ไม่ได้รอจะซื้อ
แค่รอเชียร์
ในฐานะแฟนเก่ามิตซู สามคัน
เชื่อว่าหน้าตาภายในไม่น่าจะแย่
เวลามิตซูทำปาเจโร่ อะไรก็ตามมักไม่ยอมทำเสียชื่อ
แต่ที่น่าห่วงคงเปนคุณภาพวัสดุภายในกับการประกอบล๊อตแรกๆ
พวกเสียงกร้อบแกรบ อะไหล่ห่วยๆใช้ๆไปพังง่าย อะไรแบบนี้ก็สไตลมิตซูเช่นกัน
คือมะกมีดีแต่มีให้ติ ดีไม่สุดแต่ราคาความคุ้มค่ากับสมรรถณะดีคุ้มเงินเปนจุดเด่น
รออีกไม่กี่วันศึกPPV ปีนี้จะระอุ
แปลว่า มิตซูเปสแวกอนที่ผมใช้อยู่นี่ก็ถือว่าเฮงสุดเลยสิครับ
คอนโซลหน้า ใช้มา 8 ปี 2.5แสนโล และช่วงนึงจอดตากแดดเกือบทุกวัน
ยังใหม่กริ๊บๆอยู่เลย
แต่ที่อยากเปลี่ยน ไม่ใช่เพราะเกเรนะครับ ซ่อมใหญ่ไปทีนึง ก็ใช้ยาวๆเลย
แต่มันหม่ำน้ำมันแบบ ไม่ไหวแล้ว ขนาดน้ำมันลงนะครับ เพราะรับส่งลูกไปโรงเรียนนี่แหละ
จะติดแก๊สตอนนี้ก็กระไรอยู่
ตอนโซฮอลประมาณ 35 บาท ตอนนั้นไม่เจอปัญหาเที่ไหร่ เพราะเด็กๆยังเล็กกัน
พอตอนนี้ 25 แถมแอบเติม e20 แต่ดันเอาเรื่องเลยกับระยะทาง
ถือว่าเฮงครับ
เพราะผมใช้สเปซล๊อตแรกเลยออกคันแรกๆของโชวรูมตอนนั้น
เจอปัญหาเสียงจิ้งหรีดดังที่เบาะแถวสอง เคลมเบาะไปทั้งเบาะผดส ข้างคนขับกับเบาะแถวสอง
และเปนรุ่นลูกปืนคลัชคอมแอร์หอน สมัยมิตซูไม่มีชุดซ่อมจะให้เปลี่ยนคอมแอร์สถานเดียว
ตอนนั้นแกะลูกปืนมาเทียบรุ่นใช้กันเองจนสุดท้ายมิตซูมีชุดซ่อมขายแยก
ส่วนคันที่สองออกตัวล๊อตหลังก็เจอท่อไอเสียขาด กับเกียร์หอน วิทยุติดรถกินแผ่น เหล่านี้คนใช้รุ่นนี้รู้กันดี
แต่ยอมรับว่าข้อดีมันมีเยอะ
ทั้งสองคันขับจนแสนห้าถึงขาย
สุดท้ายคอนโซลมีเสียงก๊อกแก๊กสองคันเลย
แต่ยังไงก็ชอบติดใจความสะดวกคล่องตัวแรงพอใช้ กินน้ำมันตามสภาพ ความอเนกประสงค์กินขาด
คันนึงขายเพราะชน อีกคันขายเพราะไม่มีที่จอดรถ
ที่เล่ามาคือแค่เข้าใจธรรมชาติของมิตซูเค้า จุดอ่อนเรื่องอะไหล่มันมีแต่ก็มีจุดเด่นด้านอื่นๆมาบาลานสกัน
