+
+
สำหรับคนชอบรถ มันก็เป็นแบบนั้นแหละครับ
แต่สำหรับคนที่ไม่ชอบก็คงมองว่าไม่ใช่
สำหรับผมผมคิดว่ามันเป็นนะ การขับรถที่เราชอบมันทำให้มีความสุขได้
แต่ผมก็จะลิมิตตัวเองแบบเอาให้สุดขอบเท่าที่จะทำได้เหมือนกัน
เช่นตั้งไว้ว่าจะซื้อรถในงบไม่เกินรายได้ 1 ปี ผมก็จะเอาแบบสุดขอบที่สุด
จะไม่เอาที่ถูกกว่านั้น บางคนก็เตือนว่าซื้อแค่นี้ก็พอแล้ว บลาๆๆ
แต่สำหรับผมอย่างที่บอก ในชีวิตผมไม่ได้ชอบอะไรเยอะ
ที่ชอบชัดๆหน่อยก็รถนี่แหละ เพราะฉะนั้นก็จัดไปเท่าที่เรามีลิมิตของเราไว้
ของผมก็คล้ายๆกัน ผมไม่ค่อยสิ้นเปลืองกับเรื่องอื่น ใช้ชีวิตตามปกติ
ก็มีซื้อ BMW 116i นี้แหละที่แพง เพราะผมบ้ารถมาก แลชอบชับรถที่ขับสนุกมากเช่นกัน ก็ไม่ได้เดือนร้อนเงินนะ เพราะยังไม่มีซ่อมอะไร ก็ใช้เงินเดือนผ่อน เก็บเงินที่ได้จากธุรกิจ เพื่อต่อยอด ไม่เกินตัวแน่นอน แต่ต่อไปคงจบที่รถญีปุ่นธรรมดาดีกว่า สะดวกแต่ง สะดวกซ่อม สะดวก DIY ได้เองบ้าง
เลยเล็ง 86 มือสองเอาไว้ แล้วจะสร้างห้องไว้สำหรับซ่อมรถเองในบ้าน แบบมีฮอยไว้ยกด้วย ว่างๆ ก็ซ่อม ตบแต่งไปเรื่อย
เริ่มเข้าใจแล้วว่า ความสุข คือการได้ล้าง ได้ซ่อมรถที่ชอบ รถที่รัก ไม่จำเป็นต้องรถหรู รถแพง อะไร แค่รถที่อยากได้ เอื้อมถึงก็พอ
