มีลูกค้ามาหาอะไหล่รถ ขับรถมาหาที่ร้าน มองแว็บแรก..นี่มันรถเรา..แต่คิดในใจ โลกไม่น่ากลม..
ลูกค้าท่านนี้รบกวนให้ผมเช็คไฟเตือนให้ ผมก็เลยทำให้ พอมองๆ ไป นี่มันรถเราแน่ๆ รอยเล็บบนขอบพวงมาลัย
รอยกาแฟที่ถูกสะบัดจากปลายหลอดไปติดตรงเพดานใกล้บังแดด..... คิดในใจ บังเอิญ..
ดูเลขไมล์หายไปแสนหก
พอกดดูVIN เอามาเทียบ เห้ย ...นี่มันรถเรานี่หว่า
เป็นรถที่ขายเตนท์ครั้งที่สองในชีวิต ไม่คิดจะเจอกัน
ผมไม่ได้บอกเขานะว่ามันเคยเป็นรถผม เล่มทะเบียนก็เหมือนเตนท์ล้างไปแล้ว
จริงๆรถก็ไม่เคยชน แต่มีปัญหาติดตัวอยู่สี่อย่างที่ไม่ได้แก้ตอนขาย เตนท์มาซื้อที่บ้านรถแทบไม่ดู ดูแต่เล่มกับเลขตัวถัง จ่ายเงิน จบกันไป ไม่เคยถามผมว่ารถมีปัญหาอะไร
เจ้าของใหม่คงไม่รู้ แต่เขาให้ผมเช็คนู่นนี่ให้ ผมก็บอกไปตามสภาพ
เป็นคุณจะบอกไหม ว่าโดนกรอไมล์ และเคยเป็นเจ้าของ? หรือคุณคนซื้อจะอยากรู้รึเปล่า?
....เอางัยดี ปล่อยให้เงียบไปละกัน..
