ผมเคยคิดเหมือนกันครับ
เคยใช้ฟอร์จูนเนอร์ตัวแรกสุด ช่วงล่างแบบเกวียนชัดๆ เลยถอยPJSมาอีกคันนึง
ซึ่งช่วงล่างต่างกันมาก ทั้งๆที่PJSราคาก็ถูกกว่า ถึงแม้จะมีปัญหาโช๊ครั่วบ้างก็เคลมกันไป
ผมไม่คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องต้นทุน แต่เป็นความที่โตโยต้าไม่สามารถออกแบบและค้นหาวัสดุที่ทำให้มันดีกว่านี้ได้ต่างหาก
ที่คิดเพราะ PJS ถูกกว่า ทำไมถึงทำช่วงล่างได้ดีกว่ามากจากโรงงาน
คนละบริษัทกัน คนละตัวแปร คิดแบบนั้นไม่ได้ครับ เหตุผลเช่น
-Toyota กับ Mitsu เลือกจะลง cost ไปที่ตรงไหนก็ต่างกันแล้ว
-Toyota กับ Mitsu ก็ไม่ได้คิดกำไรเท่าๆ กันอยู่แล้ว จากปัจจัยหลายๆ อย่าง
ทำไมไม่คิดว่า Toyota เค้าไม่ใส่ใจจะทำเองกับรุ่นนั้นๆ มากกว่าครับ
เพราะเค้าก็มีทั้งรถที่เน้นคนทั่วไปขับ กับรถที่เน้นการขับขี่ขายเหมือนกัน
ทำไมคิดว่าวิศวกรเก่งๆ ต้องหัวใจ artist ไปอยู่กับ Mazda Mitsu Subaru
เท่านั้นทั้งๆที่เป็นบริษัทที่เล็กกว่า
ผมคิดว่ามันอยู่ที่นโยบายขององค์กรมากกว่าครับ
อย่างสามค่ายที่กล่าวมา ถ้าไม่ขายรถที่เน้นการขับขี่ ผลก็คือ
ตาย บริษัทเจ๊ง เพราะลูกค้าเป็นกลุ่มค่อนข้าง niche หรือเฉพาะกลุ่มที่ชอบการขับขี่
ซึ่งเป็นกลุ่มที่ไม่เยอะ แต่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องคนในองค์กรได้
ในขณะที่ Toyota เค้าต้องเน้นขายแบบกว้างๆ เพราะถ้าทำไม่ได้
เงินกำไรมันจะไม่พอเลี้ยงตัวบริษัท ไม่เชื่อลองถามคนที่เค้าทำงานด้านนี้โดยตรงดูครับ
ถ้า Toyota จะขยับ เปลี่ยนแปลงรุ่นสักรุ่นให้ช่วงล่างดีมากๆ เค้าต้องมีเหตุผลเยอะ
พอที่จะทำสำหรับรุ่นนั้นๆ ให้ตรงเป้าลูกค้า ไม่งั้นก็คงเซ็ตมาแบบบ้านๆ นี่แหล่ะ
ส่วนถ้าจะประกวดฝีมือกันระหว่างค่าย ในด้านการทำรถขับดี ขับสนุก
อันนี้ก็ต้องแยกมาอีกเรื่อง เพราะค่ายที่หมั่นทำรถลักษณะใดลักษณะหนึ่งบ่อยๆ
ตามเหตุผลแล้วก็ย่อมจะมีชั่วโมงบิน มีประสบการณ์เยอะกว่า ซึ่ง Toyota ก็มักจะแพ้ตรงนี้
เพราะรถที่เซ็ตมาดีแล้วของตัวเอง ถูกรถค่ายอื่นที่ชั่วโมงบินเยอะกว่าเซ็ตเอาชนะไปได้ แม้บริษัท
จะเล็กกว่า สรุป
ทำน่ะทำได้ครับ แม้จะประกวดบนเวทีไม่ชนะสำหรับพวกนักวิจารณ์ แต่รถช่วงล่างดี เค้าก็ทำได้ ไม่ได้จนปัญญาขนาดที่ว่าทำไม่ได้เลย