ผมคิดว่ามันเป็นทุกที่แหละครับ ผมใช้เล็กซัสที่ผมคิดว่าบริการสุดจะดี ทนุถนอมรถเรามากว่าศูนย์รถยี่ห้ออื่นๆ ลองใช้บริการของทั้งสองศูนย์ (จากที่มีทั้งหมดใน กทม แค่ 3 ศูนย์)ผมก็ยังเจอปัญหา รถเป็นรอย สีถลอก ทั้งสองศูนย์
เป็นทุกข์ ผมมานั่งคิดๆดู คือยังงี้
เรารักรถมาก เราเช็ดรถเอง ระวังเอง ปฏิบัติต่อรถอย่างดีที่สุด รถเราเป็นรอยตรงไหนนิดเดียวเรารู้หมด เพราะเราล้างเอง
ที่ศูนย์เค้าก็ต้องจ้างลูกจ้างรายวันวันละสามร้อยมาล้างรถคันละสามล้านกว่า ล้างวันนึงก็คงนับสิบคัน เด็กเค้าคงไม่มีทางที่จะละมุนละม่อมแบบเราทำกับรถของเราเอง
ประกอบกับเรามันคนพิเศษ คือละเอียดเป็นพิเศษ ตาวิเศษจับผิดได้หมด ร่องรอยอยู่ตรงไหน รอยไหนเกิดใหม่ เห็นหมดทุกเส้น
มันย่อมไม่มีทางที่เราจะพอใจได้เลย
สุดท้ายผมเปิดทางเลือกให้ัตัวเองสองทาง
1. ลดความเนี้ยบลง ลดความรักลง แล้วยอมให้ศูนย์ล้างให้ จะมีรอยบ้างอะไรบ้างก็มองข้ามๆมันไป ใจเราก็จะเบาขึ้น เพราะเราไม่ไปยึดติดกับรถ
หรือ
2. สั่งห้ามศูนย์ว่าไม่ต้องมาล้างรถผมโดยเด็ดขาด แล้วค่อยกลับมาล้างขี้มือของช่างศูนย์ตอนรับรถกลับมาบ้าน เหนื่อยกว่า เสียเวลา แต่สบายใจดี
ผมพบว่าหลังๆนี่ผมเลือกทางเลือกที่หนึ่งมากขึ้นๆ และผมก็มีความสุขมากขึ้น เพราะผมไม่รู้สึกเป็นทุกข์หรือยึดติดให้หนักใจมากเหมือนเมื่อก่อน ใจมันเบาขึ้น แต่ก็ยังคงล้างรถด้วยตัวเองอยู่เรื่อยๆ แต่ก่อนล้างทุกอาิตย์ เดี๋ยวนี้ดือนละครั้ง หากพบรอยก็เอาเครื่องมาขัดออกเป็นครั้งคราว เรียกว่า เราเป็นนายรถ ไม่ใช่รถเป็นนายเรา เราใช้มันอย่างสนุกสนาน มากกว่ามานั่งระวังกลัวมันเจ็บ กลัวมันเป็นรอย
ทั้งนี้ผมเข้าใจท่านเจ้าของกระทู้นะครับ รถยังใหม่มาก ทำใจยากครับ แต่ใช้ๆไปก็จะปรับใจได้มากขึ้น
สำหรับผม ผมเรียนรู้ว่า รักรถให้น้อยลง แล้วความสุขจะเพิ่มขึ้น
