10 กว่าปีก่อนวิ่งไปศรีราชาเพื่อไปส่งหลานที่อัสสัมชัญ ใช้เส้น แกลง-บ้านบึง
ระหว่างทางมีโคโรน่าสีขาวนั่งกันสามคน อยู่เลนขวาแต่ขับช้า ผมเลยดิฟไฟขอทาง แต่พี่เค้าก็ไม่ให้ พอจะเบี่ยงซ้ายเพื่อแซง เค้าก็ดันเร่งเครื่องหนีซะอีก แต่จังหวะนั้นมีรถบรรทุกวิ่งขวา เค้าเลยเสียจังหวะต้องตามรถบรรทุก ส่วนผมอาศัยความเป็นเจ้าถิ่นวิ่งหลบซ้ายแล้วแซงไป พอแซงเสร็จก็ไม่คิดอะไร วิ่งยืนพี้น 140 - 160 ไปเรื่อยๆ
พอถึงปั้ม ปตท. (จิฟฟี่) บ้านบึง ผมดับเครื่องลงไปยืดเส้นยืดสายซี้อกาแฟ ส่วนหลานเข้าไปร้านสะดวกซี้อหาขนมกิน ระหว่างที่ยืนอยู่ก็เห็นโคโรน่าคันนั้นเลี้ยวเข้ามา และคงจำรถผมได้ เค้าเลยก็ขับมาช่องจอดใกล้ๆและจะแกล้งด้วยการเบรคให้เราตกใจ แต่ไม่รู้อีท่าไหน เค้าเบรคแล้วรถดันซัดกับทางเท้าเสียงดังสนั่น เด็กปั้ม คนรอบข้าง หันมาดูรถโคโรน่าคันนั้นเป็นตาเดียว
โคโรน่าคันนั้นคงอาย รีบถอยแล้วออกจากปั้มอย่างรวดเร็ว เออ ... ดีวุ้ย เข้ามาดีๆไม่ชอบ ชอบให้อายชาวบ้านเค้าซะงั้น
กันชนแตกเคลมได้ หน้าแตกเคลมไม่ได้ 5555
ของผมมีอยู่ทีนึง วิ่งขวา 3 คัน ผมอยู่ท้ายสุด
อยู่ ๆ มีกระบะแซงขวาเฉยเลย ฉวยโอกาสแซงเลนที่เค้าเอาไว้ยูเทิร์น (นางเสียสติไปแล้ว)
จะปาดหน้าผม ผมไม่ให้เข้า ผมเกลียดพวกนิสัยแบบนี้
เลยหนีไปปาดคันหน้าสุดแทน แต่เค้าก็ไม่ให้เข้าเหมือนกัน
ไม่ทันแล้ววว
ปืนเกาะเลยจ้า สมน้ำหน้า ที่จริงถ้าอยากได้ดอกเข็มก็น่าจะจอดรถลงมาเด็ดดี ๆ นะ อิอิ
อันนี้ได้ไปทั้งต้นเบย
พอลงจากเกาะก็เลี้ยวซ้ายหนีหายไป ไม่กล้าจอดติดไฟแดง เพราะตอนนั้นคนมองกันเป็นตาเดียวแล้ว
