในกลุ่มนี้ผมไม่เห็นด้วยอย่างแรง มันออกแนวน่าเกียจไปนะ
นานาจิตตังครับ เรื่องนี้ พูดมากไปมันก็เดือดร้อน เอาเป็นว่า ผมขอสรุปตามทัศนคติผมเลยละกัน
"นโยบายรถคันแรก เป็นนโยบายที่มีทั้งคุณและโทษ อยู่ที่ว่าคนที่ตอบสนองนโยบายนี้ ใช้ประโยชน์ด้านไหนมากกว่ากัน"ข้อความข้างต้นเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัว หากมาม่าเกินไปขออภัย
ปล.แฟนผมบ่นว่า แห่ซื้อรถคันแรกกันทั้งประเทศ แล้วก็บอกว่าให้ช่วยรณรงค์ช่วยชาติประหยัดพลังงานและลดการปล่อยก๊าสเลือนกระจก แต่ขับรถกันเต็มเมือง ถึงรถใหม่จะปล่อยก๊าสน้อยจริง แต่จำนวนรถในปัจจุบันมันก็เยอะกว่าเดิม มันต่างไรกับสภาวะปัจจุบันที่ทำร้ายโลกกันอยู่ล่ะ
