มีเรื่องอยากจะมาเล่าให้เพื่อนๆชาว HLM ฟัง เอ๊ย อ่านกันนะครับ...
คือตัวผมพักอยู่แถวซอยพหลโยธิน 40 แถวโรงแรมมารวย บรรยากาศแถวนี้ช่วงกลางวันจะมีพนักงานออฟฟิสหนุ่มสาว
เดินไปมาตลอดทั้งวัน แต่พอกลางคืนเมื่อไหร่ ผู้คนจะหายไปหมด (ก็มันกลางคืนหนิ)
แต่กระนั้นก็จะมีกลุ่มคนบางกลุ่มออกมาทำอาชีพอย่างหนึ่ง
ยืนอยู่ริมถนนแถวๆปากซอย มาเดียวก็มี มาเป็นกลุ่มก็มี คอยถามไถ่ว่ามีใครสนใจให้ "เค้า" เอ๊ะ! หรือว่า "เธอ"?? O_o
มารับใช้บริการคลายความเครียด ความอัดอั้นกันบ้างไหม
พวกเธอก็คือ.....ผีขนุน (พูดกันตามภาษาชาวบ้านเลย)
แหม่...ไอ้กระผมก็ปั่นจักรยานผ่านรอบสองรอบ (ปล.ออกไปหาอะไรกินนะคร๊าบบบบบ??อย่าเข้าใจผิด)
ก็ชักสงสัยตามประสาคนไม่เคยเที่ยวกลางคืน (จริงๆน๊าาา)
ว่าเค้าอยู่กันนานไหม ทำมานานยัง บลาๆๆ อีกหลากหลายความสงสัยที่ยังเก็บไว้....
จนมาวันนี้ไม่รู้นึกครึ้มอะไร ผมออกไปปั่นจักรยานแถวหน้าปากซอย
ก่อนออกจากหอผมก็โทรคุยกับแฟนว่า...
ผม : ออกไปปั่นจักรยานดีฟ่าาาา
แฟน : ไปทำไมกลางคืน เดี๊ยะโดนขโมยขโจรทำมิดีมิร้ายหรอก
ผม : มาเล๊ยยยยย ขอให้ขโมยเป็นกระเทย เดี๊ยะจะปล้ำซะให้เข็ด อิอิ
แฟน : หรอ แถวปากซอยอะนะ เอาสิๆ ๆ
ผม : เค้าก็อยากเข้าไปคุยจัง แบบเข้าไปสัมภาษณ์เลยแบบรายการคนค้นคนเงี้ย อยากไปคุย ทำมานานยัง สนใจทำงานผ่านเน็ตออนไลน์ไหม?(เอ๊ย ไม่ใช่และ)
แฟน : กล้าหรอ?
ผม : โห กล้าดิ จะไปกลัวอะไร
ผมก็ปั่นไปคุยไป ขาออกจากซอยพลห 40 ไม่เจอสิ่งที่ตามหา สงสัยมาหัวค่ำไป (4 ทุ่ม)
แต่พอขากลับหอเท่านั้นละครับ ผมปั่นจักรยานอยู่บนฟุตบาท เหลือบไปเห็นคนยืนอยู่ตะคุ่มๆอยู่ข้างรถพวกคนงานก่อสร้าง ก็ไม่ได้คิดอะไร
ปั่นเข้าไปใกล้อีกหน่อยเท่านั้นละครับ........อ๊ากกกกก เจอของจริงเข้าให้...
พี่น้องครับ!!! เจ๊แกถกเสื้อเดรสสีแดงบางเบา ขึ้นไปอยู่ที่คอ
ไม่มีอะไรปิดหน้าอกส่วนบนเลย แม้แต่บรา!
โชว์หมดทุกสัดส่วน!
ผม : .....(สตั้น 10 วิ มือข้างหนึ่งถือแฮนด์จักรยาน อีกมือถือโทรศัพท์คุยกะแฟน)
เจ๊ : นี่ๆๆ มานี่เดี๋ยวก่อน
ผม : อะ อะ เจ๊ครับ ปิดเสื้อลงก่อนเจ๊ โชว์นมทำม๊ายยยยย
เจ๊ : ว๊ายๆ ตายๆ เดี๋ยวนะๆ ๆ (แล้วก็จัดการเอาเสื้อเดรสลง) นีี่ไปไหนมาหรอ?
ผม : มะ มะ มาปั่นจักรยานแถวนี้ละค๊าบ
เจ๊ : อยู่แถวนี้หรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลย เที่ยวบ้างป่าว (แล้วเดินย่างสามขุมเข้ามาคล้องแขน)
ผม : (ชิบหายยยยยละเมิง ) ผมไม่เที่ยวหรอกค๊าบบ มาปั่นจักรยานเล่นแล้วก็จะไปซื้อของนิดหน่อย
ผมขอตัวก่อนน๊าาค๊าบบบบ
แล้วผมก็รีบปั่นจักรยานกลับหออย่างไว
โดยไม่มองหลังแม้แต่นิด
ตอนเจอของจริงไอ้ที่กล่าวมาข้างต้นที่ว่าจะคุยสัมภาษณ์ มันไม่มีอยู่ในหัวสักกะนิด.....
T_T นู๋กลัวววววววววววว
