ขอย้อนกลับไปตอนที่ตัดสินใจว่าทำไม ถึงเป็นคันนี้?โดยปกติ ลักษณะการใช้รถของที่บ้าน อยู่กลางเมือง รถไฟฟ้าไปถึง
ทำงานในย่านที่เดินทางสะดวก ซอยแคบ ที่จอดรถมีน้อย
ต้องเข็นบ้าง ทำให้การใช้รถคันใหญ่ๆเป็นเรื่องลำบากมากกว่าสบาย
แต่ที่บ้่านก็ยังอุตส่าห์มีรถที่คันใหญ่ที่สุดเท่าที่จะเข้าออกซอยได้สบาย
ก็เป็นรถระดับ C-Segment ธรรมดาคันหนึ่ง
รถ Nissan Primera ก็คือรถที่ว่านั้น เจ้าจอมดุคันนี้ใช้เครื่อง SR20 N/A
คันนี้ซื้อมาตั้งแต่ปี 1997 ในงานมอร์เตอร์โชว์ที่สวนอัมพร
สภาพ เดิมๆทุกอย่าง แค่เปลี่ยนล้อแมกซ์ เท่านั้น ตอนนี้ก็ปาเข้าไปสองแสนกว่าโลแล้ว
เข้าศูนย์ปทุมวัน มาตลอดจนกระทั่งสี่ปีหลังมานี้ เริ่มเข้าอู่บ้าง
มันเป็นรถที่ดี อัตราการเร่งแซงไม่ต้องพูดถึง หลัง 3500-4000 รอบ จะสนุกมาก
แต่เรื่องการบำรุงรักษา ก็มีแอบงอแงบ้างตามสมควร โดยเฉพาะมอร์เตอร์สตาร์ท ที่เสียบ่อย
และเคยไปเสียกลางทางที่หัวหินมาครั้งนึง ทำให้ไม่กล้าที่จะใช้งานไกลเกินกว่า 100-150 กิโล จาก กทม.
คนที่ใช้หลักๆก็เป็นคุณพ่อ ที่อายุเยอะขึ้นทุกวัน ถึงแม้ว่าช่วงล่างของ Primera
จะ set ไว้หนึบสำหรับวัยรุ่นชาวอังกฤษที่ชอบความเร็ว แต่ก็ต้องแลกมาด้วยความ
แข็งเป็นเกวียนของมัน ตึงตังและแข็งสุดๆ สงสารคุณพ่อที่ต้องขับมันไปดูกิจการย่านชานเมือง
ที่ผมไม่ชอบในรถคันนี้มากที่สุดคือ
1. ไม่มี airbag
2. ไม่มีระบบ เบรค ABS
3. ช่วงล่างเป็นญาติกับเกวียน
4. การเก็บเสียง
จึงไม่ค่อยอยากให้คุณพ่อใช้ และผมมีโครงการจับมันมา "ซน" ในภายภาคหน้า
แหม.........แต่ช่วงล่างมันก็ยิ่งนิ่มกว่า SUZUKI SJ413 คาริบเบี้ยนนะครับ
จำได้ว่า ระหว่างนั้นที่มีเจ้าเกวียน4x4 นั้น ที่บ้านยังพูดเปรียบเทียบอยู่เลยว่าคันเนี้ยย ช่วงล่างนุ่มกว่า.......