อ่านแล้วรู้สึกเห็นด้วยครับ
"ความฝันของเรา เราต้องเอื้อมให้ถึง แต่บันไดที่ก้าวข้ามไปนั้น ต้องมั่นใจก่อนว่าแข็งแรงเพียงพอที่จะให้เรายืนหยัดอยู่ได้"
ผมชอบนะ เด็กที่มีความคิดแบบนี้ บางคนอาจคิดว่าเด็กพวกนี้เกรียน คือผมทำงานกับเด็กๆ เยอะ เด็กมหาวิทยาลัยนะ ไม่ใช่เด็กมัธยม ผมก็อยากให้เด็กๆ กล้าแสดงออกมากกว่านี้ อย่างในกรณีนี้ก็เช่นกันครับ ผมว่าเด็กเค้ามีความคิดดีเลยล่ะ อาจจะขับรถเป็นแล้วก็ได้ เลยคิดว่า มีต้นแบบอยู่แล้ว ลองหน่อยสิ เราทำได้หรือเปล่า ซึ่งอาจจะทำได้ หรือไม่ ก็เป็นได้นะครับ
การมีไอดอลเป็นแบบอย่าง ผมว่าเป็นสิ่งดีนะ อย่างน้อยก็มีหลักยึด แต่อยากให้มองลึกลงไปหน่อยว่ากว่าที่ไอดอลของเราจะมาถึงจุดนี้ เค้าฟันฝ่าอะไรมาบ้าง เค้าเอาแรงกาย แรงใจ พลังสมอง แรงบันดาลใจต่างๆ มาจากไหน ทำไมเค้าถึงมายืนอยุ่ตรงจุดที่เราสามารถเห็นได้ ไม่อยากให้มองแค่ว่า เค้าทำได้ เราชอบ เราก็น่าจะทำได้อย่างเค้า
ในชีวิตผมเอง ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายสิบปี (อิอิ รู้เลยว่าเราแก่) ผมไม่ได้มีไอดอลในดวงใจ แต่ผมก็มีประเภท อยากเป็นอย่างเค้าจัง แต่ถ้ามองลึกลงไปในชีวิตเค้า แล้วมองกลับว่า ถ้าเราอยู่ในสถาณะการณ์เดียวกับเค้า เราจะทนได้หรือเปล่า อันนี้จนบัดนี้ผมยังไม่มีคำตอบเลย
สำหรับน้องคนที่จำพี่เขียนถึง ลองเริ่มจากง่ายๆ ดีกว่าหรือเปล่าครับ เช่นรถของครอบครัวตัวเอง หรือตามพ่อขับรถไปที่ศูนย์ แล้วลองเขียนสิ่งที่ตัวเองเห็น อยากเขียน ส่งมาที่เว็บนี้ให้พิจารณาลงให้หน่อย เชื่อพี่เถอะว่าเขียนครั้งแรก ห่วยแน่นอน ของพวกนี้ไม่มีทางลัดครับ เหมือนเล่นกีฬา มันเป็นทักษะ อยากเขียนเก่ง ก็ต้องลงมือเขียนครับ ครั้งแรกห่วย ไม่เป็นไร ครั้งที่ 2 เรื่องเดิมนั่นแหล่ะ แล้วจะพบว่า อืม ดีขึ้นแฮะ อ่านเอง ยังไม่ต้องถึงกลับให้ทางเว็บอ่านก็ได้ อ่านเองก็เอา ลองครั้งที่ 3 พอใจหรือยัง ถ้าพอใจ ทิ้งไว้ซักสองวัน แล้วกลับมาอ่านใหม่ ถ้าพอใจแล้ว ก็ลองส่งให้เว็บอ่านดูครับ แล้วพอส่งมาปุ๊บ ก็เตรียมตัวรับคำวิจารณ์ หนักบ้าง เบาบ้าง ก็แล้วแต่ จำไว้ว่า ถ้าเค้าไม่สนใจ เค้าไม่มานั่งบอกเราหรอกตรงนี้ดี ตรงนี้ไม่ดี ตรงนี้ควรแก้เป็นแบบนี้ ตรงนี้ควรตัดออก ตรงนี้ควรเพิ่ม นะครับ เพราะบางคนที่เคยเจอมา ในเว็บอื่น แต่งเรื่องมาลง พอมีคนมาวิจารย์หน่อย ก็ไปด่าเค้าซะงั้น 5555
ลองดุนะครับ