ผมเคยโมโหถึงที่สุดเพราะคนขับกวนประสาท ดักหน้าดักหลัง แล้วสุดท้ายปาดหน้าแล้วเบรกให้หยุด
ขับเส้นต่างจังหวัด ทางสายรอง ผมไม่กลัวพวกจิ๊กโก๋ แต่ผมกลัวโดนปล้น
วินาทีนั้นผมไม่ลงจากรถ แต่หยิบปืนใต้เบาะให้ดู ว่าจะเอาไงก็เอา
มันไปครับ และถ้ามันคุกคามต่อผมก็คงต้องยิง
ทั้งชีวิตไม่เคยยิงคน ถือเป็นโชคดีของผม และคนที่อาจตกเป็นเหยื่อ
เพราะถึงผมไม่ได้เรียนยุทธวิธีมา และเป็นสายยิงช้า แต่ผมยิงปืนแม่นมาตั้งแต่เด็ก
....
หลังจากนั้น ยืนยันเหมือนบางท่านว่า พกพาอุปกรณ์เสริมแบบไม่ได้ตั้งใจเอาไปทำร้ายใคร
และมีสติ สติที่ว่าคือ พร้อมระงับไม่ใช้ในเหตุอันไม่ควร และพร้อมใช้อย่างทันท่วงทีถ้าจำเป็น สำคัญที่สุดครับ
กฎหมายมันไม่ได้เอื้ออำนวยต่อการปกป้องคนดี
อย่างที่นักกฎหมายหลายคนโลกสวยคิดกันไปเองจากการไม่เคยสัมผัสสภาพสังคมจริงๆ
อย่างปืน ไม่ใส่ลูกไว้ ถึงเวลาคุณเลือกเอาเถอะ ว่าจะเอาถูกกฎหมายหรือรอดชีวิต
ที่บ้านสวนผมก็มีพร้อมยิงครับ แต่ไม่เคยยิงคน
เคยยิงวัวที่ไร่ข้างๆ ไล่ต้อนมารุกล้ำที่แบบเตือนกันแล้วไม่ฟังซ้ำๆ ซากๆ
จนคิดว่าคำพูดไม่ศักดิ์สิทธิ์ แค่ครั้งเดียวมันไม่บุกรุกมาอีกเลย
