ฝรั่งเขามีสองสาขาคือแต่งไปเฉพาะทางเวอร์ๆอลัง แอโรพาทโมเอง แบะล้อขำๆ ท่อเสียงหนักๆ เอาไว้ลงประกวด
งานมีตติ้งคลับ ขับโฉบไปมาตามงานให้คนถ่ายรูป อีกสายคือเน้นลงแทร็กเดย์วันหยุด เน้นเพิ่มม้าเพิ่มบิด ช่วงล่างเกาะสนามแข่งโหดๆ โมทำเวลา วันธรรมดาพวกเขาจะมีรถบ้านๆอีกคันไว้ทำงาน หรือใช้คมนาคมส่วนกลาง เขาไม่เอารถแต่งมาวิิ่งวันธรรมดา
คนที่อยากรถที่ยุโรปต้องมีความพร้อม ความคิด ทักษะ และฐานะการเงิน ค่าประกันรถแพงมาก ภาษีการใช้รถแต่ละปี ค่าเข้าไปจอดในเมืองพวกภาษีมลพิษพิเศษ รถไฟฟ้าล้วนจะเสียน้อย แต่เด็กแว๊นมันก็มีแข่งโหดกว่าเมืองไทยเยอะครับ ทั้งหมดมันคนละเรื่องกับเมืองไทย บ้านไม่มีที่จอดไปหยวนๆในซอยจอดปิดหน้าบ้านคนอื่น ซื้อเงินผ่อนกันยาวๆผ่อนไม่ไหวค่อยว่ากันทีหลังค่อยถอดป้ายหนีไฟแนนท์ได้ จอดเกะกะซื้อกับข้าวใครจะเอาไรกับกรู ถนนหายไปสองเลน แต่งรถให้สไตล์ตัวเองที่สุดจะหนักหัวใคร เสียงท่อฟังนี้รู้เลยเคยเป็นเด็กแว๊นมาก่อนแน่นอน ป้ายทะเบียนต้องสวมต้องปลอมมาเลขสวยๆ บางคันคิดว่า ไม่ติดป้ายหลังแล้วจะดูเท่กว่าก็ทำเลยใครจะทำไม กระบะเดิมๆก็สูงดีๆอยู่ก็ซื้อมาโหลด ล้อกางๆเกินซุ้ม กะไว้แข่งกับเก๋ง โดนสวนหายขึ้นมาก็เงิบหงาย แต่งผิดกฎหมายเต็มไปหมด ก็เห็นผ่านเข้าด่านลูกเสือทีไรเห็นพวกนี้จอดหมกกันกับมอไซค์แต่งทุกที
เมืองไทยได้หมดครับถ้าสดชื่น
นี้สมมุติมีระบบตัดแต้มแบบที่อังกฤษ
แบนการขับรถตลอดชีพจะลดความอันตรายบนท้องถนนไทยมากๆเลย