ตอนเกิดมารถคันแรกของครอบครัวคือ Big M หน้าหัก ไมล์โค้ง เพาเวอร์จากโรงงาน เบาะกำมะหยี่ รถสีน้ำเงิน ตอนนั้นรักมากกกกก ตอนนั้นจำได้ว่าอยู่หมู่บ้านชายน้ำในบางพลัด แล้วด้วยพ่อผมเป็นผู้รับเหมา เลยเอารถมาจอดในบ้าน อาจฟังดูเว่อร์แต่ตอนนั้นผมแค่ 3-4 ขวบแม่เล่าให้ฟังว่าเวลาจะนอน ผมก็จะเอาหมอนมาแล้วมานอนอยู่ข้าง ๆ รถ แล้วพอผมหลับพ่อถึงจะอุ้มไปนอนในห้อง แล้วพอหลังจากนั้นเศรษฐกิจไม่ดีก็ปล่อยไปให้ลุงเอาไปขายต่อ ตอนนั้นจำได้เลยว่า พอไม่เห็ฯรถคันนั้นร้องไห้อยู่ตั้งหลายวัน และช่วงนั้นพ่อต้องหารถแทน จึงเปลี่ยนทั้ง Mitsubishi Cyclone, Datsun 620, Toyota Mighty X โดยเฉพาะคันหลังสร้างวีรกรรมให้ผมเกลียดโตโยต้ามากที่สุด คือตอนนั้นพ่อผมขับคลานอยู่ในหมู่บ้านชลลดาในบางบัวทองเพื่อจะไปที่ไซต์งาน แล้วด้วยความที่ลูกระนาดมันทั้งใหญ่ และไม่รู้จะเยอะไปไหน ทำให้ขับพ้นลูกระนาดมาไม่ถึง 200 เมตร ลูกหมากล้อหน้าซ้ายแตก!!! ผลปรากฎว่าผมกับน้องชายหัวทิ่มจิ้มกับคอนโซลหน้าหัวปูดกันทั้งคู่ ส่วนพ่อก็อารมณ์เสียที่รถออกมาไม่นานก็เป็นแบบนี้จึงให้ลุงไปผ่อนต่อ ตั้งแต่นั้นมาไม่คบกับ Toyota อีกเลย ส่วนปัจจุบันมีแต่มอเตอร์ไซค์แล้วครับ เพราะตั้งแต่พ่อผมเสียไม่มีใครขับรถใหญ่กันอีกเลยนอกจากผม
