ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้หรอก...
แต่ต้นเหตุจริงๆ ผมว่ามันอยู่ที่ "สติ" มากกว่า
บางที เราอาจจะแนะนำ ตักเตือนเขาเพียงแค่เบาๆ แต่หลังๆ เขาไม่เชื่อฟัง ไม่ยอมรับ
กลายเป็นมาเหวี่ยงใส่ซะงั้น(ซึ่งนั่นก็เป็นนิสัยที่น่าตีกบาลจริงๆ)
นั่นแหละ เขาขาดสติ......ทำอะไรลงไปด้วยอารมณ์ แล้วผลที่ตามมา??
กลายเป็นตอบโต้โดยอารมณ์และเหตุผลกันไปซะงั้น?? เอ๋า.....นั่นละต้นเหตุการทะเลาะกัน
ผมก็พยายามเบรกอย่างเบาที่สุดแล้วละในบางเรื่อง(แต่ก็ต้านไม่ไหว)
เพราะถ้าเบรกแบบเต็มเท้า ไม่มี ABS ละก็....พ่อจะเบรกให้หัวทิ่มเลย(เบรกหรือไปตบกบาลกันเนี่ย..
)
บางที เขามาเพื่อจะคลายเครียด
แต่มันอาจจะเป็น"ตลกร้าย" ไปสักหน่อย
หรือเกิดความเข้าใจผิด พาไปเครียดได้ซะงั้น??
ก็ขอให้ใช้"สติ"กันสักนี้ดดด นึงครับ ยังไม่ต้องไปเหวี่ยง แอ็กชั่น ตามเขาก็ได้
วิเคราะห์สิ่งที่เห็นไว้ให้ดี ถ้าเห็นว่าไม่สมควร ก็แอบเบรกไว้หลังข้อความก็ได้...อย่าไปเล่นตรงๆ เดี๋ยวมันจะบานปลาย....(ความเห็นแรกสำคัญฉะนี้แหละครับ..ถ้าไม่ดี ก็จบ)
แต่ส่วนมากคือ ทำแบบนั้น แต่เขาไม่รู้สึก ไม่รับฟังหรือทำตามใดๆ เลย จึงได้สุดขีดใช่รึเปล่าครับ?? ถ้าใช่ ตัวใครตัวมันละครับ เอาไม่อยู่แล้ว
พูดจบแล้วขอไปซัดเกลือแร่ก่อน "เหนื่อย!!"
